Martin Kolhstedt betovert de Gentse Handelsbeurs
Martin Kolhstedt, Handelsbeurs Gent, 19/10 
De jonge Duitse pianist Martin Kohlstedt (°1988) stelde in de Gentse Handelsbeurs zijn nieuwealbum ‘Feld‘ voor. Een bijzonder beklijvende ervaring werd het.
Kohlstedt heeft intussen al verschillende albums gemaakt. Albums die ook verschijnen onder zijn eigen muzieklabel, hetgeen aangeeft dat hij in zeer sterke mate de controle over zijn muziek en de manier waarop hij die presenteert in eigen handen wil houden. Die sterke zelfstandigheid staat in schril contrast met de eerder bedeesde, zachte manier waarmee hij zijn muziek in de Handelsbeursnaar voren bracht.
Futuristische, visionaire muziek met een richting
Opmerkelijk ook hoe Kohlstedt het concert grotendeels met zijn rug naar het publiek toe speelde. Op die manier voelde hij zich naar eigen zeggen geruggesteund. En tezelfdertijd was daarmee de richting van de muziek ook helderder.
De instrumentale muziek die hij uit zijn piano’s en synths kreeg deed soms futuristisch en visionair aan. Tot op zekere hoogte zou je kunnen stellen hij een fictieve soundtrack uit zijn instrumenten haalde. Niet eens zo gek als je weet dat Kohlstedt zeer regelmatig muziek schrijft voor allerlei films en televisiedocumentaires. En op die manier tijdens het Gentse Film Festival (Videodroom) vorig jaar een live soundtrack maakte bij ‘Son of the white mare’ van de Hongaarse regisseur Marcell Jankovics.
Eenmansorkest
Zo kreeg je al snel de indruk deelachtig te zijn van een bijzonder spektakel. Kohlstedt bleek echter een eenmansorkest van formaat. Diens concert in de Handelsbeurs beschouwde hij als een oefening in improvisatie. De platen uit diens kleine, bescheiden back catalogue zoals ‘Feld’, ‘Flur’ of ‘Strom’, vormden daarbij slechts een kleine aanzet. En net daar bleek hij best wonderlijk begaafd in.
Soms ving de Duitse pianist aan met eerder kinderlijk delicate en romantisch aandoende pianomelodie. Om vervolgens laag per laag, daarbij onder meer gebruik makend van synths, elektronica en samplebanken, diens muziek verder op te gan bouwen. Dat viel ook sterk op tijdens een passage waarbij de stevige beats en elektronica die Kohlstedt uit allerlei instrumenten haalde ergens herinnerde aan de soms eveneens door samples en elektronica gedomineerde geluidenwereld van DJ Shadow.
Technologie als hulpmiddel
Evenwel bleek het de Duitser vooral te doen om de symbiose van klassiekere piano en moderne elektronica. De aanwezigheid van de hedendaagse cutting edge technologie bleek in zijn kundige handen slechts een hulpmiddel om te zorgen voor een bedwelmende roes die niet lang genoeg kon duren. Hoewel Kohlstedts’ muziek her en der herinnerde aan pianisten uit de neoklassieke stroming zoals Nils Frahm (nog een Duitser die met piano’s en tripperige elektronica’s stoeit), merkte je evenwel dat hij niet enkel over een heel eigen geluid maar ook over een bijzondere persoonlijkheid beschikte.
Zo op het einde kreeg de Duitse pianist-componist een stevig en meer dan terecht applaus. “Laat ons er samen nog een laatste keertje induiken”, gaf hij onder meer te kennen. Zo werd het een prachtig concert dat meer dan diepe indruk naliet terwijl het evengoed iets zei over de steeds verregaandere gefragmenteerdheid van de wereld (die overigens zeker en bij uitstek ook in de muziekwereld van toepassing is).
Martin Kolhstedt biedt oorstrelende rust
Kohlstedts’ muziek bracht niets minder dan oorstrelende rust. Mooi ook hoe hij zo op het einde van een vaak dromerig en deugddoend concert aangaf dat hij als zoon van een boswachter zijn eigen bos heeft en op die manier – deels met de opbrengsten van zijn muziek en het touren – eigenhandig bijdraagt aan de alsmaar bedreigdere natuur. Wie meer wil weten over dat bijzondere project van Kolstedt kan inafwachting van een volgende concertpassage hier terecht.
