Guido Belcanto is uw spookrijder van de muziek
Guido Belcanto ‘In de kronkels van mijn geest’ 
Er zijn van die artiesten die na dertig jaar op het podium nog steeds geen blijk van vermoeidheid geven. Toen de wereld in lockdown ging was Guido Belcanto net halverwege zijn ‘Ode aan Bobbejaan’-tournee. Toen sloot het virusje de concertzalen. Guido trok zich terug in Frankrijk en schreef de songs die zijn zestiende studioplaat ‘In de kronkels van mijn geest’ zouden worden. Nu de wereld herademt is ook Guido Belcanto terug van de partij, en laat zijn ‘In de kronkels van mijn geest’ op de mensheid los. Qua boostershot kan dat tellen!
Ere wie ere toekomt
Guido Belcanto verzamelde op ‘In de kronkels van mijn geest’ een handvol eigen songs aangevuld met interpretaties van muziek van enkele collega’s. Die laatsten zijn trouwens niet eens de minsten. ‘De wonde die nooit heelt’ is een bewerking van Bob Dylan’s ‘Every grain of sand’, ‘Antoine’ haalde dan weer de mosterd bij Townes Van Zandt. Belcanto zet de tekst echter zo naar z’n hand dat de nummers nooit aanvoelen als covers.
Spookrijder van de muziek
‘In de kronkels van mijn geest’ werd ingeblikt met Guido’s vaste begeleidingsband, ‘Het Broederschap’ die je onder meer ook op de live-plaat ‘Een zanger moet trachten pijn te verzachten’ aan het werk hoorde. De Broeders gaven Belcanto’s oude werk een vleugje country mee waar Chet Atkins goedkeurend van zou knikken op zijn great ranch in the sky. De nummers die Belcanto in het verleden al uit dit genre plukte (‘Johnny vergeet me niet’ of zelfs ‘Toverdrank’) halen zelfs in de braafste mens de cowboy naar boven.
Op ‘In de kronkels van mijn geest’ borduurt Belcanto verder op dit elan. De eerste single ‘Spookrijder in de nacht’ is natuurlijk een versie die ‘Ghostriders in the sky’ op sublieme wijze vertaalt naar een verlaten nacht op de Belgische snelweg. Vermoedelijk vind je daar ook ‘de pechstrook van het leven’. Voor de openingsriff alleen al zou je deze plaat gewoon moeten aanschaffen
Biografie Guido Belcanto
Guido Belcanto roept niet alleen de lost highways tot leven. Op ‘In de kronkels van mijn geest’ mijmert de zanger over de jaren waarin muziek veel centraler stond in het nachtleven, terwijl ‘Het doodlopend straatje’ een eenvoudige akoestische gitaar en een fijne lapsteel inrijden met typische Belcanto dramatiek. ‘Een meisje in volle fleur’ trekt dan weer een vat Ierse folk open die je bij de Dubliners zou verwachten. ‘Plastic Jezus’ speelde Belcanto al vaak live en werd nu eindelijk op plaat gezet met weer de geweldige lapsteel van Bart Vervaeck en een gitaarsolo om u tegen te zeggen.
Weemoed voor de winter
Alle typische Guido Belcanto-elementen zijn op ‘In de kronkels van mijn geest’ weer aanwezig. God komt af en toe kijken, de genderfluïditeit (Meisje van het meetjesland), de loner (Antoine) of ‘Een luchtige liefde met een meisje in volle fleur’. Belcanto speelt op zijn heel eigen manier met de rijm en het Nederlands, af en toe voorzien van een woordje Engels. Hij geraakt er wat ons betreft ook dit keer weer mee weg. Belcanto is geen Vlaamse zanger die Bierfeesten komt opvrolijken. Guido Belcanto is een vertolker van het betere levenslied, waarin liefde, hoop, geloof en dood hand in hand gaan. Guido Belcanto is wat ons betreft de laatste cowboy van de Vlaamse muziek, en dat verdient vier sterren aan de hemel van de nachtelijke prairie.
Zin om nog meer nieuwe Belgische muziek te ontdekken? Neem een kijkje in onze BEst of the buNLch-artikelenreeks én Spotify-playlist!
