CE’s StripFax maart 2025

Het is al van 2014 geleden dat deze doctor in de kunsten de stripwereld aangenaam verraste met het prachtige ‘Het zotte geweld’. Maar het is het wachten waard geweest, want Vermassen bewijst nogmaals dat hij over een uitzonderlijk striptalent bezit. Gebaseerd op de dagboeken van zijn grootvader, sleept hij ons mee in dit liefdesverhaal met op de achtergrond de dwaasheid van de Grote Oorlog. Niet alleen liefde tussen twee mensen, maar ook liefde voor het vak, voor de natuur, voor de kunst, of, jammer genoeg, ook de afwezigheid van liefde, of de onbeantwoorde liefde zijn de hoofdthema’s van dit meeslepend werk. Een dik boek dat je in één ruk uitleest naar de ontroerende climax. En dat is natuurlijk ook de verdienste van iemand die zijn vak begrijpt en steeds het juiste ritme vindt om zijn verhaal te vertellen. Laten we wel afspreken dat we niet nog eens 11 jaar moeten wachten op zijn volgende geesteskind!

De liefde voor Italië spat van elke plaat van deze strip. Zijn bewondering voor het land liet de Franse auteur met Italiaanse ouders al zien in het elegante ‘Senso’, maar in dit boek is het nog meer uitgesproken. Het coming of age-verhaal toont een jonge gitarist die droomt te ontsnappen aan de armoede van zijn dorp door deel te nemen aan een talentshow. Wat de strip naar hogere regionen stuwt, is de reeks prachtige karakters die hem omringen. Ze worden met veel warmte geportretteerd, maar aan ieder personage scheelt wel het een en ander. Prachtig om te zien, net als het land.

Love it or hate it. Er is geen tussenweg voor de avonturen van dit erg menselijk konijn. Zoals een goede strip betaamt, zijn het vooral de nevenkarakters die de boel opvrolijken en dat is ook hier het geval met Kobijns vrienden en eigenlijk iedereen die ze tegenkomen. In deze nieuwe reeks, kan Kobijn overal en in elk tijdperk avonturen beleven. In het Frans is er zelfs al een album waarin ze als Asterix-personages rondstruinen. Hoe gekker, hoe liever! Dus laat dat konijn maar vrolijk verderhuppelen.

Na het eerder teleurstellende ‘Dante’s Hel’ schieten de broers Brizzi met de meest geliefde windmolenbestormer aller tijden de hoofdvogel. Net als Cervantes weten ze een komisch en aanstekelijk verhaal over de dolende (letterlijk en figuurlijk) ridder te vertellen, maar ondertussen ook inzicht te geven in de menselijke natuur en wat maatschappijkritiek. Ze hebben natuurlijk heel wat moeten schiften uit de oorspronkelijk bron, maar er blijft genoeg over om toch een goed beeld te krijgen van de klassieker. Uitstekend vermaak met weerhaakjes dus, en misschien wel de motivatie om ook Cervantes’ meesterwerk te (her)lezen.

Duizendpoot Nix is wegens te druk met zijn doctoraat rond AI gestopt met zijn scenario’s voor de nieuwe Kiekeboes, maar de arm der wet mag nog wel rekenen op zijn steun. Gelukkig laat hij zich ondersteunen door een heel team, waardoor we kunnen blijven genieten van deze onzin. Terwijl volwassenen zich niet aan de tv-serie zullen wagen, valt er toch veel plezier voor hen te rapen in de stripversie. Voor jong en en niet meer zo jong, wat altijd de basis is geweest van de Vlaamse strip. De goede, oude tijd dus in een modern jasje.

Meer en meer beginnen non-fictie boeken de stripmarkt te veroveren en dat heeft eigenlijk veel te lang geduurd. Strips zijn bij uitstek ideaal om moeilijke onderwerpen eenvoudig uit te leggen. En de drempel om het te lezen is ook lager dan bijvoorbeeld de 800 pagina’s van ‘Kapitaal in de 21ste eeuw’ van econoom Piketty. En nu dat Trump met zijn importtarieven de wereld op zijn kop zet, is het ook duidelijk dat economie deel uitmaakt van ons dagelijks leven. Dus lees even dit beeldverhaal om een beter begrip te krijgen van hoe kapitaal zich altijd gemoeid heeft met ideologie, en hoe het eigenlijk beter kan. Verhelderend! Hopelijk snel een Engelse versie voor de machthebbers in Amerika.

Na het lezen van ‘Ainsi soit-elle’ besloot de Franse stripauteur Meyer om zich te verdiepen in vrouwenrechten en ongelijkheid. Je wordt niet van de ene dag op een andere een feminist, maar nu is ze dus in progress. En ze laat ons nu via dit leerzame boekje meekijken op haar verworven inzichten. Het is de ideale handleiding voor deze moderne, post-metoo tijd waarin alle begrippen duidelijk worden uitgelegd. Met veel empathie beschrijft ze alle mogelijke mistoestanden en vooroordelen die er nog bestaan in onze huidige maatschappij. Je krijgt er zelfs een verklarende woordenlijst bij en een bibliografie van strips, boeken, podcasts en films die je meer over het onderwerp kunnen leren. Strippower nu!

Dit misdaadverhaal over bankpersoneel dat een voor een vermoord wordt, blinkt niet uit in originaliteit, maar weet je aandacht vast te houden door de boeiende personages. Het steekspel tussen de eigengereide inspectrice en haar onbezorgde assistent zorgt voor een leuke spanning doorheen het boek. De Spaanse Prado weet ook als geen ander emoties op te roepen via de gezichten van zijn personages, waardoor je meegesleurd wordt in hun verhaal. De betere detective dus met een korreltje maatschappijkritiek.

Terwijl Frodo bezig is met zijn tweede, lange verhaal (voorgepubliceerd in Eppo), wordt de fan nog even op zijn wenken bediend met een uitgave van korte gags. Deze keer gaan de doldwaze avonturen van onze ridder onder andere over AI en wat dat al niet geeft in de middeleeuwen. Absurde nonsens waar je hartelijk om kan lachen. Enkel spijtig dat het na 32 pagina’s al gedaan is.

Op een unieke manier weet de auteur van Tom Carbon het leven in beeld te brengen van de impressionistische kunstschilder Monet. Terwijl hij in ‘Soldaat-hovenier’ nog een bijrol mag spelen, is Monet hier het hoofdpersonage. Zonder woorden en met guitige prentjes, weet Cromheecke toch een goed beeld te geven van het leven van deze briljante, Franse artiest. Het ziet er allemaal wat losjes uit de pols uit, maar er is zeer goed over nagedacht door de Vlaamse striptekenaar. Er volgt op het einde nog een dossier over het leven van Monet, maar eigenlijk is dat overbodig voor de aandachtige lezer.

Vreemd, een jongen die niet met zijn ouders opschiet, krijgt een uitnodiging voor een internaat. Daar aangekomen blijkt de rare plaats een tovenaarsschool te zien en leert hij magie. Plagiaat, zou je denken, ware het niet dat Horowitz de boeken heeft geschreven lang voor Rowling met haar tovenaarsleerling op de proppen kwam. De jeugd zal het worst wezen want deze strip leest lekker weg. Enkel kon Harry Potter ook de volwassen lezer bekoren en daarvoor is deze strip toch iets te licht.