In ‘Good One’ is het niet de tiener, maar de mannen die moeten opgroeien
‘Good One’ (2024) 
Sam (Lily Collias), een 17-jarig meisje uit New York, gaat op een driedaagse hike door het Catskillgebergte met haar vader (James Le Gros) en Matt (Danny McCarthy), een oude vriend van haar vader. Klinkt als een klassiek coming-of-age verhaal, maar in ‘Good One’ draaien de rollen om. De tiener is volwassener dan de twee mannen in het verhaal, zij zitten verwikkeld in hun eigen ego’s en een midlifecrisis. Sam kookt, doet de afwas, wacht op Matt als hij achterop wandelt en is de enige die een echte conversatie kan voeren.
Kracht van de stiltes
Dit langspeeldebuut geschreven, geregisseerd en geproduceerd door India Donaldson is een subtiele film die je makkelijk aan je voorbij kan laten gaan. Er zit heel veel kracht in de lichaamstaal en stiltes in dialogen spreken luider dan woorden. Op een belangrijk punt in de film confronteert Sam haar vader met iets dat de dag ervoor gebeurde. Haar vader reageert met een tenenkrullende opmerking die de meesten al eens in hun gezicht kregen: ‘Can’t we just have a nice day?’ Sams lichaamstaal is heel herkenbaar, in het samentrekken van haar vingers en het verstrakken van haar mond voel je het ongemak en de frustraties. Die stiltes en lichaamstaal geven de kijker de ruimte om een eigen mening te vormen over wat er gebeurt op het scherm en om je eigen gevoelens te hebben tijdens het kijken.
Mannen…
Door die ruimte wordt duidelijk wie hier echt met zichzelf in de knoop zit. Waar je verwacht dat Sam iets over zichzelf leert tijdens deze hike, is zij een stabiele factor. Het zijn vooral de mannen die reflecteren over hun eigen dromen en doelen. Door de achtergrondinformatie beperkt te houden en het druppelsgewijs los te laten, golft je mening over de vader en Matt. Ook hier krijg je als kijker de ruimte om een eigen interpretatie te construeren. Eerst lijkt de vader een rustige en beheerste man, maar zijn ego komt snel boven. Matt is eerst een heel aanwezige persoonlijkheid, maar bloeit open tijdens de wandeling en toont tekenen van een gebroken man. Hij zoekt advies bij Sam over scheiding, aangezien zij een dochter is van gescheiden ouders. De film culmineert in een moment waar beide mannen zich niet van hun beste kant laten zien.
Een vrouwelijke blik
‘Good One’ is in slechts twaalf dagen gefilmd en doordat het zich vooral buiten afspeelt, krijgt de natuur een grote rol. Het natte weer, de insecten en de bewolkte dagen moest Donaldson in het verhaal bouwen, wat de film een zekere spontaniteit en authenticiteit geeft. De film is heel duidelijk door een vrouw geschreven en geregisseerd. Hoe Sam haar tampon – gehurkt en schuilend achter een boom – moet wisselen en hoe ze in conversaties wel aanwezig is maar bijna genegeerd wordt. Allemaal scènes waar meisjes en vrouwen zich heel erg in kunnen herkennen.
Maar ook kinderen van gescheiden ouders en queer tieners kunnen zich terugvinden in de film. Want het verschil tussen Sam en haar vader en Matt is niet enkel gender, maar ook generatie. ‘Good One’ is een sobere maar scherpe blik op hoe jongeren soms de volwassene in de ruimte zijn, zelfs tegen hun zin in.
‘Good One’ speelt vanaf 14 mei in de kleinere cinemazalen.
