Minder is meer: Sherman brengt een heel mooi en ingetogen akoestisch album uit
Sherman, ‘Perseverance of the foolhardy’ 
Misschien is Sherman een naam die nog niet bij heel veel mensen een belletje doet rinkelen, maar daar komt waarschijnlijk binnenkort verandering in. De singer-songwriter heeft met ‘Perseverance of the foolhardy’ immers een sterk album uitgebracht mets niets dan goede songs. En daar heeft hij bijna helemaal alleen voor gezorgd.
Sherman, echte naam Steven Bossuyt, is verre van een nieuweling in het muzieklandschap. Hij was frontman van Creams & Spices en bracht in 2012 zijn eerste full album ‘Rise‘ uit. In 2018 maakt hij de EP ‘Parts ‘en in 2020 bracht hij drie singles uit die alle airplay op de radio kregen.
Inspiratie zoeken in isolatie
Inspiratie zoeken voor een nieuw album deed Sherman op een originele manier. Hij trok zich als een muzikale heremiet terug in een oud familiehuis in Frankrijk in de hoop dat de muse haar werk zou doen. Dat deed ze blijkbaar want Sherman had al snel ‘Wasteland’ klaar, de mooie en door viool ondersteunde eerste vooruitgeschoven single.
Het album heet ‘Perseverance of the foolhardy’, wat zoveel wil zeggen als koppig doorzetten. Het is een rustig en spartaans klinkend album zonder toeters en bellen, maar de songs zijn goed. De plaat telt tien liedjes die stuk voor stuk kunnen bekoren. Dat geldt zeker voor ‘These are the days‘, de zeer catchy tweede vooruitgeschoven single.
Een klaterende gitaar
Eén van de mooiste nummer op het album is ‘The longest time’, een prachtig liedje dat gedurende zes minuten mooi crescendo gaat. ‘Dorian’ is dan weer een hoofs klinkend akoestisch nummer met een heerlijk klaterende gitaar. Eenvoudig, maar geweldig.
‘Rainbow’ heeft mooie klanken, terwijl ‘When night falls’ een heel Spartaans klinkend, maar niettemin aantrekkelijk nummer is. ‘Pages’ is iets minder sterk omdat het net iets te vlak is, maar dat wordt onmiddellijk gecounterd door het volgende nummer, het zoetgevooisde ‘You were in for more’.
Een sfeervol album
De slotnummers ‘Belong’ en ‘See the dawn’ bewijzen nogmaals dat Sherman met eenvoudige middelen mooie songs en een hele sfeer kan oproepen.
De productie van ‘Perseverance of the foolhardy’ is ontdaan aan van elke opsmuk. Het overgrote deel van het album werd opgenomen met maar één microfoonan. Drums en viool voegen op een aantal songs wat extra kleur toe, maar daar blijft het echter bij. Het resultaat is een ingetogen en akoestisch album dat er mag zijn.
Vragen aan Sherman
We laten Sherman ook even kort zelf aan het woord. Hieronder de antwoorden op enkele vragen die we hem hebben gesteld.
CE: Waarom hebt u ervoor gekozen om een akoestische plaat te maken?
Steven Bossuyt: toen ik aan deze plaat begon, was ik veel aan het luisteren naar akoestisch folk/pop albums uit de jaren zestig en zeventig. Dat soort platen zijn een grote inspiratiebron geweest voor de klank van dit album. Ook de soms meerstemmige aanpak die op die platen gehanteerd werden inspireerden me enorm. Dus het voelde heel logisch aan om bij dit album te vertrekken van de akoestische gitaar en stem en daarrond alle andere arrangementen op te bouwen.
Album zelf geproduced
CE: Is het album echt maar met één microfoon opgenomen? En in welke studio en met welke producer hebben de liedjes hun definitieve versie gekregen?
Steven Bossuyt: Begin vorig jaar ben ik begonnen met het opnemen van demo’s voor dit album. Dit gebeurde bij mij thuis in mijn homestudio. Dit doe ik eigenlijk bij al mijn album’s of Ep’s.
Mijn setup thuis is redelijk beperkt. Ik heb mijn gitaren en keyboards en daarnaast 1 goeie microfoon (een Shure Sm7, voor de liefhebbers), en dan nog mijn interface en computer waarmee ik impulsief aan de slag ga. Meestal ga ik daarna met die demo’s naar een grotere studio om alles opnieuw ‘voor echt’ op te nemen.
Tijdens het proces van demo’s maken laste ik om de zoveel maanden feedback-momenten in waarop ik mijn creaties aan mijn goeie vriend, muzikant, producer en mixer Tom Coghe (Goose, Bazart) liet horen. Al heel snel bleek dat de sfeer die op de opnames aanwezig was heel fijn aanvoelde en goed paste bij wat de songs nodig hadden. Dus toen besliste ik om gewoon thuis verder te blijven opnemen met mijn beperkte middelen. Daardoor is dus het overgrote deel van de plaat op die manier opgenomen.
De drums (fantastisch gedaan door David Demeyere) op 3 songs, violen (door Saïdjah Verbrugghe) op 2 songs en euphonium (door Gilles Demeurisse) op 1 song zijn met ander micro’s opgenomen. Op die manier heb ik het volledige album ook zelf geproduced. Toen ik klaar was met mijn opnames is de plaat heel mooi afgemixt door Tom Coghe in de befaamde Safari Studios van Goose in Kortrijk.
Sherman: volharden en een beetje roekeloos
CE: De klank van de gitaar op ‘Dorian’is fantastisch. Het lijkt wel hoofse muziek uit de middeleuwen. Hoe bent u op dat idee gekomen?
Steven Bossuyt: Bedankt. Ik was op dat moment een fantastisch boek aan het lezen, ‘The picture of Dorian Gray’ van Oscar Wilde. Ik weet niet hoe het komt maar tijdens die periode is dat stuk muziek gekomen. Ik speelde er een tijdje mee en voelde snel dat er geen zang nodig was bij dit stuk. Het is ook fijn om een soort instrumentaal rustpunt in het album te hebben.
CE: In de communicatie in aanloop naar het nieuwe album kreeg ik het gevoel dat het voor u nu of nooit was. Verwijst de titel van het album daarnaar?
Steven Bossuyt: Eigenlijk heb ik altijd een beetje het gevoel dat het nu of nooit is. Ik voel een grote urgentie om muziek te maken en er mee naar buiten te komen. Maar ik zou nooit kunnen stoppen met muziek, want daarin vind ik altijd ontzettend veel troost, geluk en energie. De titel verwijst vooral naar het dubbele gevoel dat bij het ‘muzikant-zijn’ hoort. Langs de ene kant blijf je doorgaan en dat toont de volharding (perseverance). Maar aan de andere kant voel ik me soms ook wat de roekeloze (foolhardy) die maar blijft gaan zonder zich daarbij vragen te stellen.
