‘Partir Un Jour’ is een organische popmusical
‘Partir Un Jour’ (2025) 
Kan je musical cool maken? Amélie Bonnin heeft toch een mooie kans gewaagd en is er in geslaagd een musicalfilm te maken die organisch aanvoelt. Met Franse popnummers en veel charme, vertelt Bonnin het verhaal van Cécile, een gastronomische topchef uit Parijs die wegloopt van haar partner en terug naar haar oorsprong moet: bij haar ouders die een wegrestaurant voor truckers hebben. Daar wordt ze herenigd met haar jeugdliefde Raphaël, maar ook met haar verbitterde vader.
Clichés omarmen
Juliette Armanet, bekend als zangeres en hier in haar eerste hoofdrol, speelt de rol van Cécile met een ontwapenende nuchterheid en nostalgie. De liedjes zijn catchy en de twee hoofdpersonages Cécile en Raphaël (Bastien Bouillon) hebben vlotte en plagerige dialogen. Je begrijpt veel van hun historie en gevoelens voor elkaar aan de hand van hun speelse blikken en lichaamshouding. De regisseur schrikt niet om clichés te gebruiken: Cécile’s ritje achterop de motor bij Raphaël kan zo uit een romcom uit 2000 komen. Maar Bonnin smijt zich er zo hard in dat ze het zich kan veroorloven. Een musicalgenre kan snel melig worden, maar de nummers zijn op een realistische manier verweven in de scènes. De acteurs zijn niet de beste zangers – Raphaël en Cécile’s vader zingen er misschien wel meer noten náást dan op – maar zo voelt niks geforceerd aan.
Cannes Filmfestival
‘Partir Un Jour’ opende dit jaar het filmfestival van Cannes, wat de eerste keer is dat een debuutfilm van een vrouw het festival opent. Critici vonden er te veel clichés in zitten en het overlopen van enthousiasme. Maar zulke clichés kunnen dienen als herkenbare ingrediënten om een breed publiek te bereiken en Bonnin gebruikt ze op een charmante manier. Hiermee toont het festival dat ze openstaan voor films buiten het traditionele dramatische kader.
De relatie tussen Cécile en haar vader is iets diepgaander, hij is een klassiek voorbeeld van een generatie mannen die niet hebben leren communiceren. Met een klein notitieboekje waaruit hij pijnlijke uitspraken quoteert uit Cécile’s deelname aan het programma Top Chef, werkt hij op haar zenuwen. ‘Wat? Hou je niet van eerbetoon?’, is zijn opmerking dan.
Toegankelijk en oprecht
Het langspeeldebuut van Bonnin is een bewerking van haar gelijknamige kortfilm. Het is een toegankelijke film die niet oordeelt. Wanneer Cécile haar partner achterlaat zonder duidelijke reden, is dat niet laf of moedig. Bonnin toont hoe je soms even moet weglopen als je niet meer in je eigen leven past. Ze maakt complexe gevoelens ongecompliceerd en er kan met alles gelachen worden. Hoewel Cécile en Raphaël voor heel andere levens kozen, rakelen ze hun jeugdliefde op zonder erover te piekeren.
Volgens Bonnin gaat de film over ‘de paden die elkaar kruisen, de paden die we achterlaten en de paden die we niet bewandelen’. Ze kiest niet voor dramatiek maar voor charmante ironie en nostalgie, wat ‘Partir Un Jour’ een verrassend oprechte popmusical maakt.
‘Partir Un Jour’ speelt nu in de zalen.
