‘The Lost City’ is de film die je nu misschien wel nodig hebt
‘The Lost City’ (2022) 
Er spelen weer heel wat leuke films in de Vlaamse zalen. Franchise-vehikels als de nieuwe ‘Fantastic Beasts’ en ‘Doctor Strange’ weten hun publiek wel te vinden. Ergens tussen al dat geweld in bevindt zich ‘The Lost City’, een leuke spoof op de avonturenfilms uit de eighties.
Escapisme ten top
Loretta Sage (Sandra Bullock) is een schrijfster van erotische avonturenboeken. Haar personages beleven de wildste avonturen, terwijl zij haar avonden vult in het gezelschap van een fles droge Chardonnay in een groot en leeg huis. Wanneer Loretta plots ontvoerd wordt door de excentrieke miljardair Abigail Fairfax (Daniel Radcliffe), is haar cover model Alan (Channing Tatum) de enige die haar te hulp schiet. Samen met ex-paracommando Jack Trainer (Brad Pitt) reist hij naar een vulkanisch eiland, waar Loretta gedwongen wordt de eeuwenoude graftombe uit haar nieuwste boek op te sporen.
‘The Lost City’ is de ideale film voor wie de nood voelt om er eens twee uur tussenuit te zijn en aan niets meer te moeten denken. Het script zit vol onnozelheden en doldwaze intermezzo’s, gebracht door topacteurs die comedy als hun broekzak kennen. Het duo Tatum-Bullock overtuigt dan ook vanaf de eerste seconde. De introductie van Tatum is ronduit hilarisch en Sandra Bullock spat van het scherm alsof ze slechts de helft van haar 57 (!) lentes achter de rug heeft.
Een Scrantonverleden
De grootste verdienste van de film is wellicht dat hij perfect weet wat hij wil zijn. De regisserende broertjes Adam en Aaron Nee ambiëren dan ook niets meer dan een lichtvoetige familiefilm. Die zelfbewustheid maakt dat ze met veel wegkomen. Sandra Bullock die op hakken en in een paarse glitterjurk de jungle doorploetert of een langgelokte Brad Pitt die op z’n eentje een heel kamp schurken uitschakelt, het is nog geloofwaardig ook.
Het neemt niet weg dat ‘The Lost City’ ook wel een aantal mindere kantjes heeft. De film begint aan een goed tempo, maar zakt in de tweede act wat weg. Het duurt een hele poos vooraleer de bende van Fairfax ook effectief een dreiging vormt en de film zou wel varen bij wat minder spitsvondige woordenwisselingen tussen Tatum en Bullock. En ook het personage van Oscar Nuñez, die je misschien kent uit ‘The Office’, mag gerust overbodig genoemd worden. Hij was beter in Scranton gebleven.
De gender swap
Zoals het een echte spoof betaamt, zit ‘The Lost City’ vol knipogen naar genreklassiekers. Het ontcijferen van een stukje manuscript met een dode taal zagen we bijvoorbeeld al in o.a. ‘National Treasure 2’. Of hoe Channing Tatum met de voeten over de grond slepend achteraan een rijdende truck bengelt, doet wel heel erg denken aan Harrison Ford in ‘Raiders Of The Lost Ark’.
Maar het meest van al is ‘The Lost City’ een parodie op ‘Romancing The Stone’*. Het verhaal en de personages zijn overduidelijk schatplichtig aan de film van Robert Zemeckis. Alleen zijn de genderrollen – het is immers 2022 – omgedraaid. Brad Pitt lijkt heel even goed op weg om de Michael Douglas van dienst te worden, maar verdwijnt sneller dan Dries Van Langenhove op een gay pride. Plots wordt Channing Tatum de love interest. Nog steeds een ‘Magic Mike‘-torso, maar meer vertrouwd met gezichtsmaskers en geurkaarsen dan met survivaltochten. De brutale gender swap voelt gelukkig nergens geforceerd aan. Er wordt zelfs een rits moppen over gemaakt.
Of je de film nu per se in de cinema moet zien? Niet echt. Over enkele jaren zie je hem gegarandeerd opduiken op een verloren zaterdagavond op VTM of Play4. Maar wie geen boodschap heeft aan Jude Law of Benedict Cumberbatch in een tovenaarskostuum, doet niets verkeerds door naar ‘The Lost City’ te gaan.
*Een wist-je-datje: ‘Romancing The Stone’ werd in het Nederlands uitgebracht onder de heerlijke titel ‘Jacht Op Smaragd’.
