Trillende vibraties troef op nieuwe soloplaat van Ingar Zach
Ingar Zach, ‘Strumento di etimo incerto’ 
Het zijn best drukke tijden voor het kleinschalige, onafhankelijke Aspen Edities label. Niet enkel brengt de Gentse contrabassist Nils Vermeulen met ‘Variations‘ een nieuwe soloplaat, ook de Noorse percussionist Ingar Zach laat met diens soloplaat ‘strumento di etimo incerto’ van zichhoren.
Een oude bekende
Zach is allerminst een onbekende voor het label. Zo werkte de Noor doorheen de jaren al verschillende keren samen met verschillende muzikanten op het label. Zoals onder meer in het Linus project van Aspen Edities – spil/bezieler Ruben Machtelinckx. Als percussionist speelde Zach doorgaans een rol in de luwte, als side-kick in allerlei ensembles. Toch werkte hij tussendoor aan de meest uiteenlopende projecten zoals onder meer Looper en Dans Les Arbres ook aan een solocarrière.
Artistiek onderzoek naar vibraties en klank
Het geeft enkel maar aan hoe enorm bedrijvig Zach is. Zo bracht hij eerder met het op Sofa Music uitgekomen ‘Musiqa Liquida’ een release die kadert in zijn huidig onderzoeksproject onder de noemer ‘The Vibrating Drum’. De opzet daarin is in algemene zin om onderzoek te voeren naar de artistieke mogelijkheden van drums en percussieve instrumenten allerhande. Zoals onder meer de snare drum, de timpani en de gran cassa. Instrumenten waar Zach ook op deze nieuwe release handig gebruik van maakt. Net zoals dat het geval is met met speakers, waarbij hij meer specifiek de via speakers versterkte vibratie van drums en percussieve instrumenten opzoekt.
Wars van trends
Met zijn inmiddels achtste soloplaat, opgenomen in de Noorse Academie voor Muziek (Oslo), zoekt Zach alweer nieuwe muzikale paden. Dat dit album een plek vindt op Aspen Edities zegt meteen ergens ook iets over de artistieke en creatieve zeggingskracht ervan. Het label vaart immers volstrekt onafhankelijk een eigen koers, volledig wars van welke tijdelijke ook maar heersende trends. Daar kan je alleen maar respect voor opbrengen, zeker als je ook nog eens wéét dat echt élke release keer op keer een waar feest is voor de muzikale meerwaardezoeker.
De muziek op dit nieuwe album van Zach herinnert de welwillende luisteraar eraan dat de mogelijkheden van drum en percussie nog lang niet allemaal verkend zijn. Neem alleen al de goed twintig minuten in beslag nemende opener ‘Chichitaredu’, goed voor een hele plaatkant, die je meesleept in een muzikale trip die herinnert aan disruptieve techno (Jeff Mills! Het geluid van drilboren!), manke jungle en ontspoorde breakbeats. Om maar te stellen: deze plaat zou je al te gemakkelijk verkeerdelijk kunnen begrijpen als wéér maar eens een al te vreemde avant-garde jazzexploratie.
De sonische avonturen van Ingar Zach
En dat terwijl de sonische avonturen van Zach wel degelijk een deugddoende belevenis kunnen zijn. Zo is de tweede compositie ‘Lefinestre I-IV’ een aaneenschakeling van eerder abstractere soms ritmische en soms zelfs ronduit spookachtige geluidspassages, terwijl het veel zachtere, traag op gang komende slotstuk ‘Davoli’ aanvoelt als een oefening in ambient. En zo stel je aan het einde vast dat hier een muzikant aan het werk is die bereid is het aangeleerde helemaal los te laten. Om naar eigen zeggen muziek te spelen zoals die zich in zijn hoofd aandient.
