Hoera! Cognetti schrijft meer van hetzelfde!
Paolo Cognetti, ‘Het geluk van de wolf’ 
Na meer dan anderhalf jaar coronaperikelen beginnen we het onbezorgd reizen toch enigszins te missen. We mogen ondertussen weliswaar weer het vliegtuig op om naar Madeira, Tenerife of New York te vliegen, maar het onbezorgde genieten blijft toch ietwat achterwege. Gelukkig is er vandaag de dag heel wat puike reisliteratuur te vinden die je toelaat in gedachten verre contreien op te zoeken, terwijl je in werkelijkheid je luie kont niet eens uit je al even luie stoel hoeft te wurmen.
De natuurbeschrijvingen spatten in het rond
Lezers die zich aangesproken voelen door deze ode aan de reisliteratuur raden we zeker het werk van Paolo Cognetti aan. Deze Italiaanse schrijver en filmmaker bestormde enkele jaren geleden de hemel met ‘De acht bergen’, waarin hij het verhaal vertelt van Bruno, een jonge idealist die wanhopig de idyllische bergwereld van de Italiaanse Alpen in stand probeert te houden. Na een uitstap naar de Himalaya in ‘Zonder de top te bereiken’ is Cognetti met ‘Het geluk van de wolf’ weer aanbeland in de wereld die hij het beste kent, die van de Val d’Aosta. Het duurt niet lang of de poëtische natuurbeschrijvingen spatten weer in het rond.
Cognetti neemt ons in zijn nieuwste worp mee naar Fontana Fredda, het kleine bergdorp waar amateurschrijver en kok Fausto zijn leven opnieuw op de rails probeert te krijgen na zijn scheiding. Hij vindt er werk in de keuken van ‘De tafel van Babette’, vriendschap met de aanvankelijk norse en zwijgzame Santorso en liefde bij de jonge Silvia, de nieuwe serveerster in het restaurant.
Wanneer op paasmaandag het skiseizoen afloopt, spatten ook Fausto’s idealen uit elkaar. Het restaurant sluit de deuren en Fausto keert tijdelijk terug naar Milaan om de laatste regelingen te treffen met zijn ex, terwijl Silvia aan de slag gaat in de Quintino Sella-hut op de Monte Rosa. Fausto, ondertussen aan de slag als kok voor de houtwerkers, gaat haar er herhaaldelijk opzoeken. Het zet hem aan het dromen: een kleine hut, waar hij achter het fornuis staat en Silvia achter de bar staat. Al snel blijkt echter dat Silvia zijn droombeelden niet deelt: het idee van de gezamenlijke hut is te romantisch, het meisje gaat zelf op zoek naar een doel in het leven.
Een klein verhaal
‘Het geluk van de wolf’ is misschien niet het boek van de grote gebeurtenissen. Het is een relatief braaf verhaal, dat vooral op een meeslepende wijze verteld wordt. De korte hoofdstukken en goedlopende korte zinnen zorgen ervoor dat je deze dunne roman in een oogwenk achter de kiezen hebt, al mag je de aandacht niet laten verslappen bij de typografisch niet zo eenvoudig weergegeven gesprekken tussen de personages. Als bergliefhebber vielen wij echter vooral als een blok voor de prachtige natuurbeschrijvingen, die Cognetti ook weer in deze roman heeft weten te verwerken.
Wanneer binnen enkele weken de koude zijn intrede doet in ons land, de winterse neerslag een wit tapijt vormt op onze wegen en het tijd wordt om een kerstboom in huis te halen, is het het ideale moment om dit (deels) winterse verhaal in huis te halen. Het is in onze ogen immers een ideaal kerstcadeau voor de literatuurminnende bergbeklimmer.
