Annelore Crollet: “Dit was het summum van spelen voor mij”
Vanaf woensdag 27 september komt het hoogstaande oorlogsdrama ‘Wil’ van Tim Mielants in de zalen. Acteurs als Matteo Simoni, Stef Aerts, Jan Decleir en vele anderen maken deel uit van de indrukwekkende sterrencast. Tussen al dat ervaren acteergeweld prijkt ook een opvallende nieuwe naam. Cutting Edge ging in gesprek met Annelore Crollet over haar eerste grote filmrol.
In ‘Wil’ gaan de poppen aan het dansen voor kersverse politierekruten Wil (Stef Aerts) en Lode (Matteo Simoni) nadat een Duitse officier door hun toedoen om het leven komt. Hun geheim brengt hen voortdurend in gevaar in een Antwerpen dat krioelt van nazi’s en hun sympathisanten. Temidden van de chaos bevindt zich Yvette, de zus van Lode die haar oog laat vallen op zijn beste vriend.
Voor theateractrice Annelore Crollet, die tussen 2013 en 2015 Delphine speelde in Familie en verschillende gast- en bijrollen vertolkte in andere reeksen, is Yvette haar eerste grote rol in een film. Haar liefde voor theater is groot, maar als rasactrice ondervond ze toch een groot voordeel aan het opnemen van ‘Wil’. “Ik ben het gewoon om al spelend een personage te creëren, een verhaal mee te bedenken, acts en decors vorm te geven.” zegt ze terwijl haar sappige, Antwerpse tongval af en toe doordringt. “Daarom vond ik het ook zalig om eens alleen maar te moeten spelen. Bij film is dat je enige verantwoordelijkheid. Ik vind dat een grote luxe.”
Kan je die rol dan niet vormen tijdens de repetities?
Crollet: “We hebben eigenlijk niet gerepeteerd. Tim en ik hebben het op voorhand wel over Yvette gehad en samen naar haar drijfveren gezocht. Het gevaar van een repetitie is echter dat je krampachtig iets wil reproduceren dat je gerepeteerd hebt. Wat ik zo cool vond aan deze set was dat er tijd en ruimte werd genomen om dingen op het moment te laten ontstaan. Dan gebeuren er dingen die je vaak niet opnieuw kan doen. Dat is het summum van spelen voor mij. Ik kende de aanpak van Tim al op voorhand. Wanneer ik bijvoorbeeld met acteurs praatte die met hem aan het eerste seizoen van ‘Cordon’ hebben gewerkt, kwamen er gelijkaardige verhalen terug.”
Je was naar verluidt grote fan van zijn debuut ‘De Patrick’?
Crollet: “Absoluut! ‘De Patrick’ vond ik heel anders dan vele Vlaamse films. Er zit een sfeertje onder, een unheimlich gevoel dat je bij je nekvel grijpt. Het is ook fantastisch in beeld gebracht. Het is misschien vreemd om te zeggen, maar eigenlijk was dit een droomproject voor mij.”
‘Het is misschien vreemd om te zeggen, maar eigenlijk was dit een droomproject voor mij”
“Ik was al fan van Tim en op de casting bleek dat ik zijn manier van werken met acteurs heel fijn vond. Ik mocht van alles uitproberen, het leek wel spielerei. Het voelde alsof ik een uur gratis workshop had gekregen, zalig! Of hij altijd zo gewerkt heeft, of dat hij het in het buitenland heeft opgepikt (Mielants regisseerde o.a. het derde seizoen van de Netflix-reeks ‘Peaky Blinders‘ en heeft net een film met ‘Oppenheimer‘-acteur Cillian Murphy gedraaid, nvdr), weet ik niet. Dat moet ik misschien eens vragen. (lacht)”
Je hebt veel scènes met Stef Aerts en Matteo Simoni. Voelde je met hen een gelijkaardige klik?
Crollet: “Ik kende hen al een klein beetje, want ze studeerden een jaar voor mij af. In het tweede seizoen van ‘Callboys’ had ik een gastrolletje, waarvoor ik met Stef een bedscène mocht spelen. Hij stelde me meteen op mijn gemak en het spel kwam vanzelf. Stef is een heel genereuze speler. Matteo speelt mijn broer in de film, maar het grappige is dat hij ook op mijn echte broer lijkt. (lacht) Dat zei ik al voor ik hem leerde kennen.”
“Stef en Matteo hebben mij allebei goed opgevangen, als de zorgende, lieve mensen die ze zijn. Aanvankelijk vreesde ik een beetje dat het op het scherm zichtbaar zou zijn dat zij elkaar al zo lang kennen en ik niet, maar ik vind het echt mooi dat zij die band hebben. Het sijpelt ook door op het scherm, vind ik.”
“Yvette wil iedereen bij elkaar houden en doen wat zij denkt dat goed is. Het gevoel dat ze niet anders kan, maakt haar misschien kwetsbaar, maar dat vind ik net zo mooi aan haar”
Dat is ook te danken aan je personage Yvette, die hen bij elkaar houdt. Ze heeft een enorm verantwoordelijkheidsgevoel. Ze weet wat ze wil en waar ze voor staat en zal er alles aan doen om dat te bereiken. Is dat iets dat je ook in jezelf herkent?
Crollet: “Ze beschermt haar broer en bij uitbreiding haar familie heel hard en dat zijn wel dingen die ik me kan voorstellen. Ze wil iedereen bij elkaar houden en doen wat zij denkt dat goed is. Steeds met liefde, dus ik heb geprobeerd om van daaruit te vertrekken. Het gevoel dat ze niet anders kan, maakt haar misschien kwetsbaar, maar dat vind ik net zo mooi aan haar.”
“Gelukkig vervalt ze nooit in clichés. ‘Wil’ zit vol van zulke personages met eigen gevoelens, ideeën en verhoudingen. Het publiek wordt voortdurend voor de keuze gesteld of ze het met iets eens zijn of niet. Dat vind ik het geweldige aan de film.”
‘Wil’ speelt vanaf woensdag 27 september in de Belgische zalen.
