Palle Mikkelborg, Jakob Bro & Marilyn Mazur wekken op liveplaat ‘Strands’ ijle jazzambientsferen tot leven
Palle Mikkelborg, Jakob Bro & Marilyn Mazur, ‘Strands’ 
Jazz komt vaak het best tot zijn recht in een concertzaal. Tot die vaststelling leidt het erg knappe livealbum ‘Strands‘ van de Deense trompettist Palle Mikkelborg (°1941), de Deense gitarist Jakob Bro (°1978) en de Amerikaans-Deense percussioniste Marilyn Mazur (°1955). Elk van hen is een vaste waarde op het roemruchte label van eigenaar Manfred Eicher. Drie generaties Deense muzikanten die heerlijk verbonden klinken.
Openheid en ruimtelijkheid
Opmerkelijk aan deze wonderlijke liveregistratie is de weidse uitstraling van de muziek die hier bijzonder goed tot uiting komt. Live opgenomen in de Deense Radio Concert zaal biedt deze opname heel open en ruimtelijk aandoende muziek waarbij vooral de sobere, maar kristalheldere klankkleur van wezenlijk belang is. De muziek ademt vrij, voelt zowel instinctief, spontaan als organisch aan. En elke lang aangehouden frase op trompet of harmonische gitaarmelodie treft ruimschoots doel.
Ouder repertoire
Het repertoire is grotendeels bepaald door de albums ‘Returnings’ (2018) en ‘Gefion’ (2015). Ook al gaat het om een concert opgenomen aan het begin van het jaar, toch ligt de materiaalkeuze vooral bij ouder werk van Bro en niet bij recentere albums zoals ‘Uma elmo’ (2021). Onder impuls van Palle Mikkelborg die met fraai spel op trompet en flugelhorn waarlijk schittert en de sobere en subtiele percussie van Mazur, krijgen die oudere stukken van Bro zowaar een heel andere betekenislaag.
Heilzame interactie
‘Strands’ is dan ook het type album dat zich laat voorstaan op een integrale beluistering. Het is een qua geluid erg verstild en aan emoties rijk album waarbij de focus in sterke mate ligt op subtiliteit en nuance. Muziek ook die tussen minimal jazz en ambient schuifelt en ruimschoots de tijd neemt om zich ten volle te ontplooien. Op misschien een paar kleinere passages na zoals de track ‘Returnings’ waarin er heel even net iets meer dissonantie en lichte chaos opduikt merk je ook eenzelfde aangehouden lijn qua geluid. Dat is ook wat deze muzikanten aan elkaar bindt. Met name de zoektocht naar naar het wonderlijk heilzame effect dat de interactie van deze muzikanten tot stand kan brengen.
Er zijn de warme, dromerige gitaarklanken van Bro met de wat koele, ijselijkere trompet en flugelhorn van Mikkelborg. Als tegengewicht is er de inbreng van Mazur die op ‘Strands’ nooit nadrukkelijk aanwezig lijkt, maar evenwel een wezenlijke bijdrage aan het mooie, elegante en groepsgeluid levert.
Dat alles levert een mooie, warmbloedige plaat op. Met muzikaal spel waar de resonantie van de ruimte op zichzelf een wezenlijk onderdeel van het concert vormt. Ontdek zeker ook de documentaire ‘Music for black pigeons’ (Jorgen Loeth/Andreas Kofoed) die een mooi overzicht biedt van Bro’s meer dan imposante carrière.
