Edmund November brengt verrassend debuut
Edmund November, ‘Edmund November’ 
De plannen voor een soloplaat waren er al een tijdje, zegt Edmund Lauret (Nordmann, Kosmo Sound, The Milk Factory). Onder impuls van de coronaperiode kwam de singer-songwriterkant in Lauret naar boven. Met zijn debuut ‘Edmund November’ grijpt hij ergens terug naar de muziek uit zijn jeugd (de bio citeert onder meer Pink Floyd, The Beatles, Donovan en Hendrix), al tracht hij daar natuurlijk ook een heel eigen draai aan te geven.
Brede invalshoek
Wie de songs op ‘Edmund November’ leert kennen, voelt ongetwijfeld snel aan waar Lauret de mosterd zoal haalt. Composities als ‘Jersey Thursday’ (een Donovan cover) zitten geluidsmatig in het folkhoekje waar ook grote leermeesters als Bert Jansch en Nick Drake te vinden zijn. Toch gaat het net iets breder dan louter die klassieke sixties en seventies folkinvloeden. Denk daarbij gerust eerder aan een goed gedoseerde mix van pop, feeërieke ambient, ijle eighties synths en een fijn toefje psychedelica. Een song als ‘Fia’ bijvoorbeeld herinnert dankzij zijn voorzichtige likjes sci-fi onwillekeurig aan Bowie ten tijde van het ‘Blackstar’-album. Een welgemeend compliment overigens.
Britse inspiraties
Inspiratie voor het album vond Lauret onder meer in de kille, koude straten van Newcastle. Wellicht daardoor ook dat vele songs op Edmund November net ook die sfeer evoceren. Dat merk je onder meer in de vooruitgeschoven single ‘Cold Street Light’ of het heerlijke, met een fijne gitaarsolo opgetuigde ‘Canal’. Sommige songs zoals het misschien net iets te statische ‘Ijburg’ of het donkere ‘Birds Of Prey’ doen best somber en mistroostig aan. Hoewel er in Laurets’ stemmige folkpop zoals uit ‘Zonsverduistering Gemist’ evengoed een fikse dosis melancholie terug te vinden is.
Inzet van een band
Lauret werkte op het album samen met een nieuwe band waarin pianist Stijn Engels (Stadlander, Renée), bassiste Trui Amerlinck (Tsar B, Nabou, Ivy Falls…) en drummer Gert Malfliet (Tristan) te vinden zijn. Samen brengt dit kwartet een erg fijn debuut dat zoals in het aanstekelijke ‘All These Times’ zeker in vocaal opzicht naar Robert Wyatt verwijst. Laurets’ hoge, fragiele zang en dromerige songs vallen op dit grotendeels live opgenomen debuut dan ook erg op.
Verrassend eindresultaat
Met dit album verrast Edmund Lauret de luisteraar. Niet dat hij volledig afstand neemt van de de vele projecten waar hij deel van uitmaakt, zoals Nordmann of Kosmo Sound, toch slaagt hij erin iets nieuws te brengen dat zowel fris als verrassend is. Knap artwork ook van Elise Boucquez, dat nog eens bijdroeg aan de intrigerende, poëtische teksten.
