Het Julien Tassin Quartet doet dromen
Julien Tassin Quartet, ‘Great Expectations’ 
Eerder bracht Julien Tassin onder eigen naam al enkele fraaie soloalbums (o.a. ‘Sweet Tension’, de ‘Moondancer’ ep of ‘Duality’) uit. Op ‘Great expectations’, uit via W.E.R.F. / Igloo, werkt de nog jonge, uit Charleroi afkomstige jazzgitarist samen enkele uiterst ervaren musici zoals contrabassist Nicolas Thys (TaxiWars,..), drummer Dré Pallemaerts en Jason Palmer. Een fraai impressionistisch album is het eindresultaat.
Klassieke invloeden zetten Tassin op weg
Het pad van Tassin verliep eerder klassiek. Eerst The Beatles, daarna kwamen verschillende blueshelden op zijn weg. Waarna ook de vele hoekjes en werelden van jazz verder verkend werden. In de lokale bibliotheek ontdekte hij bijvoorbeeld platen van lui als Thelonious Monk, Charlie Mingus en vele anderen. Zij zetten Tassin op weg naar een studie jazzgitaar aan het Koninklijk Conservatorium in Brussel. Daar geraakt hij betrokken op allerlei muziekprojecten waarop het balletje helemaal verder rolt.
Tassin is als gitarist / muzikant opmerkelijk gretig en avontuurlijk. Zo slorpt hij met vanzelfsprekend gemak allerlei muzikale invloeden op om die vervolgens weer weerspiegeld te zien in zijn eigen muziek. De link met de gitaarescapades van Bert Dockx (Dans Dans) wordt tijdens een eerste luistersessie al gelegd. Desalniettemin beschikt dit in sterke mate door het knappe, vaak op de tast zoekende gitaarwerkvan Tassin aangestuurde kwartet over een eigen smoelwerk en dito persoonlijkheid.
Dat de referentie met Dockx / Dans Dans komt bovendrijven heeft vooral te maken met de soms best energierijke snarendrijverij die Tassin bedrijft. Leg je oren maar eens te luister bij ‘Forward’, de track die dit knappe live-album ‘Great expectations’ besluit. Bijzonder straf en explosief gitaarwerk, dat zeker, al gaat het vrijwel naadloos op in een veel breder geheel.
Fris en coherent
Dat is ook een van de grootste verdiensten van dit livealbum. Met name hoe rijk het is aan sferen, zonder ergens aan coherentie in te boeten. In zekere zin maakt dat de opdracht om er enkele composities uit te lichten best moeilijk. Evenwel kan je haast niet om de wat dromerige en heerlijk vrijuit meanderende openingstrack ‘Birth suite‘ heen. Elders merk je sterke, lyrische en harmonische composities. Zoals ‘Mirage’ of ‘Believe’ bijvoorbeeld of het zich net iets trager ontvouwende ‘Inner shadows’ waarin je delicate puurheid herkent. Of het met bluesy gitaaraccentjes verrijkte ‘To Ron’, een prachtige ode aan de Amerikaanse trompettist / kornettist Ron Miles (1963-2022) die oorspronkelijk deel zou nemen aan de opnames voor deze Julien Tassin Quartet plaat.
‘Great expectations’ brengt thematisch rijkheid (verwachtingen, geloof, hoop, verlangens,..) al zegt het ook iets over over het vanzelfsprekende gemak waarmee de muzikanten hier samenspelen. Hoewel het gitaarspel van Tassin sterk aanwezig is, blijkt die op het album opvallend gedoseerd. Daarnaast merk je ook hoe elk minuutje (terecht) applaus in deze knappe liveregistratie allerminst stoort. Knap album dus dat liefhebbers van open, weidse en ruimtelijke jazz vast zal bekoren.
