Een handzame Belgische filmgids op formaat

Belgische cinema in 24 frames
De Belgische cinemawereld bloeit volop. Op zeer regelmatige basis verschijnen er Belgische films die ook internationaal aanslaan. Daar zit globalisering wat voor tussen, maar evengoed is het ook het resultaat van een sector die verregaand professionaliseert. Te denken valt daarbij aan het grote succes dat de broers Dardenne of het regisseursduo El Arbi/Fallah te beurt viel. Ook series en documentaires (zoals o.a. ‘Soundtrack to a coup d’état‘ van Johan Grimonprez) winnen stevig aan belang. Maar dus ook en vooral de Belgische cinema.
Over die Belgische cinema verschijnt eerstdaags ‘Belgische cinema in 24 frames‘, een allereerste uitgave van slow publisher Flaneur uitgeverij. Daar beoogt men onder meer “een langzame verkenning van cultuur, met daaronder begrepen film, architectuur en andere kunstdisciplines”. Waarbij de uitgever zich grotendeels richt op bij uitstek nieuwsgierige lezers en cultuurliefhebbers in de allerbreedste zin. Een mission statement dat we hier al te graag mee onderschrijven.
Uitdagingen
Bij de totstandkoming van ‘Belgische cinema in 24 frames’ zagen uitgeverij en auteurs wel enkele specifieke hinderpalen annex uitdagingen op hun weg. Een ervan is de moeilijkheid om het evenwicht tussen ‘Vlaamse’ films en die afkomstig uit de andere uithoek van ons landje te bewaren. En ook het genderevenwicht bleek niet zo vanzelfsprekend, wat deels te maken heeft met het gegeven dat het best lang duurde eer vrouwelijke filmmaaksters als volwaardig werden beschouwd.
Nochtans zijn er velen die mijlpalen in de Belgische cinema vormen. Zoals Chantal Akerman bijvoorbeeld, die met ‘Jeanne Dielman‘ veel succes oogstte en wiens werk recent uitvoerig te zien was in Bozar (met hulp van Cinematek). Of de wat tussen de plooien van de geschiedenis vallende Nicole Van Goethem. Of recentere cinemahelden zoals Patrice Toye (‘Rosie’,..). Daarnaast bleek voor de opgenomen selectie de (digitale) beschikbaarheid van films problematisch. Het markeert eens te meer het immense belang en de appreciatie voor een zorgvuldig archiefbeheer. Voor wat de beschikbaarheid van films wijst men indirect ook naar openbare bibliotheken waar; in tijden waarin streaming zowat de norm wordt, collectiebudgetten voor films vaker sneuvelen en openbare bibliotheekcollecties films gesaneerd worden.
Een enkel beeld als uitgangspunt
Voor de eerste publicatie bleef de uitgeverij dichtbij huis, waarbij een veelheid van auteurs en filmliefhebbers scherpstellen op een selectie van vierentwintig toonaangevende Belgische films. Telkens vormt een enkel frame – een moment in tijd – de basis voor een mini-essay van duizend woorden. Dat maakt deze nieuwe publicatie best interessant voor cinefielen en filmliefhebbers, maar ook uiterst toegankelijk voor leken.
Op inhoudelijk vlak is er een ruime en brede selectie. Zowel in tijd als naar filmisch genre. Een dergelijke selectie zal overigens altijd wel een twistpunt vormen. Hoedanook valt op dat er zeker aandacht is voor bepaalde ankerpunten in de Belgische cinema. Zoals onder meer ‘Meeuwen sterven in de haven’, ‘Rosetta’ of het pionierswerk dat Van Goethem en Akerman. Al worden er wel degelijk strenge keuzes gemaakt. Akermans’ geroemde ‘Jeanne Dielman’ haalde de selectie bijvoorbeeld niet, net zoals een paar andere Belgische filmklassiekers ontbreken. Volledigheid was dan ook helemaal niet het doel, daar bestaan immers filmencyclopedieën voor.
Fris concept, apart formaat
‘Belgische cinema in 24 frames’ is een best fijne aanwinst. Een fris concept, mooie vormgeving ook. En vooral : scherpe en inhoudelijk boeiende essays over een brede keur aan Belgische films, van ‘Saïda a enlevé Manneken-Pis’ (1913) tot het recente ‘Soundtrack to a coup d’ état‘ . Een handzame gids op apart en uitnodigend formaat (99 x 210 mm) die volop aanzet om de Belgische cinema verder te gaan verkennen.
‘Belgische cinema in 24 frames’ wordt eerstdaags officieel voorgesteld tijdens het Filmfestival van Oostende.
