DAAU speelt met technologie, taal en film
DAAU, ‘Musik für animierter tonspurfilm’ 
Niet enkel is er de heruitgave van het titelloze debuutalbum van DAAU op Sub Rosa. Eveneens verschijnt er met ‘Musik für animierter tonspurfilm’ een nieuwe langspeler. Daarmee wordt er na de terugblik met ‘Hineinterpretierung’ (2017, Waste My Records) eindelijk terug een nieuw hoofdstuk voor de groep aangesneden. Onder auspiciën van beeldend kunstenaar / producer / geluidsfetisjist / muzikale duizendpoot Rudy Trouvé werkte de groep aan een nieuwe plaat – de twaalfde intussen – die alweer erg uiteenlopende richtingen uitgaat.
Wisselende bezetting, aparte werkwijze
Doorheen de jaren kende de groep heel wat bezettingen. Kernleden Buni en Simon Lenski (respectievelijk viool en cello) verlieten al wat langer de groep, in de plaats kwamen contrabassist Hannes D’Hoine (Jon Doe One) en slagwerker Jeroen Stevens (Jeugdbrand, I8Camera,..). Samen met de originele DAAU-leden Roel Van Camp (accordeon) en Han Stubbe (klarinet) werkt de groep al geruime tijd verder aan allerlei muziekprojecten.
Trouvé schotelde de groep deze keer enkele basale richtlijnen voor, waarna DAAU in eerste instantie met akoestische instrumenten aan de slag ging. De oorspronkelijke opnames op cassette werden naderhand verknipt, gesampled en vervolgens weer aan elkaar gelast. Net zoals dat op het vorige album al het geval was. In samenspraak tussen Trouvé en de groep werd dit resultaat vervolgens verder verrijkt met allerhande digitale tools (accordeon, bas, synths en marimba).
Behoud van anarcho-punk esprit
Gezien de wispelturige, avontuurlijke aard van hun muziek voelt Trouvé als producer spontaan aan als de best mogelijke keuze voor DAAU. Hij drukt weliswaar zijn stempel goed door, maar slaagt er vooral erg goed in om de op avontuur en experiment gestoelde muzikaliteit in goede banen te leiden. Het eindresultaat is dan ook op zijn minst bijzonder te noemen. DAAU klinkt hoorbaar anders dan pakweg het debuut uit de jaren negentig, maar bewijst met deze plaat vooral dat het helemaal niets van de anarcho-punkachtige esprit die hen destijds begeesterde, verloren heeft.
Soundtracks bij abstracte kortfilms
Zo krijg je als luisteraar op ‘Musik für animierter tonspurfilm’ een bundel fictieve soundtracks voorgeschoteld. Heerlijk intrigerende geluidscollages die onder meer door grillige escapades en avontuurlijk experiment blijvend fascineren. De nieuwe composities zijn dan ook deels bedoeld als muzikale leidraad bij een reeks van korte, abstracte animatiefilmpjes van Rudy Trouvé. Als aangrijpingspunt voor de nieuwe composities was er soms een woordspel (het tripperige ‘Akzellerator’ – het soort spitsvondigheid waarbij je echt probleemloos aan een band als Dead Man Ray kan denken), dan weer een intrigerende akkoordenprogressie of een specifieke atmosfeer (‘Wolkenkrabber’). Lossere elementen dus die op het eerste gehoor weinig samenhang lijken te hebben, maar die op muzikaal vlak evenwel als een coherent geheel aandoen.
Kortom : ‘Musik für Animierter Tonspurfilm’ is het soort plaat dat om heel uiteenlopende redenen opvalt. Luister gerust eens naar de vooruitgeschoven ‘Gracefull‘ en ontdek hoe DAAU vervelt, meer dan ooit speelser en frivoler voor de dag komt en tezelfdertijd zichzelf gebleven is. Spelen met ideeën, met geluid,.. en met de eindeloze mogelijkheden die de hedendaagse technologie inhoudt. Het werkt héérlijk verfrissend.
