CE’s StripFax januari 2025
CE’s StripFax bundelt elke maand enkele strips die we graag onder de aandacht brengen, maar niet uitgebreid recenseren. Dat wil niet zeggen dat het niet de moeite loont om deze strips te lezen. Met onze korte recensies ontdek je snel of een strip je al dan niet kan bekoren.
Vlieg op de muur
Een plot is er hoegenaamd niet in het debuut (buiten enkele kortverhalen) van Pommé, maar de stripauteur laat de illustraties voor zich spreken. Als beginnend tatoeëerder verbleef hij geruime tijd in de tattooshop van Paco, een ex-para commando. Het leven kabbelt er voort, maar de anekdotes trekken je aandacht en maken je nieuwsgierig naar het leven van de uitbater en zijn klanten. Maar dat moet je zelf verzinnen, want meer uitleg krijg je niet. Behalve dan in de expressionistische tekeningen die voor zichzelf spreken. Zoals ook een goede tatoeage zou moeten doen.
Staat haar mannetje!
De tekeningen zijn ok, de inkleuring heel wat minder, maar net als die andere albums in de reeks ‘Bloedkoninginnen’ speelt de protagonist weer een fantastische hoofdrol. Ook Catherina moet zich weren als een duivelin in een mannenwereld vol politiek gekonkel en onbetrouwbare bondgenootschappen in het Italië van de renaissance. Als vrouw moest je niet alleen mooi en meedogenloos zijn, je moest ook gewoon slimmer zijn dan al die mannen die je de macht misgunden. Misschien is er nog niet zoveel veranderd.
Een vlinder kan een storm veroorzaken.
De vlotte, modernistische tekenstijl van Morgann is een scherpe stijlbreuk met zijn werk voor de strips naar de verhalen van Marcel Pagnol. Spijtig genoeg worden ze wel niet gediend door de platte, Photoshop-inkleuring. Het drugsmisdaadverhaal vliegt tegen honderd per uur vooruit zodat het soms moeilijk te volgen is wie nu de slechteriken zijn. Uiteindelijk blijkt iedereen wel wat op zijn kerfstok te hebben. Vlot amusant dat we dankzij de integrale uitgave, in plaats van de oorspronkelijke drie Franse albums, in een ruk kunnen uitlezen.
Stilleven in een bewogen leven
Als geen ander weet de Canadese stripauteur zijn non-fictieboeken, die diep ingaan op het onderwerp, licht verteerbaar te maken. Zijn eenvoudige, stilistische maar expressieve tekeningen zullen daar wel aan helpen. Het is alsof je naar een documentaire zit te kijken van David Attenborough: ontspannend en kalmerend, maar tegelijk steek je er veel van op. Ook deze keer heeft hij zijn onderwerp goed gekozen, want deze pionier van de fotografie had een leven dat in fictie nauwelijks geloofwaardig zou zijn. Boeiend hoe het werk van Muybridge na al die jaren nog steeds zinvol is voor animatoren, en dus ook stripauteurs. En verbazingwekkend hoe Amerika eigenlijk altijd al heeft bestaan uit eigenzinnige miljonairs die hun wil konden opleggen door veel geld uit te geven.
Geen gouden tijdperk
Dat Rossi westerns kan tekenen, bewees hij al met zijn prachtige reeks ‘W.E.S.T.’. Deze keer neemt hij het tevens het scenario voor zijn rekening en ook daar toont hij zich meesterlijk in. We volgen het turbulente leven van een jonge Apache die door zijn eigen stam verstoten wordt. Na een ontmoeting met Geronimo trekt hij verder met deze tot de verbeelding sprekende krijger. Hun avontuur brengt hen dichter bij elkaar, maar het noodlot ligt op de loer.
