Het einde van een groots tijdperk voor Black Country, New Road
Black Country, New Road – ‘Ants from up there’ 
We waren verleden jaar omstreeks deze tijd al erg te spreken over ‘For the first time’ het debuut van de bijzondere, lachend-alle-clichés-omzeilende Britse rockband Black Country, New Road. En hou jullie nu maar goed vast aan de takken van de bomen, want opvolger ‘Ants from up there’ is zowaar even indrukwekkend. If not more so. Tegelijkertijd luidt de plaat het einde van een tijdperk in.
De seizoensfinale van Black Country, New Road seizoen 1
De oh zo kenmerkende zang en teksten van Isaac Wood hoor je op ‘Ants from up there’ namelijk voor het laatst op een Black Country, New Road-album, normaal gezien. Eerder deze week maakte de gitarist bekend dat hij ermee ophoudt: zijn mentale gezondheid leed te ernstig onder het muzikantenbestaan. Zo wordt ‘Ants from up there’ plots een onbedoeld afscheid voor deze periode, waarin de band razendsnel een plekje wist op te eisen tussen de moderne klassieken. Dit met een geheel eigen mix van van alles en nog wat, van post-punk en art-rock tot traditionele Joodse muziek en Arcade Fire.
Ondanks de torenhoge kwaliteit van de voorganger wordt niet veel moeite gedaan om vast te klampen aan die sound. Black Country, New Road klinkt nog steeds helemaal als zichzelf, maar het bandgeluid heeft een merkbare evolutie doorgemaakt. Waar ‘For the first time’ je kop nog pakte en keihard tegen de muur sloeg, daar is ‘Ants from up there’ een stuk subtieler, cryptischer en, durven we het woord in de mond nemen, volwassener.
In the aeroplane over the new road
‘Ants from up there’ is dus veel minder in your face, minder een album waarbij je bij luisterbeurt 1 al enthousiast door de kamer stuitert. Maar het songmateriaal, oh damn, het songmateriaal. Perfect opgebouwd, met een emotionele en vaak aandoenlijke vocal delivery, teksten die per luisterbeurt alleen maar positiever in het oor springen… hier valt opnieuw heel wat te genieten.
Moet je zeker eens geluisterd hebben: live-klassiekers ‘Snow globes’ en ‘Basketball shoes’. Deze werden nog van het debuut gelaten maar vinden hier, ongetwijfeld tot opluchting van de fans die erbij waren, nog net op tijd hun thuis. Op gezette tijden komt zelfs ‘In the aeroplane over the sea’ van die andere volstrekt unieke rockband Neutral Milk Hotel als referentie naar boven. Met name ‘Chaos space marine’ en ‘Mark’s theme’ hebben diezelfde intense ‘fin de siècle’-melancholie over zich. Black Country, New Road kent zijn klassiekers.
Bedankt voor alles, Isaac Wood!
Ook al luisteren wij al een maand naar deze plaat (ah, de voordelen van een muziekjournalistiek bestaan) toch willen wij niet beweren dat wij deze plaat al helemaal doorgrond hebben. Mede doordat bepaalde thema’s en symbolen doorheen meerdere liedjes blijven terugkomen. Geloof het of niet, maar dat is een goed teken. Weinig zo tragisch als een geweldig album waar je toch vrijwel meteen op uitgeluisterd raakt. Dat lijkt hier niet snel te gaan gebeuren.
Dit is een meesterlijke plaat die niet meteen al zijn kaarten op tafel gooit, maar doorheen meerdere luisterbeurten interessant blijft. Een zinderende finale voor Black Country, New Road deel 1. Laten we hopen dat er nog velen mogen volgen, en dat ze allemaal ook maar een greintje van de kwaliteit en intensiteit hebben van ‘Ants from up there’. In dat geval mogen we allemaal al meer dan tevreden zijn.
