Een volle Juliet voor ILL Skill Squad en Herman in een bakje geitenkwark
Dans & Cabaret, Lowlands 2013 
Wat hebben een clown, een hond en een wegwerker met elkaar gemeen? In het geval van de ILL Skill Squad in ieder geval dat ze heel vet kunnen breakdancen. Als we ’s middags terugkeren naar de Juliet voor de voorstelling ‘155’*** worden we door de tienkoppige formatie ontvangen met een spectaculaire gekostumeerde groepschoreografie.
Speciaal voor dit project breidde het showteam uit met de leden van Utrechts theatergezelschap DOX, met als resultaat een collage van theatertrale dansacts: een mix van b-boying, moderne dans, video en physical jokes.
Vanmiddag wordt bewezen dat theater op Lowlands allerminst een ondergeschoven kindje is: de tent is tot de nok toe gevuld met uitzinnig publiek. De uitnodiging van de presentator aan het publiek om vooral ‘te doen wat je niet laten kunt’, wordt dan ook met beide handen aangegrepen. Zodra de performers hun gedanste boybandmedley inzetten, stuiven de vrouwelijke fans joelend de tribune af om hun favoriete Backstreetboys-hit mee te zingen of uitbundig met de heupen te zwiepen.
Hilarisch is ook de ‘drag queen’ act op Kelis’ ’I hate you so much right now!’ waarbij de performers met ontblote navels en slungelige jongensbenen op vuurrode sleehakken over het podium paraderen. Met de kleine provocerende gebaren zou dit wellicht een mooie act zijn voor de Olympische spelen 2014 in Rusland. Uiteraard niet voor propagandistische doeleinden.
Helaas merken we in de tweede helft van deze show ook de nadelen van dit multidisciplinaire gezelschap. Zonder opsmuk van kostuum en persiflage, valt het des te meer op dat de danskwaliteiten van de performers zeer wisselend zijn.
Imperfecte moves en slordige groepschoreografieën zijn het gevolg. Maar ook al zijn de b-boys niet allemaal even gracieus en de moderne dansers niet even street: entertainment is het wel. Misschien moeten ze hier en daar nog net iets meer aan hun skills werken.
Als afsluiter van de vrijdag gaan we langs bij de show van Herman in een bakje geitenkwark****. Hoewel de studentikoze groepsnaam ons nog altijd kromme tenen bezorgt, zijn we toch wel nieuwsgierig naar dit cabaretkwartet dat in één jaar haar Lowlandspubliek wist te vertienvoudigen. Stonden ze vorig jaar nog voor een handjevol mensen in de intieme Mike, dit jaar vullen ze met gemak de Juliet ter grote van een schouwburgzaal.
Onomwonden kunnen we stellen dat we te maken hebben met echte stemklankkunstenaars. Loepzuivere close harmonies, beatboxing en vocale landscapes zijn hun absolute specialiteit. En of het nou gaat over een ‘smoothie’ of een ‘onwelriekende balzak’, zij weten iedere tekst om te zetten in een snedige rap of vierstemmig muzikaal hoogstandje. Wanneer de jongens een argeloos publieksslachtoffer meenemen op ‘vocale safari’, verandert het lege lijsttoneel terstond in een levendige savanne.
Dat het soms ook juist de kleine geluidseffectjes zijn die het ‘m doen, zien we als één van de jongens (Polle Vrienten) met een eenvoudig briesje door de microfoon een rondstampend tyranossaurusje tot leven weet te wekken. Opvallend aan het repertoire zijn de overwegend onschuldige onderwerpen en beschaafde liedjes die de heren ten gehore brengen.
Dat er af en toe één zijn broek laat zakken of dat ze een meisje uit het publiek lichten omdat ze ‘wel neukbaar’ is, doet niks af aan het aaibare karakter van deze vier jonge gasten. Het zij ze vergeven. En na het zien van dit optreden nemen wij zelfs de kromme tenen op de koop toe.
Gezien op 19/08/2013 tijdens A Camping Flight to Lowlands Festival.
