Het dwarse en eigenzinnige debuut van DAAU blijft overeind
DAAU, ‘DAAU’ (Sub Rosa 2023) 
Er zijn albums die een onuitwisbare indruk nalaten. Het titelloze debuut van DAAU uit 1994, destijds uit op het kleinschalige Jack & Johnny Recordings label, is er daar een van. Die Anarchistische Abendunterhaltung (DAAU) was een collectief ‘ontspoorde muzikanten’. Zij haalden inspiratie bij onder meer Herman Hesse en op muzikaal vlak produceerde zij iets dat nog stééds tot het meest dwarse en eigenzinnige uit de rijke Belpop geschiedenis gerekend mag worden. Voor het eerst wordt het album ook op vinyl beschikbaar.
Dwarse attitude
De muziek van DAAU heeft iets wild, ruig en vooral oorspronkelijk. Zo had je een groep klassiek geschoolde muzikanten die enerzijds putte uit de academische klassieke muziek die hen opgelegd werd (zoals o.a. Stravinsky, Bach, Pachelbel,..) maar die tezelfdertijd een attitude hanteerde die sterk gelijkte aan die van de Nederlandse anarcho-punkers van The Ex. Om maar te zeggen: DAAU liet met vanzelfsprekend gemak de geldende regels voor wat ze waren en maakten er hun eigen ding van. Op muzikaal vlak kreeg je zo een symbiose van diverse geluids- en ideeënwerelden (Stravinsky, Hesse,..) en aangrijpingspunten uit de werelden van klezmer, folk, punk en jazz.
Leerschool op straat
De leden van het jonge kwartet speelden vaak op straat, in muziekcafés en -pubs. Tot het idee daagde om de jarenlang gespeelde composities ook eens vast te leggen. Op slechts een paar dagen bleek die klus, met producer Jo Francken in het Hoger Instituut voor Dans en Danspedagogie (HIDD) en ruimschoots voorzien van lekker eten (hertenragout) en drank (wijn) geklaard. Opnames gebeurden grotendeels live, slechts in zeer beperkte mate werden er nog enkele kleine toevoegingen gedaan.
Destijds verscheen de muziek van DAAU énkel op cd. Eerst nog in een doosje met een albumhoes waarop de groepsleden naakt te zien waren, vervolgens in een hoesje waarop rauw vlees te zien was. Het zegt ergens iets de bijzonder dwarse denkwijze van DAAU die zich vanzelfsprekend ook in hun erg eigenzinnige en onconventionele muziek manifesteerde.
Drieslagstelsels
Zes hoogst oorspronkelijke en qua structuur complexe composities, zogeheten ‘drieslagstels’ waarbij men verwees naar concepten van variatie en rotatie, werden door Francken vastgelegd. Het waren mysterieuze instrumentals waarin als je goed luisterde zelfs een heel goed verstopt klein snuifje ‘Suds & soda’ (dEUS) kon ontwaren ; een groep wiens dwarse, eclectische, op avant-gardistische en surrealistische ideeën gestoelde aanpak ze vanzelfsprekend heel erg konden appreciëren.
Internationale platendeal
DAAU kreeg na het verschijnen van het album steeds vaker speelkansen. Onder meer in het voorprogramma van Moondog Jr. waarna ook platenfirma Sony (Classical) enige interesse liet blijken en het kwartet plots een platendeal van internationale allure voorlegde. Een deal die het hen later niet altijd even gemakkelijk zou maken. Wat later volgden albums als ‘We need new animals’ (1998) en ‘Tub gurnard goodness’. Albums waarbij de groep zowel qua ideeën en geluid sterk evolueerde.
De aantrekkingskracht van magisch theater
Over het debuut van DAAU kan je eigenlijk best Herman Hesse aan het woord laten: “ik kon deze muziek niet opschrijven, zij was mij zelf nog vreemd en haar grenzen mij onbekend, maar haar horen kon ik wel.” Net dat bewerkstelligde DAAU. Zij brachten toen, en nu nog – waarover later meer, muziek waarbij het risico niet helemaal ondenkbaar was dat je er je hele verstand bij verloor (“Eintritt kostet den verstand”) Evenwel heeft het magische theater van Hesse dat destijds zo magistraal verklankt werd door DAAU nog steeds een wonderlijke, tijdloze aantrekkingskracht.
