24 strips van 2024

De Spaanse topauteur Paco Roca (Rimpels, La Casa, …) weet als geen ander diepmenselijke verhalen te vertellen aan de hand van enkele anecdotes. In dit aangrijpend stripverhaal toont hij via het levensverhaal van zijn moeder hoe het leven van vrouwen was onder het fascistisch bewind in Spanje. Het is soms hard en hartverscheurend om te zien hoe de vrouwen vernederd en misbruikt werden in de machocultuur. Een cultuur die blijkbaar nog niet helemaal is uitgewist in Spanje. Maar tevens is het een hartverwarmend verhaal over kleine gelukjes en de warmte van familie. Te lezen door alle vrouwen, maar nog meer door alle mannen.

De premisse van het verhaal, een veertiger krijgt zijn jongere ik aan de telefoon, zou iedereen wel willen beleven. In het begin waarschuwt de oudere Samuel zijn jongere versie voor ongelukjes en verdrietjes die staan te gebeuren. Maar al snel wordt het een wisselwerking als de tienjarige ontdekt dat zijn volwassen versie niets van zijn dromen heeft waargemaakt. Het leuke idee wordt op interessante wijze uitgewerkt waarbij je verrast blijft door de ontwikkelingen van beide personages. De tekeningen zijn heel expressief, wat alleen maar bijdraagt tot de inleving. Nu nog het telefoonnummer herinneren van mijn vroegere thuis.

Dagboeken van vrouwelijke stripauteurs zijn een genre op zich geworden, maar ondanks de grote concurrentie steekt deze van Wertz er toch bovenuit. De Newyorkse vertelt niet alleen zonder blikken of blozen over haar drankverslaving, ze toont zonder gêne ook alle andere aspecten van haar leven aan de lezer. Openhartig en gedurfd, maar tevens erg intrigerend door haar bizarre persoonlijkheid. Grappig ook, mede door de schitterende dialogen. De tekeningen zijn erg rudimentair, behalve de sfeervolle straatzichten van het dagelijkse New York, waardoor de wereldstad als het ware ook een personage wordt. Dit is weer een voorbeeld van wat strips zo verslavend maakt.

Met ‘Heksenkind’ en ‘Oceaankind’ bewees Stedho al dat hij een fantastisch tekenaar is. Met deze wraakwestern wint hij ongetwijfeld ook het hart van de volwassen stripliefhebber. Dankzij de buitenissige figuren ontpopt deze genre-oefening zich tot een origineel, meeslepend avontuur. Niet voor de fijngevoelige mens, maar dat was het Wilde Westen ook niet. En het tekenwerk van de Vlaming is ronduit buitengewoon: sfeervolle decors en hoofdpersonages met karakterkoppen waar je zo de emoties van kan aflezen. In een rechtvaardige wereld zou dit zijn doorbraak betekenen in de lucratieve Franse markt. Hopelijk is hij nu ‘wanted’ en staan de uitgevers en scenaristen in een rij voor hem aan te schuiven.

De stille zwerver begeesterde miljoenen kijkers gedurende vele decennia. Om zijn levensverhaal in één boek te gieten, moet je wel snel door zijn leven vliegen, en dat is meteen ook het enige minpunt van deze stripbio. De vraag is ook of de hedendaagse jeugd nog bekend is met de films van deze humortycoon. De tijd dat de BRT zijn meesterwerken op zaternamiddag uitzond, ligt al ver achter ons. Maar zelfs zonder kennis van zijn films blijft deze strip een intrigerende vertelling over de hoogte- en dieptepunten van een eenvoudige jongen die opklom tot een echte wereldbekendheid. De zwierige tekenstijl leunt perfect aan bij zijn levensstijl en de soms paginagrote prenten zijn prachtige kijkstukjes. Net als zijn filmparels, die we nu terug willen bekijken.

Dit stripdebuut van zowel tekenaar als scenarist bevat alles wat een jeugdstrip van 7 tot 107 moet hebben: een opwindende, emotionele tekenstijl, een bende jongelui waar iedereen wel wat van zichzelf in terugvindt, een achtergrondgeschiedenis die een traantje doet wegpinken, een ongebreidelde fantasie die doet wegdromen, en het belangrijkste: piraten en een verborgen schat. Maar liefst 80 pagina’s lang word je meegesleept in dit fel door manga beïnvloedde avonturenverhaal. ‘If you can’t beat them, join them’ moeten de makers gedacht hebben, en terecht, want het resultaat, euro-manga zullen we het noemen, werkt! Hopelijk zijn Rover en zijn bende blijvers in de moeilijke jeugdstripmarkt. Aan hun enthousiasme zal het alvast niet liggen.

Het werk van Carrot doet denken aan Judith Van Istendael, van wie ze ongetwijfeld les heeft gehad bij het behalen van haar master aan het LUCA in Brussel. Net zoals haar leermeester weet ze maatschappelijke kwesties te belichten door persoonlijke verhalen te vertellen. Genuanceerd en met veel gevoel brengt ze het verhaal van een Poolse onderwijzeres die voor een abortus naar Nederland moet uitwijken. De zeer expressieve tekeningen en het felle kleurgebruik zorgen ervoor dat de heftige emoties zeer goed overkomen.

In vier albums (in het Frans reeds verschenen in 2013) maken we kennis met een jonge Medea. De Griekse mythen en sagen zijn door de tijd heen steeds blijven inspireren, vraag maar aan Marvel en DC. De kunst is echter om ze leesbaar te maken voor een hedendaags publiek. Stephen Fry kan het, maar blijkbaar ook Le Callet. Het verhaal is meeslepend door de boeiende karakters, maar vertelt ook iets over onze moderne maatschappij. De tekeningen passen perfect bij het Oude Griekenland, maar de personages hebben ogen als mangakarakters. Waarschijnlijk is dit nodig om de Franse jeugd te overtuigen, maar het verhaal op zich is zonder twijfel genoeg om iedereen te boeien.

Schrijfster Chabbert maakte onlangs indruk met ‘Zestig lentes’, getekend door Aimée De Jongh. Nu werd haar ontroerend verhaal vertaald over een koppel dat na een moeilijk parcours eindelijk zwanger geraakt, maar dan door het noodlot wordt getroffen. In 2019 won deze strip de Harvey Award voor beste Europese strip, en dat is begrijpelijk. Met veel medeleven en gevoel wordt dit aangrijpend verhaal verteld zonder dat het een melige tranentrekker wordt. De subtiele tekenstijl van Maurel wordt naar een hoger niveau getild door de prachtige inkleuring. Een strip die je meevoert als een blad in een grillige stroom.

Davodeau is de reisgids onder de striptekenaars. Als geen ander weet hij je mee te tronen naar een wonderlijke omgeving en laat je intens meegenieten van al die pracht. Het verhaal is summier maar intrigerend en kent een paar verrassende wendingen: een vrouw nodigt op het eind van haar leven al haar vorige minnaars uit. Diegenen die op het voorstel ingaan, wachten een schokkende ontdekking. Het verhaal is boeiend en er worden heel wat levensvragen opgeworpen, maar de kracht van het album is dat het je leert kijken naar de omgeving en stil te staan bij al dat wondermoois rondom ons. Nu nog, na het lezen van deze strip, naar buiten gaan en ook in het echt genieten.

Het verhaal is niets meer dan enkele toeristen die onder leiding van een ervaren gids aan canyoning gaan doen. Ze volgen de loop van de rivier die rustig voortdeint om even later woest voort te stuwen. Net als de rivier komt het verhaal traag op gang, maar eenmaal in de kolkende stroom stijgt voortdurend de spanning, met tussenpozen van rust, net zoals de tocht door het water die de auteur ooit als jong meisje zelf maakte. Maar het is vooral de manier waarop ze dit verbeeldt die spectaculair is. Met haar debuut (al in 2016) deed ze alle monden openvallen door de expressieve manier waarop ze het water tot leven brengt. De beelden zuigen je dan ook mee de rivier in, zodat je als het ware zelf dit aangrijpend avontuur meemaakt. Enkel een nat pak hou je er niet aan over.

Dat een journalistenduo (een oude rot en een jong, onstuimig groentje) op zoek gaan naar een seriemoordenaar, is een leuke variant op een politiethriller. Maar wat dit vooral ver boven de middelmaat uittilt, is dat de Spaanse artieste dit drama laat afspelen in de dramatische, naoorlogse geschiedenis van Spanje, dat toen gebukt ging onder een dictatuur. Daardoor mogen ze niet schrijven wat ze willen, kunnen ze zelfs geen onderzoek doen naar zoiets gruwelijks want dat kan niet bestaan in het Spanje van de jaren 50, en mogen ze zeker geen hooggeplaatste heren voor het hoofd stoten. Een spannend verhaal, maar vooral een indrukwekkend portret van een leven onder een extreem regime waar je voortdurend op je tellen moet passen om je hoofd niet boven het maaiveld uit te steken. En het goede nieuws is dat de seriemoordenaar op het einde nog niet gevat is. Voor de slechte verstaander: er komt een tweede deel.

Hoe hoog de verwachtingen bij een nieuwe Larcenet ook zijn, steeds weet hij die weer te overtreffen. Voor dit dystopisch overlevingsverhaal tekent hij realistischer dan ooit, om zo niets te verbloemen van het ruwe verhaal. Het enige lichtpunt in dit depressieve verhaal is de liefde tussen vader en zoon, die in talrijke scènes mooi naar voren komt. Maar opbeurend wordt het nooit. De woeste kracht van een wereld die het opgegeven heeft, werd nog nooit zo mooi weergegeven. Vrolijk word je er echter niet van. En toch wil je dit boek onmiddellijk herlezen. Magistraal dus.

Een koningszoon wordt in het geniep opgevoed en als jongeman met een smoes de wereld ingestuurd door zijn tovenaar-opvoeder. De sullige naïeveling bevindt zich algauw in de meest onmogelijke situaties, maar weet te groeien door al zijn tegenslagen. Dit coming of age-verhaal brengt alles wat een sprookje moet hebben: een mooie prinses, een valse raadgever, een kolossale vechtersbaas en een geniepige vriend. Gelukkig is de held geen saaie prins op het witte paard, maar een zoekende en twijfelende jongeman die wel het hart op de juist plaats heeft. Hartverwarmend!

De albums die buiten reeksverband verschijnen, staan of vallen met de makers die ervoor worden aangetrokken. Deze keer is het alvast een schot in de roos. De naam Willy Vandersteen staat nog prominent op de voorkaft en deze keer is dat terecht dankzij scenarist Cromheecke. Deze Sus en Wis doet immers denken aan de hoogdagen van de reeks toen de meester zelf nog de verhalen verzon. Het doldwaze avontuur, de typische karakters met hun onhebbelijkheden, een beetje lesonderricht en de leuke nevenpersonages, het zit er allemaal in. Alleen is het nu allemaal veel beter getekend in de typische, soepele stijl van die nieuwe Vlaamse grootmeester: Cambré.

Deze indrukwekkende vertelling van de Nederlands-Amerikaanse van Lieshout combineert op subtiele wijze het heden (de zoektocht naar een bloedverwant voor de zieke oma) en het verleden (de verzetsdaden van jonge Amsterdammers in WO II). De vaart blijft in de twee verhaallijnen behouden en groeit voor beide naar een climax. Door de zeer goede documentatie voelt het fictieve verhaal zeer waarheidsgetrouw aan. Op sommige platen werden de achtergronden vervangen door foto’s van vroeger, of door nu nog bestaande gebouwen, wat natuurlijk bijdraagt tot de authentieke sfeer. Vele personages werden ook gebaseerd op echte personen, wat op het einde van het boek nog uitgebreid wordt geïllustreerd. En hoe jammer het ook is: verhalen over oorlogsmisdaden blijven brandend actueel. Twijfel dus niet over deze aankoop. Het is een aangrijpende familiekroniek en een spannend verzetsverhaal! Dat is eigenlijk twee voor de prijs van één!

De houtvester Peter Wohlleben schreef een verrassende bestseller over zijn leven tussen de bomen. Door tientallen jaren intensief speurwerk kwam hij tot de ontdekking dat bomen (en flora in het algemeen) meer waren dan op zich staande enkelingen. Zij communiceren met elkaar, helpen elkaar, zijn lid van een heel ondergronds netwerk, zorgen voor hun eigen nakomelingen, … Deze verrassende ontdekkingen weet hij op een boeiende manier te vertellen. En nu kan je al die pracht ook aanschouwen door de wonderlijke, sfeerrijke tekeningen van Flao. Een prachtige non-fictie strip die je meteen zin geeft om te gaan wandelen in het bos. En dat zou volgens de strip ook nog zeer gezond zijn, zowel fysisch als psychisch! Probeer het uit!

Op 6 september wordt de 25ste Bronzen Adhemar uitgereikt en deze gaat volledig verdiend naar Brecht Evens. Als afgestudeerde van het Luca in Gent, wist hij door te breken in het buitenland en werd daarmee een voorbeeld voor vele, andere jonge auteurs die een stripopleiding volgen in België. Zoals gewoonlijk laat hij zijn fantasievolle tekeningen van het blad spatten, maar ook dit werk is geen gemakkelijke leesklus. Evens vraagt een inspanning van de lezer, maar de beloning wacht dan ook. In dit verhaal blijven wel veel vraagtekens staan, mogelijk worden ze wel opgelost in het volgende deel. Of misschien niet.. In afwachting van dat tweede deel, kan je naar de overzichtstentoonstelling in de Warande in Turnhout van 7 september tot 11 november 2024.

Dat de western nog ‘alive and kicking’ is in de stripwereld, komt omdat er zoveel goede verhalen geschreven worden. Ook deze strip voldoet aan alle voorwaarden: genadeloze natuur, voortvluchtigen en sheriffs, moed of lafheid, zelfopoffering, wraakzucht. Het zit er allemaal in en als bonus krijg je nog een aangrijpend liefdesverhaal. De Franse auteur Pastor begint zijn epos op een traag ritme waarbij de twee protagonisten elkaar langzaamaan leren kennen in een prachtig in beeld gebracht ondergesneeuwd, verlaten dorpje. Daarna komen de achtervolgers op de proppen en gaan de poppen aan het dansen. Tegen hoog tempo wordt er naar een razende climax gewerkt, waarbij goeden slechten worden en omgekeerd. Niets of niemand is nog wat het lijkt. Een adembenemende trip door een machtig sneeuwlandschap waar je het toch warm van krijgt.

De tekenaar van het erg geslaagde ‘Antananarivo‘ heeft terug een prima scenario gevonden om zijn talent te tonen. Het idee van een beroepskiller die zich voordoet als een pastoor mag dan niet zo origineel zijn, het meeslepende verhaal is hier met veel humor uitgewerkt. Soms komt het wat ongeloofwaardig over hoe de dorpelingen zich voor de gek laten houden, maar de charme van al die leuke karakters maakt veel goed. Benieuwd hoe dit allemaal tot een escalatie komt in het tweede deel. Onze zegen krijgt deze strip alvast.

De prachtige Nederlandse uitgave was al op minder dan twee dagen uitverkocht (vanaf half oktober komt er een herdruk). Het zegt veel over de aantrekkingskracht van de 70-jarige klassieker, maar ook over de populariteit van de auteur van ‘Dagen van zand’ die met haar paar boeken al een grote fandom heeft opgebouwd. Het is een getrouwe adaptatie naar de geest van het boek. De Jongh heeft er een geslaagde strip van gemaakt, met zijn eigen ritme en zijn specifieke beeld-tekstverhouding. Hopelijk is deze verstripping een ontdekking van deze klassieker voor jongeren. Ze zullen ongetwijfeld minder aangedaan zijn door de hardheid van dit boek dan De Jongh was toen ze het boek voor het eerst las als 14-jarige. Door alle verschrikkelijke filmpjes van vechtpartijen die de hedendaagse jongeren al op Youtube en consorten gezien hebben, ligt hun tolerantiegrens waarschijnlijk hoger. Hopelijk gaat de boodschap niet verloren. The times, they are a-changin’, of toch niet…?

Het is een grote stap om van gags van twee stroken over te stappen naar een albumvullend verhaal, maar het blijkt een juiste gok voor De Ridder. Humor is geen gemakkelijk genre, maar als je hardop zit te lachen, dan blijkt wel dat de maker zijn vak verstaat. Dat is dus bij Frodo (geen familie van) het geval, want de lotgevallen van die snoeshaan in roestig pak zijn hilarisch. Ook grafisch kan er nu veel meer en je ziet dat de auteur deze absurde vertelling met veel zin heeft getekend. De voorpublicatie in Eppo zorgt ervoor dat De Ridder ook in Nederland bekend is, en hopelijk is dat voldoende voor een nieuw lang avontuur. Anders kunnen we nog altijd een crowdfunding opstarten of een piratenschat gaan zoeken.

De ouders van de tweejarige Marc kregen de harde evaluatie dat hun zoon nooit zou kunnen praten of zelfstandig naar het toilet zou gaan. Hij is autistisch en heeft een verstandelijke beperking die een normaal leven onmogelijk zou maken. De psychiater adviseert een instelling, maar de ouders kiezen ervoor om hem zelf zo goed als mogelijk op te voeden. En dat hebben ze fantastisch gedaan. Niet alleen leert Marc om in hun gezin te leven, maar hij brengt het zelfs tot paralympisch kampioen. Zijn levensverhaal leest als een spannend avontuur, waarin elke dag weer nieuwe horden moeten worden genomen. Wat ook zo ontroerend is, zijn de vele mensen die Marc begeleiden, vrijwillig en belangeloos, om hem een beter leven te gunnen en hem zelfs naar de Olympische top te helpen. De strip zit tekentechnisch vol leuke vondsten die het verhaal verduidelijken en de lange weg naar de top verbeelden. Het verhaal van Marc Evers is niet alleen een pleidooi voor optimisme, doorzettingsvermogen en je niet neerleggen bij je beperkingen, maar ook een van liefde. En dat kan iedereen wel gebruiken.

Verrassend sterk stripdebuut van de Limburgse kinderboekenillustrator Leroy. Een aangrijpend verhaal over een tekenaar die een wereld van klei tevoorschijn tovert. Daarin worstelen de hoofdpersonages met het tot leven brengen van hun kind, terwijl hij en zijn vrouw zelf kampen met fertiliteitsproblemen. Wondermooi getekend, maar vooral ontroerend en recht naar het hart. Zie grotere bespreking op onze site.