De muzikale speeltuin die Zero Years Kid heet
Zero Years Kid, ‘Geen grenzen’ 
Joachim Badenhorst die op geheel eigen wijze een van de grootste hits van 2 Unlimited herneemt?Erg verrassend, al is de Antwerpse rietblazer nooit vies van experiment. In eerste instantie was Zero Years Kid een soloproject dat hij in de schoot van vele andere projecten (Carate Urio Orchestra, Mogil,..) aanvatte. Na een warm en goed ontvangen debuut ‘Ongerijmde Rijmen‘ (uit via het dancelabel Eotrax) ligt er nu met ‘Geen Grenzen’ een meer dan bijzondere opvolger in denwinkels.
Wars van trends
Voor wie voor het eerst kennismaakt met Zero Years Kid zal ‘Geen grenzen’ misschien initieel wat bevreemdend aandoen. Ergens hoor je affiliaties met jazz en elektronica, al gaat de muziek van het Zero Years Kid ensemble, met naast Badenhorst op klarinet, sax, piano ook Lennert Heyndels op bas en Jan De Vroede op elektrische gitaar, daar met gemak aan voorbij. Wars van trends, zoals dat dan heet. Al is het devies vooral : luisteren is geloven.
Zo ontdek je een heerlijke, soms knotsgekke mengeling van lossere ideetjes. De muziek van Zero Years Kid zet dan ook vooral in op avontuurlijkheid. Met regelmaat ontwaar je stukjes hip-hop, dance (met onder meer de titeltrack ; die behoorlijk onwaarschijnlijke 2 Unlimited cover) en R&B die schijnbaar uit de lossere pols vandaan komt. De muziek voelt dan als een wonderlijke muzikale speeltuin waarin de grenzeloosheid stevig gevierd wordt. Dat merk je gelijk al aan de erg assertieve hiphopbeats in opener ‘Zero years kid’. Even goed merk je onder meer door het gebruik van geinige samples een feel voor zowel improvisatie als chaos.
Bijzondere samenwerking met Rinus Van De Velde
Overigens kunnen we niet om de samenwerking tussen Badenhorst en kunstenaar Rinus Van De Velde heen. Doorheen de jaren hebben Badenhorst en Van De Velde wel al vaker samengewerkt. Zo componeerde Badenhorst muziek voor de films die Van De Velde maakte. Nieuw en opmerkelijk is dat Van De Velde niet enkel instond voor het artwork (waar een track als ‘Dear Claude, dear Rita’ naar verwijst), maar samen met Badenhorst de productie in goede banen leidde.
‘Zonder grenzen‘ is een fijn album. De grote sterkte van het album zit dan ook vooral in de frisse openheid. Maar evengoed in de manier waarop Badenhorst en co kundig allerlei genres en gekke ideetjes op een hoopje gooien om daaruit een fijn verfrissend geheel te puren. En goed, soms merk je een nostalgische trip met een sterk Antwerpse (denk: Aaaantwaaarrepse) toets. Leg je oor daarvoor maar eens te luisteren bij een track als ‘Lang geleden’. Al valt de feestelijke, ronduit geestverruimende manier waarop Badenhorst een klassieker als ‘Twee beren’ aanpakt erg op in het geheel. Evengoed duikt er een track op als ‘Is dat hier een feestje?’. Wat dacht u dan?
