David Fincher is met ‘The Killer’ opnieuw dodelijk efficiënt
‘The Killer’ (2023) 
Drie jaar na het teleurstellende ‘Mank’, pakt Netflix opnieuw uit met een film van David Fincher. Met ‘The Killer’, een stijlvolle thriller over een ijskoude huurmoordenaar, keert de Amerikaan terug naar zijn vertrouwde genre.
Onderkoeld
Blijf bij het plan. Improviseer niet. Vertrouw niemand. Het zijn de principes die ‘the killer’ (Michael Fassbender) in zichzelf herhaalt telkens hij op het punt staat een nieuw slachtoffer te maken. The killer is een huurmoordenaar: gedreven door perfectie, doordrongen van koelbloedigheid. De principes die hij zo minutieus volgt, zijn de reden dat hij nog leeft.
Voor zijn slachtoffers voelt the killer geen empathie. Zijn werk verantwoordt hij met cijfers. Iedere seconde worden er 4,2 mensen geboren. Iedere seconde sterven er 1,8. Er zijn bijna 8 miljard mensen op de planeet en wat hij doet brengt niet het minste deukje aan in die statistiek. Hij is meester over elke situatie. Maar wanneer een schijnbaar simpele opdracht misloopt, worden de rollen plots omgedraaid. De perfectionist wordt gedwongen te improviseren.
Het verhaal is doodeenvoudig en al oeverloos herhaald. En toch slaagt David Fincher erin om ‘The Killer’ als gloednieuw en verfrissend te verpakken. De regisseur, bekend van onder meer ‘Se7en’, ‘Fight Club’ en ‘The Social Network’, is intussen de zestig gepasseerd en had naar eigen zeggen zin om eens een B-verhaal te verfilmen.
Het resultaat is inderdaad zo rechtlijnig als wat, maar de typische donkerte en dreiging van Fincher tillen de film twee niveaus hoger. De Amerikaan kan als geen ander traagheid als snelheid verpakken. Fincher neemt zijn tijd om het verloop van elke moord in detail bloot te leggen en alsnog het tempo ongemerkt op te drijven. Zijn onderkoelde stijl werkt, net als het hoofdpersonage, dodelijk efficiënt.
De dood loert om de hoek
Op een Dominicaanse taxichauffeur na, zijn ook alle acteurs goed op dreef. In het bijzonder Michael Fassbender, die zowat de hele film op zijn overontwikkelde schouders draagt. The killer overleeft op een dieet van proteïnen, whiskey en pilates en zo zíet hij er ook uit. Spierbundel Fassbender oogt haarscherp, op het grillige af. Zelden zag iemand er tegelijk zó sterk en zó kwetsbaar uit.
Het absolute hoogtepunt van de film vindt plaats in de derde act. Daarin ontmoet Fassbender eindelijk zijn evenknie. Weinig verrassend is het Tilda Swinton – die andere ronkende naam op de affiche – die met de eer gaat lopen. Het leidt tot een zinderende conversatie in een sterrenrestaurant, waarbij je voelt dat de dood voor een van hen om de hoek loert. Swinton speelt de pannen van het dak met vlijmscherpe dialogen, Fassbender riposteert met blikken.
Alleen al die scène verantwoordt een Netflix-abonnement. Maar ook de overige speelduur staat garant voor topkwaliteit. Gezien de eenvoud van het verhaal komt hij minstens één trapje lager uit dan het beste werk van Fincher, maar zijn stempel en die van Fassbender zorgen ervoor dat ‘The Killer’ veel beter is dan hij had moeten zijn.
‘The Killer’ is sinds 10 november te bekijken op Netflix.
