Mordkaul: Belgisch metaltalent tegen 200Bpm
Mordkaul – ‘Feeding the machine, pt.1’ 
Geen land ter wereld heeft een hoger aantal metalbands per inwoner dan België. Dat daar vaak ook pareltjes tussen zitten mag dan ook geen toeval heten. Metal spelen vraagt discipline en toewijding. Dat hard werken loont, bewezen de nieuwste generatie metalbands eens te meer. De voor de hand liggende namen van Amenra, Aborted, Wiegedood of Brutus hebben de laatste jaren internationaal furore gemaakt. Daarbovenop vind je Belgische muzikanten in zowel Epica als Megadeth. Dat die laatste zowaar één van ‘The Big Four’ is mag iedere Belgische metal fan gewoonweg trots op zijn. Al hebben niet al onze bands een houdbaarheidsdatum als die van Saxon of Killer, er gebeurt heel wat in ons metalen vlakke land.
Kom in de Mordkaul
Uit de asse van Hell City en Bliksem ontstond in volle coronatijd Mordkaul. Wat aanvankelijk een huisproject was van bezieler Tim Bekaert werd eens de bacteriën verdwenen een energieke liveband die net als een aanstekelijk virus zijn naam begon te verspreiden.
Na een zeer gesmaakte passage op Alcatraz en tientallen cluboptredens krijgt Mordkaul meer en meer een gezicht als vaste waarde in ons metalenlandschap. De gewaagde maar geslaagde cover van Deaths ‘Lack of comprehension’ bewees dat Mordkaul technisch ook helemaal bij de pinken is. Nu is er de eerste van twee EP’s die samen ‘Feeding the machine’ vormen.
Part 1
Het is een slimme zet in tijden van streaming om een plaat te spreiden over meerdere EP’s of singles. De totaalervaring van een plaat van A tot Z te beluisteren is sinds de opkomst van de streamingsdiensten een zeldzaamheid geworden. De vinyl-luisteraars zullen hier eerder toe komen dan de snotify-zappers, maar het is een jammere evolutie. Artiesten steken veel energie in het schrijven, studeren en afwerken van songs. Spontane jams die als filler dienst moeten doen eindigen vaak als singles die veel furore maken. Probeer dat een keer met Chat GTP?
De eerste EP bestaat uit vier nummers waarvan de eerste twee ook als single gereleased werden.
Zet de Boss HM2 op ‘uitroeiing’
De eerste single ‘For I am machine’ hadden wij omwille van het lelijke artwork bijna links laten liggen. Maar kijk, Mordkaul klinkt hier als een vers rottend kadaver uit de krochten van At the Gates maar dan moderner, strakker en vetter. Het gitaargeluid blijft onmiskenbaar aanleunen bij de gouden tijden van Entombed of Dismember, al heb je die nooit zo vinnig en creatief weten soleren als Vincent Noben dat hier doet.
De in stukken gehakte blastbeat wordt live een huzaartje om uit de drummouw te schudden, maar wij hebben er alle vertrouwen in.
‘Crown of worms’
Als tweede single krijgen we het razende ‘Crown of worms’ dat puur moshpitvoeder is. Net dat tikje sneller dan de rest van de EP, en daardoor niet alleen veruit ons favoriete nummer op ‘Feeding the machine pt1’. Mordkaul heeft goed begrepen dat Zweeds-geïnspireerde metal interessanter wordt tegen 200Bpm. Kijk, zo hebben we het graag!
Welcome home
Op ‘In dead eyes’ of ‘Welcome to the sixth cage of grief’ hoor je echt hoe moddervet de productie van de EP wel is. De drums zijn verzengd, gitaren loodzwaar zonder ooit te verzuipen en brulboei Tommy Goffin klinkt alsof hij die ochtend zijn koffie heeft laten staan voor een beker maagdenbloed. ‘Dead eyes’ mag dan de trage sleper zijn die tegenover ‘For I am machine’ overeind moet blijven, het is een beest van een nummer.
Mordkaul is wat ons betreft de nieuwe Belgische metalband om in het oog te houden. Dat er in deze metaltak genoeg concurrentie is mag geen probleem vormen voor de heren van Mordkaul. Mee te pikken aanrader! Geef ons maar deel twee en een verse beker maagdenbloed.
