CE’s StripFax april 2024

Een nieuwe Boerkestrip is altijd hot news. Ook deze keer is het een blij weerzien, want de grappen van onze zwijgzame antiheld zijn nog steeds cynisch en morbide maar bovenal spitsvondig. Deze keer wordt de milieuproblematiek op de korrel genomen wat blijkbaar meer dan genoeg inspiratie opleverde om een boek te vullen. Er is echter nog meer nieuws: niet alleen komt er een kledinglijn van Dickie (zijn Engelse naam) van het duurzame merk Brava, er komt zelfs een langspeelfilm. Heel wat belangrijke artiesten zijn al aan de langspeler gekoppeld en de financiering en preproductie zouden rond moeten zijn tegen zomer 2025. Laten we hopen dat dat project beter afloopt dan de avonturen van Boerke zelf.

Zonder voorkennis van de boeken (of de films of de vorige strips), is dit verhaal moeilijk te volgen. Deze prequel richt zich dan ook vooral op de fans van deze science-fictionserie. Zij krijgen echter wel waar voor hun geld met veel intriges, politieke conflicten en machtstrijd. De tekeningen zijn effectief maar druk, op het claustrofobische af. In sommige scenes werkt dit perfect, maar taferelen die zich buiten in de natuur afspelen waren gediend geweest met groter en weidser panorama. Er moet blijkbaar teveel verteld worden op te weinig platen, alhoewel de serie over een trilogie gespreid wordt.

Een moordenaar wordt opgepakt, een vrouwelijke psycholoog gaat hem interviewen in de gevangenis. Het lijkt wel de zoveelste versie van ‘The silence of the lambs’, maar toch raak je van in het begin van deze strip geboeid door de gevangene. Als hij een blik gunt op zijn verleden, komen we plots in een politieke samenzwering terecht. De donkere, wat wazige tekenstijl past wonderwel bij dit verhaal dat het daglicht niet mag zien. Benieuwd wat ons in de volgende drie delen nog te wachten staat.

Er kwam wat sleet op de toverformule van Léo en Rodolphe, maar deze serie weet toch te boeien door de leuke tijdgimmick. Het mysterie-avontuur speelt zich afwisselend af in de Amerikaanse fifties en een dystopische toekomst. De binding tussen de personages uit de verschillende tijdstippen wordt langzaamaan duidelijker. Benieuwd of de auteurs zich niet in hun verhaallijnen gaan vastrijden, maar voorlopig volgen we nog. Morgen hopelijk ook nog.

In dit eerste deel van vier albums (in het Frans reeds verschenen in 2013) maken we kennis met een jonge Medea. De Griekse mythen en sagen zijn door de tijd heen steeds blijven inspireren, vraag maar aan Marvel en DC. De kunst is echter om ze leesbaar te maken voor een hedendaags publiek. Stephen Fry kan het, maar blijkbaar ook Le Callet. Het verhaal is meeslepend door de boeiende karakters, maar vertelt ook iets over onze moderne maatschappij. De tekeningen passen perfect bij het Oude Griekenland, maar de personages hebben ogen als mangakarakters. Waarschijnlijk is dit nodig om de Franse jeugd te overtuigen, maar het verhaal op zich is zonder twijfel genoeg om iedereen te boeien.

Schrijfster Chabbert maakte onlangs indruk met ‘Zestig lentes’, getekend door Aimée De Jongh. Nu werd haar ontroerend verhaal vertaald over een koppel dat na een moeilijk parcours eindelijk zwanger geraakt, maar dan door het noodlot wordt getroffen. In 2019 won deze strip de Harvey Award voor beste Europese strip, en dat is begrijpelijk. Met veel medeleven en gevoel wordt dit aangrijpend verhaal verteld zonder dat het een melige tranentrekker wordt. De subtiele tekenstijl van Maurel wordt naar een hoger niveau getild door de prachtige inkleuring. Een strip die je meevoert als een blad in een grillige stroom.

Iedereen die oud genoeg was in 1989 om het nieuws te bekijken, zal het beeld nooit meer vergeten: een eenzame man die drie tanks tegenhield door er gewoon voor te gaan staan. Niet dat het Chinese leger zo barmhartig was, want vele duizenden demonstranten lieten wel het leven bij de protesten op het Tienanmenplein. De identiteit van Tankman is nooit met zekerheid vastgesteld, maar deze strip brengt een mogelijke versie. Het is dus niet waarheidsgetrouw, maar het hele verhaal voelt wel heel realistisch aan. De makers geven een goed beeld van de Chinese maatschappij en zijn bevolking. Niet de strip van het jaar, maar toch beter dan wat je bij Temu kan krijgen.

Ginette Kolinka, een overlevende van de Holocaust, zweeg vijftig jaar lang over de verschrikkingen die haar waren overkomen. Uiteindelijk gaat ze in op een uitnodiging om te worden gefilmd door de Shoah Foundation van Steven Spielberg. Ze ontdekt dat haar herinneringen nog erg levendig zijn en sindsdien vertelt ze haar verhaal aan iedereen die het wil horen. Deze strip doet verslag van haar leven nu, waarbij ze schoolkinderen vertelt over de horror van de vernietigingskampen, maar beeldt tegelijkertijd ook uit wat ze meemaakte. Een aangrijpend album dat zou verplicht moeten zijn voor alle scholieren. De hoop is dat door deze kennis zo’n verschrikkelijke zaken niet meer gebeuren, maar onze geschiedenis bewijst keer op keer het tegendeel. Toch is het noodzakelijk dat deze waanzin verteld wordt en de stripvorm maakt het toegankelijk voor een breed publiek. Hopelijk stemt het ook tot nadenken bij het lezen ervan.