Op muzikale wereldreis met Stromae en ‘Multitude’
Stromae, ‘Multitude’ 
Waren er in België nog mensen over die niet wisten dat Stromae een nieuw album op stapel had staan? Paul Van Haver himself heeft er de afgelopen maanden alvast alles aan gedaan om dat aantal zo klein mogelijk te houden. Dat doe je alleen als je heel zelfverzekerd bent over je nieuwe materiaal, maar wat blijkt, dat zelfvertrouwen was helemaal terecht. ‘Multitude’ is een waar pareltje.
Wereldmuziek-invloeden
Stromae was altijd al de man van de originele ritmes, die de catchy popsongs die hij eromheen bouwde toch zelden of nooit in de weg zaten. Dit talent etaleert hij opnieuw in volle glorie op ‘Multitude’. Deze keer met nog meer wereldmuziek-invloeden, terwijl de eurodancebeats van weleer ver naar de achtergrond verdreven zijn. Dat je ze waarschijnlijk niet gaat missen, bewijst alleen maar meer de kracht van het gebodene.
En zo neemt Stromae ons bij de hand langs allemaal verschillende sferen en ritmes tijdens een muzikale wereldreis van een dik half uurtje. Opener ‘Invaincu’ is bijvoorbeeld op de Noord-Amerikaanse steppes op de top van een heuvel de valei beneden aanschouwen, en in de verte een troep bizons zien wegrennen van een roofdier. Eerste single ’Santé’ is in een kunstenaarskroeg in het Montmartre-kwartier in Parijs de geringe inhoud van je portemonnee leegzuipen met een bende aan lager wal geraakte schilders, met een lach en een traan.
‘C’est que du bonheur’ is op een rivierboot de Nijl bevaren, strohoed op het hoofd en waaier in de hand, en toch het zweet van je voorhoofd voelen stromen. ‘Mon amour’ is dan weer in het zuiden van Frankrijk over de markt van het plaatselijke pittoreske bergdorpje kuieren, en zo kunnen we nog wel even doorgaan. Tekstueel wordt dan ook nog eens vaak een toon aangeslagen die haaks staat op de sound, dat nog een andere dimensie aan het geheel toevoegt.
Welkom terug, Stromae!
‘Multitude’ is een zeer rijke plaat, die ondanks Stromae’s negen jaar van bijna-afwezigheid niet aanvoelt als ‘too little, too late’. Een zeer gulle plaat, ook. De maestro slaagt erin zelfs zijn nummers van onder de drie minuten een gedetailleerdheid mee te geven, waardoor je ondanks de vrij korte speelduur toch met een voldaan gevoel achterblijft nadat de laatste tonen van ‘Bonne journée’ zijn weggestorven. ‘Multitude’ is net genoeg, net op tijd.
Zin om nog meer nieuwe Belgische muziek te ontdekken? Neem een kijkje in onze BEst of the buNLch-artikelenreeks én Spotify-playlist!
