De blijvende herinnering aan Nick Drake
The Nick Drake Remembrance Sonorities [Nicolas Rombouts, Gianni Marzo, Annelies Van Dinter, Renée Sys] – Remembered for a while : the days of Nick Drake 
Ondertussen is het vijftig jaar dat we afscheid hebben moeten nemen van de in Tanworth-in-Arden geboren componist/muzikant Nicholas ‘Nick’ Rodley Drake (°1948-1974). Slechts een handvol prachtalbums zoals ‘Five leaves left (1969), ‘Bryter later’ (1971) en ‘Pink Moon'(1972), blijven over, albums die overigens maar pas veel later echt door een veel breder publiek omarmd werden. Een cultartiest dus wiens invloed op de huidige muziekwereld allerminst te onderschatten is. Want hoewel Drakes’ oeuvre beperkt is tot slechts een handvol albums (en zoals met ‘Fruit Tree’ wat verzamelde demootjes en outtakes), blijft diens muzikale erfenis meer dan stevig overeind.
De muzikale erfenis van Nick Drake
Doorheen de jaren waren er wel wat projecten rondom de muzikale nalatenschap van de betreurde componist/muzikant. Zo verschenen er verschillende biografieën waaronder ‘Nick Drake: remembered for a while: the authorized companion to the music of Nick Drake’ door Cally Collomon (met medewerking overigens van Drake’s zus Gabrielle) én een recente biografie door Richard Morten Jack (John Murray, 2024), maar ook op muzikaal vlak lieten veel muzikanten zich natuurlijk niet onbetuigd.
Zo verscheen relatief recent ‘Endless coloured ways: the songs of Nick Drake‘ (Chrysalis, 2023), slechts een van vele Nick Drake tribute albums waarop een reeks erg uiteenlopende artiesten en bands zoals John Parish, Ben Harper, David Gray of Fontaines DC een nieuwe Nick Drake bewerking aanbrachten. Eerder was er immers ook al het ‘Way too blue’ project (Navigator projects, 2013) in samenwerking met de BBC én Nick Drake producer Joe Boyd. Tijdschrift Mojo bundelde met ‘Green leaves’ (2018, MOJO) ook wat nieuwe herwerkingen van klassieke Nick Drake tracks. Om maar te zeggen : aan muzikanten (o.a. Gareth Dickson) en bands (Joel Fredriksen & Ensemble Phoenix Munich) die zich door de muzikale nalatenschap van Drake laten inspireren is er echt geen gebrek.
Belgische muzikanten verzameld
Ook hier bij ons in België blijft de muziek van Nick Drake tot de verbeelding van vele muzikanten spreken. Tom Barman en Guy Van Nueten brachten op hun gezamenlijke live-album Drakes’ ‘Fruit Tree’ en ‘River Man’, net zoals gitarist Bert Dockx met Dans Dans diens ‘River Man‘ herwerkte (ook live).
In het verlengde daarvan zag producer/muzikant Nicolas Rombouts de gelegenheid om enkele prachtmuzikanten zoals Jan Swerts, Gianno Marzo, Annelies Dinter en Renée Sys rond een soortgelijk initiatief te scharen. Mogelijkerwijs net iets kleinschaliger in opzet ten overstaan van de wat internationaler ogende Nick Drake tribute projecten en releases, maar daarom zeker niet minder de moeite.
Uitgekiende selectie uit kleinschalig oeuvre
Want op het in Rombouts’ eigen Caporal studios opgenomen ‘Remembered for a while’ brengen Rombouts en zijn muzikale metgezellen een kleine, maar zeer fijne selectie uit het selecte oeuvre van de Britse songschrijver. Zowel voor wie al wat langer vertrouwd is met het nagelaten werk van Drake, als voor de leek. Al is het best aannemelijk dat met het verschijnen van deze nieuwe release ook nieuwe en jongere fans het werk van Nick Drake gaan ontdekken. En dat gaan koesteren, hun hele verdere leven lang.
Zodoende laten we maar al te graag de muziek gewoon voor zich spreken. Want hoewel Drakes’ muziek soms bedrieglijk eenvoudig klinkt, blijkt ze op technisch vlak vaak erg complex. Kenmerkend is iets als ‘Road‘, slechts 2.00 minuten, maar met een bijna onovertrefbare hand en dito gitaarmelodie.
Het hindert overigens helemaal niet de manier waarop de muzikanten rond Rombouts zich hier, heel trouw aan de muzikale geest van Drake, laten horen. Acht tracks lijkt misschien op het eerste zicht misschien wat karig, maar het blijkt een goede zet. En het maakt van ‘Remembered for a while’ een album waar je net als de klassieke albums van Drake zélf vaak en graag naar terugkeert.
Eigenzinnige interpretaties
Deels is dat te wijten aan het onovertrefbare bronmateriaal. Zelfs het idee alleen al eraan te beginnen, lijkt zo goed als onmogelijk. En toch. Want als een door sobere, voorzichtige piano en breekbare vocal gekenmerkte track als ‘Place to be‘ traag en secuur binnendruppelt, weten/voelen we gewoon instinctmatig aan dat het Nick Drake time is. Swerts geeft er ook zijn heel eigen melancholische draai aan. Net zoals ook de andere muzikanten (Marzo, Dinter, Joris, Sys,.. ) dat verderop doen. Kenmerkend is ook de weemoed en breekbaarheid zoals die onder meer tijdens ‘Things behind the sun‘ aan bod komt. De instrumentatie is sober, elementair en kaal, maar het spel van Drake met existentiële kwesties rond tijd, plaats en leven blijft knap doorschemeren. Net zoals het op een spartaans kaal, minimalistisch gitaarriffje drijvende en met bluesy vocals van Annelies Van Dinter opgeluisterde track als ‘Know‘ door het best subtiele arrangement gaandeweg zelfs even richting Sigur Ros-achtige sferen beweegt.
Collectief
Er zit meer dan genoeg vlees aan knappe uitvoeringen van ‘Northern sky‘ of ‘From the morning’. Al is het mooie hieraan misschien vooral hoe een veelheid aan muzikanten/persoonlijkheden hier echt elk een heel eigen bijdrage aan een gemeenschappelijke inspiratiebron leveren. Met gitaar, piano en/of met stem. Met als ultieme doel het bij uitstek erg invloedrijke werk van Nick Drake wat meer zichtbaar en bekend te maken. Soms met best eigenzinnige, weerbarstige bewerkingen zoals onder meer het traag, maar atmosferisch openbloeiende ‘River man‘, terwijl elders een compositie als ‘Black eyed dog‘ stevigere, potente en ja, zelfs heel even naar U2 knipogende rockgitaren in stelling brengt.
Resten er nog twee tracks. ‘Day is done’ blijkt helemaal op maat van pianist Jan Swerts, die op vocaal vlak wel wat versterking krijgt van een paar angelieke engelenstemmen. En finaal eindpunt ‘From the morning’ zet de fraaie en haast onnavolgbare fingerpickingstijl van Nick Drake goed in de verf.
En terwijl we dit album nog eens opzetten, denken we natuurlijk ook aan de in Amerika geboren, maar naderhand in de Lage landen terechtgekomen Matt Watts (°1988-2024) met wie er ergens best wel wat overeenkomsten met de veel te jong gestorven Nick Drake (°1948-1974) te vinden zijn. Koesteren dus, zowel het werk van Matt Watts als dat van Nick Drake.
Het album is uit via Mokuhi Sonorities en is hier te beluisteren/kopen. Het album wordt ook live voorgesteld, onder meer op 28-11-2024 in De Roma (met een wat uitgebreidere bezetting)
