Tijdloos als Gabriel
Peter Gabriel, ‘i/o’ 
Als er nieuw werk van Peter Gabriel verschijnt, loont het de moeite om de oren te spitsen. De Britse muzikant, ex-Genesis, werkt al jarenlang aan een goed lopende solocarrière en bestiert daarnaast ook het muzikaal avontuurlijke platenlabel Real World Records. Met zijn nieuwste plaat ‘i/o’ brengt hij voor het eerst in twintig jaar (!!) eindelijk – zachtjes uitgedrukt – langverwacht nieuw werk uit.
Bijzondere release
Overigens zou het niet Gabriel zijn moest daar niet iets mee aan de hand zijn. Zo experimenteerde hij volop door maandenlang, bij elke wissel van de maan, een nieuw liedje van deze ‘i/o‘ plaat vrij te geven. Op die manier waren bij aanvang van de tournee rondom ‘i/o’ die hem onder meer naar het Sportpaleis bracht, al heel wat van de nieuwe nummers reeds gekend.
Op zijn minst bijzonder is dat het album in drie afzonderlijke ‘mixen’ verschijnt: in de reguliere vorm wordt er zowel een ‘bright side’ (Mark Stent) als een ‘dark side mix’ (Tchad Blake) voorzien, terwijl er op de uitgebreide versie op de Blu-Ray ook in surround sound/Dolby Atmos een ‘in-side mix’ (Hans-Martin Buff) is. Het geeft ergens aan hoe intensief en uitgebreid de voorbereiding op dit album was. Tezelfdertijd is het natuurlijk ook een speelse knik naar de hedendaagse muziekconsumptie via streaming waarbij overvloed dezer dagen veel meer de regel dan de spreekwoordelijke uitzondering is. Iets voor de liefhebbers, de muzieknerds, zo dacht Gabriel.
Project met diepe wortels en uitgebreide gastenlijst
Met ‘i/o’, waarbij de albumtitel zowel verwijst naar input/output als naar een de manen van Jupiter, is het de betrachting van Gabriel om de lossere eindjes van zijn imposante carrière vast te nemen. Zo bijvoorbeeld startte hij dit project al omstreeks de ‘Up’-release (1995-2000). Initieel was de nieuwe release gepland voor 2004, maar gaandeweg kwamen andere (terugblik)projecten zoals ‘Scratch My Back’ (2010), ‘New Blood’ (2011) en ‘I’ll Scratch Yours’ (2013) in zicht. Naast tournees met Sting (2016).
Op deze plaat wordt Gabriel ondersteund door drummer/percussionist Manu Katché, door bassist Tony Levin en gitarist David Rhodes. Zij vormen de basis line-up, want ook onder meer Brian Eno en vocaliste Rioghnach Connolly (The Breath) droegen bij aan ‘i/o’. En weet: de lijst is lang, van Nick Cave over Skrillex, John Metcalfe en noem maar op, want op ‘This Is Home’ doet er zelfs een honderdkoppig koor mee. Dat alles om maar aan te geven dat er echt hard en lang gewerkt werd om alles te laten klinken zoals het nu doet.
Hedendaags, maar met referenties naar ouder werk
Deels vormt ‘i/o’ een update van wat Gabriel al op klassieke platen zoals ‘So’ en het wat donkerdere ‘Up’ deed. Alleen is de context sterk gewijzigd. Zo raakt de wat ouder wordende Brit met nummers als ‘Panopticom’ en ‘The court’ (futuristische progrock) onder meer aan voor hem voor de hand liggende thema’s als menselijkheid en rechtvaardigheid. Evenzeer gaat het natuurlijk over de impact van hedendaagse technologie (AI, VR) en (massa)media.
Qua sound en inhoud blijkt ‘i/o’ heerlijk vintage Gabriel. Zo zijn er pastoraal mooie nummers als ‘So much’ (een lamentatie over de tijd die onophoudelijk verder raast), ‘And Still’ (een ode aan zijn overleden moeder) en ‘Playing for time’ (een breekbare stem en dito piano, prachtig arrangement). Elders vallen onder meer de blitse funkuitstap (‘Road to joy’) en de tussen intimiteit en massa schipperende titeltrack op: “there is stuff going out, stuff going in, i’m just a part of everything”.
Meerdere rondjes draaien levert vooral de conclusie op dat deze nieuwe Peter Gabriel-plaat heel evenwichtig is. Aan het begin lijkt alles met nummers als ‘Panopticom’ en ‘The court‘ heel duister, maar gaandeweg komt er stilaan meer ruimte voor hoop en optimisme (‘Love can heal’, het opgewekte, up-tempo ‘Olive tree’, ‘This is home’). Uitstekend nieuw werk van Peter Gabriel dus.
