Kiekeboes, the sequel
Rob neemt afscheid, Fanny neemt over
De nieuwe ‘De Kiekeboes’ is uit en de diehard fans zijn niet tevreden. Deze zin had ik maanden geleden al kunnen schrijven, want sommige liefhebbers van het eerste uur kunnen nooit tevreden gesteld worden. Dat zei Merho, geestelijke vader van deze superpopulaire stripfamilie, ook tijdens de persconferentie. Of je nu volledig met de stripreeks stopt, in hetzelfde stramien blijft doorgaan of alles omgooit en opnieuw begint, altijd zal er kritiek zijn.
De 75-jarige tekenaar vond dat het werk aan zijn levenswerk teveel op werk begon te lijken en besliste daarom om de fakkel door te geven. Hij wou liever andere dingen uitproberen waarvoor hij nooit de tijd had gevonden omdat een stripreeks nu eenmaal heel veel werk is. Misschien zien we binnenkort zijn naam wel terug in de boekhandel, maar dan op de kaft van een thriller, zonder prentjes welteverstaan. Maar eens die beslissing genomen, koos hij ook voor een radicale ommekeer. Er terecht van overtuigd dat zijn geliefde, specifieke humor niet kon worden nagebootst, ging hij voor Kiekeboes 2.0. En van uitgeverij De Standaard, die hun geldkoe ook wilden laten doorleven, kreeg hij hiervoor een superteam.
Dreamteam
Bronzen Adhemar-winnaar Charel Cambré is de magische pen die alles in goud verandert. Ooit begonnen met reeksen als ‘Mega Mindy’ en ‘De Pfaffs’, helaas niet succesvol met de toch fantastische jeugdreeks ‘Jump’, wist hij zich toch tot een bekende naam te tekenen met ‘Albert & Co’ (nu ‘Filip & Mathilde’) en allerlei sportcartoons, maar vooral de bewerking van ‘Sus & Wis’ tot de volwassen versie ‘Amoras’ en voor de allerkleinsten: ‘Suske en Wiske junior’.
Voor het scenario koos Merho voor Nix, de tekenaar/scenarist van ‘De buurtpolitie’, die hiermee bewezen had dat een nieuwe succesreeks nog wel kon in Vlaanderen, al moest ze dan toch wat tv-ondersteuning hebben.
Voor de inkleuring kwam maar één naam in aanmerking, die van toptalent Shirow Di Rosso (‘Kronieken van Amoras’, ‘Galaxa’, ‘De Rode Ridder’, ‘Het verhaal van Vlaanderen’, …).
Met zo’n topteam kan het niet mislopen, zou je denken, maar toch voelde je bij alle betrokkenen een soort zenuwachtigheid over de slaagkansen van deze wedergeboorte.
To change or not to change…?
Wat is er nu allemaal veranderd? De tekenstijl vanzelfsprekend. Cambré’s stijl staat te veraf van die van Merho om in dezelfde trant door te gaan. De oorspronkelijke tekenaar is niet zo’n meesterlijke tekenaar als zijn opvolger, maar de oorspronkelijke, schematische tekeningen van de oude ‘De Kiekeboes’ zijn wel leesbaarder dan de zwierige en drukkere stijl, met veel wisselende camerastandpunten, van de 2.0. De inkleuring is nu veel spectaculairder en sfeervoller, maar blijkbaar waren de auteurs toch niet tevreden over het afgeleverde drukwerk. De duistere scènes waren te donker, de zeelucht niet blauw genoeg. Blijkbaar moet er voor het volgende album een hartig woordje gesproken worden met de drukker.
Het verhaal spitst zich vooral toe op de 21-jarige Fanny die net haar studie journalistiek achter de rug heeft. Merho zelf had voorgesteld om de kinderen wat ouder te maken, wat natuurlijk aanleiding kan geven tot heel wat nieuwe verhalen. Blijkbaar zouden in de volgende delen de andere karakters wat meer tot hun recht komen, maar in dit eerste deel is het vooral een one-woman show. Nix lijkt nog wel te twijfelen tussen enerzijds een spannend mysterieverhaal met duistere scènes en anderzijds slapstick met de moemoe die gevechtsklassen gaat volgen. Ook in de tekeningen leidt dit tot een stijlbreuk, terwijl die scènes in de originele serie zonder probleem door elkaar heen liepen.
De flauwe woordgrapjes van Merho zijn ook achterwege gelaten, terwijl dit toch zo typisch was voor de reeks. De gepensioneerde tekenaar liet op de persconferentie duidelijk verstaan dat zeker de humor niet mag ontbreken in de nieuwe versie, want dat dat juist het succes was van de oorspronkelijke reeks. Blijkbaar was voor hem het nieuwe album niet grappig genoeg, maar voor de rest was hij vol lof over de nieuwe spruit van zijn opvolgers.
En wat nu?
Het is moeilijk om te oordelen of dit nu de juiste weg is voor de toekomst van De Kiekeboes. Jommeke is nog altijd superpopulair bij de kinderen omdat men altijd aan die schematische stijl, zowel in tekeningen als scenario, heeft vastgehouden. Langs de andere kant was niemand tevreden over Robbedoes na Franquin, totdat twee jongelui het roer omgooiden, de oude stripheld zwierig weer tot leven brachten en auteurs Tome & Janry het boegbeeld werden van hoe een herwerkte serie weer tot een succes kon uitgroeien.
Eén album is ook te vroeg om te oordelen. Zowel de schrijver als de tekenaar lieten weten nog zoekende te zijn. Laten we ze dus rustig de kans geven om zelf te ontdekken wat de juiste weg is. Dat zal ongetwijfeld een pad zijn waarover vele stripliefhebbers ook graag zullen wandelen. En diegenen die niet tevreden zijn, hebben nog 164 albums die ze kunnen herlezen.
