Boshaard slaat en zalft op zijn debuut
Boshaard, ‘Boshaard’ 
Wie denkt dat West-Vlaanderen alleen ‘t Hof van Commerce of Amenra heeft voortgebracht, mag hier een keer zijn oor te luister leggen. Onder de bandnaam Boshaard maken Dominique Vantomme en Toon Bosschaert elektronische muziek die elementen van minimalisme, soundscapes maar evenzeer snoeiharde beats vermengen. Aanvankelijk speelde het duo voornamelijk live sets. Nu is er eindelijk de plaat ‘Boshaard’ die dankzij Starman Records op de wereld wordt losgelaten.
Men menge één DJ met een vleugje pianist
Zowel Bosschaert als Vantomme verdienden al rijkelijk hun sporen in het Belgische muzieklandschap. Bosschaert doceert DJ en is producer. Hij scoorde een Studio Brussel-hit onder de naam ‘Waar is Ken?’ met het oorwormpje ‘Badpak’. Jawel, die zomerhit!
Vantomme was dan weer in loondienst bij Laïs en Axelle Red en maakte recent een project met niemand minder dan Tony Levin! Als twee zo’n uiteenlopende werelden elkaar ontmoeten, loopt het gelukkig soms ook goed af. Boshaard mag dan niet de frivoliteit van een badpak vol met zand hebben, je blijft dit keer langer en geboeider luisteren dan bij een drie minuten durende radiohit.
Getogen in de Vlaanders
Opener ‘Gorzen’ lijkt zo uit de laatste plaat van Suicide Commando te komen. Na een potje snoeiharde beats komt er voldoende ademruimte en zelfs liefelijkheid dankzij een fragiele piano.
Een titel als ‘Gavers’ kan maar naar één plek verwijzen. De piano ontwikkelt zich van enkele spaarzame akkoorden en minimale nootjes tot een uitgesponnen melodisch web, terwijl de de elektronica volgt. Van iel en fragiel tot mokers van basdrums. Terwijl het nummer op- en afbouwt, krijgt het steeds meer iets organisch, tot het als een monster je tegemoet sluipt en opvreet.
‘Wayfarer’ tapt meteen uit een liefelijker vaatje, al komt de percussie ook hier weer subtiel binnensluipen. Boshaard slaat je niet dood met zinloze basdrums. Denk eerder aan de nuance en gelaagdheid die je bij de soundtracks van Trent Reznor en Atticus Ross aantreft. Aangezien die net hun tweede Oscar op de schouw hebben gezet, is dat geen verkeerd compliment.
Ook ‘Fuicsce’ is opgebouwd met geluiden die je niet kan thuisbrengen, maar wat een on-weer-staanbare groove! Simpel, doodeerlijk, maar probeer maar eens je hoofd stil te houden. Zo voeren wij sinds we de veertig voorbij zijn een moshpit uit. Laat ons maar lekker meeknikken, maar wel intens genieten van de onweerstaanbare beat. Afsluiter ‘Per’ is het zachte, mooie muziekje voor op het einde. Zo hebben wij dat graag.
Neo-elektronische klassiek
‘Boshaard’ is een complex geheel dat open en transparant klinkt van de eerste tot de laatste noot. Laat het niet vreemd zijn dat Klara ook Boshaard al zendtijd gunde. Voor liefhebbers van Frahm of Trent Reznor, van Ólafur Arnalds, Guy Van Nueten of Aphex Twin.
‘Boshaard’ is een geweldig debuut. Wij hopen op meer!
