Lowlanders balletten op laarzen en denken met Slors
Dans & Wetenschap, Lowlands 2013 
De eerste nacht op Lowlands is rumoerig. Aan de lange optocht van schreeuwende mannen en giechelende vrouwen lijkt maar geen eind te komen. Logeren langs het gangpad en naast een blubberige helling is dan ook vragen om moeilijkheden. Eeuwig dankbaar zijn we dan ook al die dronken festivalgangers die het voor elkaar kregen zich in hun glibberpartij aan elkaar vast te grijpen in plaats van zich in ons tentdoek te storten.
Hoe dan ook: na deze korte nacht kunnen we wel een kop koffie gebruiken. Toch willen we eerst nog even ‘Wakker worden met Scappuccino’****. Met enige verbazing zien we dat er ook nog frisse mensen zijn die deze ochtend staan te popelen om deel te nemen aan de dansworkshop. Onder leiding van Ed Wubbe, artistiek leider van Scapino Ballet Rotterdam, gaan er vandaag Barokke danspasjes worden ingestudeerd uit de voorstelling ‘Pearl’ die op zondag in de Juliet zal worden opgevoerd.
Voor aanvang staan de dansers in spé nog wat onwennig om zich heen te spieden, maar nog geen tien minuten later staat er een zelfverzekerde volle Bravo te balletten op de klanken van Vivaldi. Fanatiek oefenen de festivalgangers op rubberen laarzen hun ‘plié’s’ en ‘port de brasjes’.
Stilletjes vragen we ons af wat er is overgebleven van al dat headbangende langharige tuig zoals we het publiek kennen uit één van de eerste Lowlandsedities. Tegelijk genieten we met volle teugen van de overgave en het enthousiasme waarmee de dansparen zich door de tent bewegen. Vier sterren zijn voor het Lowlandspubliek – en niet alleen deze morgen. Zelden zagen we een publiek zo uitzinnig en vol energie als dit festivalweekend in augustus.
Lees verder onder de foto.
Inmiddels aardig opgekikkerd zetten we onze weg voort richting de Mike, waar dit weekend onder de titel ‘LowSofie’*** een reeks filosofische lezingen en debatten worden gehouden. Deze ochtend is het de beurt aan cognitiefilosoof Marc Slors om antwoord te geven op de centrale vraag: ‘hoe doen we het goed?’ Of meer specifiek: ‘hoe maken we de juiste keuzes?’ en ‘hoe definiëren we onze vrijheid?’ Voor de echte fanatiekelingen liggen er notitieblokjes op de stoelen klaar voor de nodige aantekeningen. ‘Ook op Lowlands kun je maar beter op een onverwachte overhoring voorbereid zijn’, lijken sommige mensen te denken die het blokje direct driftig ter hand nemen.
Hoe kan het dat er een maatschappelijke beweging is die ons voor een overvloed aan keuzemogelijkheden stelt, terwijl we vanuit de wetenschappelijke hoek steeds vaker te horen krijgen dat we die vrije keuze helemaal niet hebben? Slors legt het ons uit. Met een soepele beweging langs de huidige stand van zaken binnen de neurowetenschappen, het determinisme, de Cartesiaanse zielsopvatting en de opvatting van vrijheid als keuzemogelijkheid, neemt hij ons mee in zijn betoog over een nieuw concept van vrijheid als ‘kiezen waar je voor staat’.
En hoewel de gemiddelde Lowlandsganger geen steek verder is als het gaat om de overvloed aan keuzes die het blokkenschema biedt, klinkt filosofie ineens wel kinderlijk eenvoudig. Want het is misschien wel geen frivool, maar wel een helder betoog.
Voor eventuele vragen worden we na afloop nog uitgenodigd in het filosofische café. Een met notenhout omheinde bar, waar letterlijk plaats is voor anderhalve man en een paardenkop. Helaas waren ze ons nèt voor…
Gezien op 17/08/2013 op A Campingflight to Lowlands Paradise.
