Jazz met invloeden uit het Midden-Oosten: 3’Ain bekoort met een bloedmooi album
3’Ain, ‘Sea of stories’ 
Jazz van de bovenste plank. De band 3’Ain heeft met ‘Sea of stories’ een heel fraai debuutalbum uitgebracht. De muzikanten Yamen Martini (trompet), Piet Maris (accordeon) en Otto Kint (contrabas) zorgen voor een intense en boeiende luistetrip met knappe en aanstekelijk muziek die niet toevallig in Oostende is opgenomen.
3’Ain speelt wat het noemt “worldwide” jazz met Midden-Oosterse invloeden. De ontstaansgeschiedenis van de band is een wat apart verhaal met Yamen Martini in de hoofdrol. Hij verliet in het jaar 2015 immers zijn thuisland Syrië om naar België te komen, waar hij Piet Maris ontmoette, die hem voorstelde om samen te werken aan muziek die bestemd was voor een theatervoorstelling.
Nadien nodigde Maris Martini ook uit om als gastmuzikant mee te spelen met Jaune Toujours, de Brusselse folkgroep die Maris destijds heeft opgericht. En toen beiden in 2019 aan Otto Kint vroegen om deel uit te maken van de band, was 3’Ain volledig
Een EP in 2020
De naam van de band is niet alledaags. Volgens de groep is die gebaseerd op de achttiende letter van het Arabisch alfabet en die letter is één van de klinkers die voor westerlingen moeilijk uit te spreken zijn. Maar omdat die letter in Arabische chats en sms-berichten vaak wordt weergegeven als drie en geschreven als “ain” vond de band een groepsnaam.
In mei 2020 heeft 3’Ain een EP uitgebracht met vijf fraaie nummers die werden opgenomen in de studio van cultuurcentrum De Grote Post in Oostende, de omgeving nabij de zee waar de band graag repeteert sinds Martini in de stad woont en werkt.
‘Sea of stories’ is een voltreffer
Intussen is er dus het album ‘Sea of stories’, dat in het verlengde ligt van de EP en zeven uitmuntende nummers bevat. Van de drie muziekinstrumenten is de trompet het instrument dat het meest in de kijker loop als een gevolg van de vele en vaak uitbundige solo’s van Martini.
Schuimkop’, de opener van de plaat, klinkt raadselachtig en is heel sfeervol. Een pareltje. ‘[lacht]’ heeft zijn naam niet gestolen vermits het begint met “lachende” instrumenten, maar hoort eigenlijk thuis in de categorie van de eerder statige nummers. ‘Tango soleil du nord’ is een heel ander soort nummer en klinkt eerder luchtig en speels. Het heeft ook zowel de trompet als het accordeon in een hoofdrol.
Vakmanschap van 3’Ain
Het prachtige en eerder weemoedig en op sommige momenten speels ‘Scrambled ensor’, de eerste single van het album, druipt van het vakmanschap en is bloedmooi. ‘Meeting issues’ is dan weer speels en klinkt vrolijk. Dat staat in contrast met het bijna verstilde ‘Mayaaze’, dat we één van de allerbeste nummers van het album vinden. En slotnummer ‘Perron 0’ is door zijn voortdurende wendingen redelijk indrukwekkend.
Als we naar het album luisteren, schiet het het woord ‘vakmanschap’ door ons hoofd. Slotsom: ‘Sea of stories’ is een heerlijk album. Een mooie en intense luistertrip. Het album is overigens uitgebracht door het artiestencollectief Choux de Bruxelles. Wie de band live wil horen: er zijn de komende maanden enkele optredens gepland.
Vragen en antwoorden
We hebben Piet Maris ook enkele vragen gesteld. Hieronder vind je zijn antwoorden.
Cutting Edge: Is jazz met invloeden uit het Midden-Oosten uniek volgens u?
Piet Maris: Helemaal uniek zijn we zeker niet. In het genre denk ik bijvoorbeeld aan Anouar Brahem. Niet dat ik ons zomaar met hem durf te vergelijken, maar ik ben er wel een grote fan van. Ik denk wel dat wij er een heel eigen invulling aan geven met ons instrumentarium. Met Otto op contrabas, die echt met twee voeten in de jazz staat. Ik op accordeon die zowel in rock als chanson muzikale werelden verken. En Yamen op trompet die heel wat muzikale bagage uit het Midden-Oosten binnenbrengt.
CE: Spelen jullie altijd in de bezetting trompet, accordeon en contrabas, of wijken jullie daar soms van af?
Maris: Op onze debuut-EP en op ons nieuwe album ‘Sea of stories’ spelen we in die bezetting. Maar hier en daar gaan we heel speels om met onze instrumenten. Af en toe spelen we er zelfs percussie op.
CE: Jullie album is opgenomen in de Grote Post in Oostende. Was de akoestiek in die ruimte daar geschikt voor?
Maris: De opnameruimte van de studio in de kelders van De Grote Post waar we opnamen, is niet mega-groot, maar ook niet superklein. Ze is eigenlijk net goed voor onze opzet. We hebben in een livesetting opgenomen met drie in dezelfde ruimte en in een driehoeksopstelling. Daardoor konden we elkaar goed zien. Sam Serruys, die de opnames heeft gedaan, kent de studio en zijn vak heel goed. Daardoor hebben we niet veel studiotechnische begrenzing gevoeld.
Choux de Bruxelles
CE: Is het juist dat dat het album is uitgebracht via Choux de Bruxelles, het artiestencollectief waar u directeur bent?
Maris: Dat hebben we via Choux de Bruxelles gedaan. Daar ben ik artistiek coördinator (dat hoor ik net iets liever dan “directeur”), wat ik trouwens als duojob doe met Sarah Baur. Maar ik ben vooral ook één van de artiesten van het collectief. Het was dus logisch om dit album op ons eigen label uit te brengen, waardoor we naast worldwide digitale verdeling (op alle platformen) ook fysieke verdeling hebben in de Benelux, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland en de UK.
CE: Het nummer ‘[lacht]’ beging met lachende geluiden van de instrumenten. Dat is knap gedaan. Houden jullie van dergelijke hoogstandjes?
Maris: In ‘[lacht]’ lijkt het inderdaad alsof Yamen zijn trompet laat lachen. We vinden het tof om speels om te springen met onze instrumenten, maar we proberen er ook voor te zorgen dat het niet teveel een gimmick wordt zodat het niet in de weg loopt, maar het verhaalt ondersteunt. Zo speel ik met veel lucht en percussie op mijn accordeon op het nummer ‘Meeting issues’ en speelden Yamen en Otto percussie met de handen op trompet en bas op ‘Njord puffin’.
