Glen Hansard verovert het Koninklijk Circus
Glen Hansard, Koninklijk Circus 
De Ierse componist/songschrijver Glen Hansard vat dezer dagen een Europese tournee aan. Na stops in Parijs (La Cigale), Manchester en London hield hij ook halt in Brussel. In het Koninklijk Circus zagen we een uiterst bevlogen vakman aan het werk. Dik twee uur speelde Hansard een weergaloos concert waar vrijwel niets op te dingen viel.
Tim Neuhaus
Als opwarmer kregen we Tim Neuhaus te zien. Die bleek aardig weg te weten met een akoestische gitaar en liet zijn rustieke folkmuziek soms mee begeleiden door fijnzinnige streepjes viool en piano. Hansard leerde Neuhaus kennen in Berlijn, geraakte enthousiast en vroeg hem vervolgens mee op tournee. Met als resultaat dat Neuhaus niet enkel als voorprogramma fungeert, maar dubbelt en als drummer Hansards’ liveband vervoegt. Althans voor een select aantal data, want in een later stadium komt de Amerikaanse drummer/percussionist Earl Harvin erbij. Met songs als ‘American Dream In Berlin’ bleek Neuhaus een prima opwarmer.
Knap openingssalvo
Net iets voor half achten doofden de lichten van het Koninklijk Circus. Als eerste song kregen we een fraai openbloeiend ‘Sure As The Rain’ toegeworpen. Een song die initieel wat theatraal aandeed. Misschien was het de combinatie van subtiele strijkers en die diepe bariton van Hansard die ergens herinnerde aan Leonard Cohen, Kurt Wagner (Lambchop) en Stuart Staples (Tindersticks). Misschien was het zijn lichaamstaal. Hoe dan ook kregen we daarmee een knap openingssalvo. Wat later volgden nieuwere songs uit het meest recente album. Die passeerde integraal, zij het knap verwoven met allerlei ander materiaal uit het brede oeuvre van de Ierse bard. Zodat het concert een fraai overzicht gaf van Hansards’ muzikale cv dat van traditionele Ierse folk uitwaaiert naar stevige, intense rockmuziek.
De Ier wisselde regelmatig tussen akoestische en elektrische gitaar en leidde zijn band – een mengeling van The Frames bekenden Joseph Doyle op bas en Rob Bochnik op gitaar en nieuwere talenten zoals Neuhaus op drums, Ruby O’ Mahony Brady op piano, Gareth Quin Redmond op viool en Via Mardot op theremin en geluiden – doorheen een goed twee uur durend concert. Het laveerde tussen intense, gemuscleerde rockmuziek (‘The Feast Of St John’, het tussen Pixies en Sonic Youth schipperende ‘Down On Our Knees’ of een vurig ‘Fitzcarraldo’ – die laatste een oudje van oerband The Frames) en materiaal dat om meer zorg en nuance vroeg zoals bijvoorbeeld ‘Leave A Light’, ‘Wreckless Heart’ of het met de subtiele theremin geluiden van Eva Mardot opgetuigde ‘Ghost’.
Brede set
Dat hij een Oscarwinnende song als ‘Falling Slowly’ uit de soundtrack van ‘Once’ opdiepte bijvoorbeeld – uiterst sober; met enkel akoestische gitaar, piano en stem, gaf te kennen dat hij de ‘hits’ zeker niet links liet liggen. Op vraag vanuit het publiek kwam er ook een ‘Bird Of Sorrow’ aan te pas. Ook al stond het niet op de officiële setlist, hij speelde het met inleving en met passie. Net zoals hij dat overigens altijd doet. Meermaals geselde Hansard zijn akoestische dan wel elektrische gitaar en spoorde zijn bandleden aan, hetgeen aangaf dat hij tijdens optredens nooit op de rem gaat staan.
De vruchten van een lang lopende carrière
Ook singles uit eerdere platen kwamen tijdens het concert aan bod. Zoals bijvoorbeeld het wondermooie ‘Time Will Be The Healer’ van het Between Two Shores album of het wat gespierdere ‘Don’t Settle’ dat dan weer afkomstig is uit ‘The Wild Willing’. Zij geven goed weer hoe de Ier meer dan ooit de vruchten van zijn lang lopende carrière plukte. En ronduit genoot van het muzikaal spel. Overigens: hoogtepunten waren er meer dan genoeg. De naadloze overgang tussen ‘My Little Ruin’ en ‘When Your Mind’s Made Up’ bijvoorbeeld.
Reflecties op de wispelturigheid van het leven
Ergens tijdens het concert gaf hij aan: “This is wat we do”. Zo is het maar net. Hansard voelde zich helemaal thuis in het Koninklijk Circus. Dat merkte je onder meer tijdens de kleinere intermezzi waarin hij wat meer context gaf bij nummers, zoals met ‘Bearing Witness’ dat ontstond tijdens en als reactie op de COVID-pandemie. Of de erg openhartige manier waarop hij tijdens een nummer tekstueel en muzikaal reageerde op het menselijke drama dat zich in Gaza afspeelde. Evengoed was er het geïmproviseerd en aan trombonist Curtis Fowlkes opgedragen ‘Wedding Ring’ waarmee hij een goed gevuld Koninklijk Circus voor zich wist te winnen.
Doordachte songkeuzes leveren een prachtconcert op
Het markeert de openheid en de visie van een uiterst integere muzikant die in het Koninklijk Circus tekende voor alweer een prachtconcert. De conclusie: prachtmuzikant. Top concert met soms erg doordachte (o.a. een op kriskrasserige percussie drijvende ‘Talking With The Wolves’) en slimme songkeuzes. Na goed twee uur nam Hansard afscheid met een fraaie uitvoering van ‘This Gift’. Als toeschouwer zou je haast gezworen hebben dat de band er met plezier nog een vervolg aan wilde breien. Méér zou haast ongepast geweest zijn.
Glen Hansard, live gezien op 3 november 2023 in het Koninklijk Circus (****).
