CE’s StripFax september 2023
CE’s StripFax bundelt elke maand enkele strips, die we graag onder de aandacht brengen, maar niet uitgebreid recenseren. Dat wil niet zeggen dat het niet de moeite loont om deze strips te lezen. Met onze korte recensies ontdek je snel dat een strip je al dan niet kan bekoren.
Al lachend slim worden
In plaats van strips kreeg ik vroeger ‘Hoe en Waarom-boeken’. De jeugd nu moet dat trauma niet herbeleven, want tegenwoordig ligt een combinatie van de twee in de winkel. De nieuwsgierge lezer krijgt een verduidelijking bij begrippen zoals Lazaruseffect, echolocatie, enz. in zes grappige stripplaatjes. De nadruk ligt meer op het humoristische dan het wetenschappelijke, maar dat zullen de jonge lezers niet erg vinden. Maar ook de ouders kunnen hier al lachend nog wat van opsteken, of weet u alles over pareidolia, beerdiertjes of trophallaxis.
Aan alles komt (g)een einde
Na een carriere van meer dan 50 jaar, kan je het Bronzen Adhemar-winnaar Merho niet kwalijk nemen dat hij zijn potlood aan de wilgen hangt, maar zijn fans zullen treuren. Na een opleiding bij Vandersteen wist hij toch nog een stek in de kranten, en vervolgens in de harten van de lezers, te veroveren met zijn Vlaamse familie. Een indrukwekkende loopbaan komt ten einde, maar Merho zorgde zelf de laatste jaren voor opvolging en ook de Standaard zal deze lucratieve titel niet laten schieten. Dus wachten maar op het nieuwe seizoen, hopelijk even succesvol, al zullen de opvolgers een manier moeten vinden om de jeugd terug aan boord te trekken.
Een liefdesverhaal in de bergen (maar zonder muziek)
Voor sommige zal dit te sentimenteel zijn, maar dit liefdesverhaal van een levenslustige feministe die vastberaden is de hoogste bergtoppen te bereiken, raakte bij mij een gevoelige snaar. Maar niet alleen haar geschiedenis beroert, ook de verfijnde tekeningen met expressieve gezichten zorgen voor een topbeleving. Mazel weet precies hoe ze haar karakters in beeld moet brengen, wat bijdraagt tot de inleving. Top, of ze hem nu bereikt of niet.
Vers en fris
Voor zowel illustrator als scenarist is dit een stripdebuut en meteen veelbelovend! Met haar simpele tekeningen en kale, vlakke decors zorgt Schiphorst dat je dicht bij de personages blijft en dat is belangrijk in dit verhaal, gericht op jongeren. Een subtiele vertelling over een gepest kind dat bevriend wordt met een nieuw schoolkameraadje dat nog grotere zorgen heeft. Kindermishandeling, want daar gaat het over, is een thema dat we niet vaak in stripboeken tegenkomen, maar dit kan er wel voor zorgen dat het bespreekbaar wordt. Dus leraars van het middelbaar: zet het op de leeslijst!
Grafisch hoogstandje, of net niet?
De Zwitser Panchaud pakt wel uit met een vreemd concept. Een strip als een plattegrond, van bovenaf bekeken, waarbij de personages worden voorgesteld door gekleurde bolletjes. Hoe bizar ook, al snel ben je het gewoon en wordt je meegesleept door het verhaal van een gepeste jongen die het groot lot wint. Hoewel zijn levensloop heel wat emoties oproept, zijn deze afwezig in de abstracte, met de computer gemaakte tekeningen. Een geslaagde out-of-the-box-oefening, maar niet voor herhaling vatbaar.
Geschiedenis als spiegel
Barral, bekend als opvolger van Tardi met de hard boiled Nestor Burma, en van parodieën op Sherlock Holmes en Blake & Mortimer, verrast nu aangenaam met een aangrijpend portret van het leven in een dicatuur. Het speelt zich af in Portugal van de vorige eeuw, maar had evengoed nu kunnen plaatsvinden in … vul zelf maar in. Het hoofdpersonage is een dokter, en houdt zich afzijdig van politiek, maar kan hij zijn rechtvaardigheidsgevoel zomaar wegstoppen..? Met een feilloos gevoel voor ritme weet Barral je mee te slepen in dit politieke liefdesverhaal. De slimme inkleuring geeft een vals gevoel van nostalgie. De strip doet aan het werk denken van Paco Roca (Rimpels, La Casa,..) en dat zou voldoende moeten zijn om dit werk in te slaan.
Klassieke degelijkheid in een modern jasje
Een jonge lakota, opgevoed door een blanke dominee, wordt tegen wil en dank de reisgezel van een moordlustige indiaan die op zoek is naar de moordenaar van zijn moeder. Iedereen die is opgegroeid met westerns, zowel films, boeken als strips, zal genieten van dit coming of age-verhaal. Veel referenties naar de oude klassiekers, maar met een moderne look en een Tarantino-vaart leest dit eerste deel verrassend aangenaam. Winnaar dit jaar van de Atomium-prijs voor beste album, maar dat was voor het gehele werk in het Frans. Op deel twee in het Nederlands is het nog even wachten.
Dubbel geslaagd
Deze nieuwe jeugdreeks begint met twee eerste delen. Je kan ze in willekeurige volgorde lezen, ze spelen zich af op hetzelfde moment, maar bij één deel volgen we broer Ziad, bij het andere album focussen de auteurs zich op zus Louna. Deze bliksemstart doet denken aan de hoogdagen van Tome & Janry toen die Robbedoes overnamen. Vloeiend getekend met veel manga-invloeden, veel humor maar ook spanning, en ook met plezier te lezen door de ouders. Hopelijk krijgt de serie het succes waar ze recht op heeft, zodat Dupuis de Nederlandse vertaling blijft uitgeven.
Voor of tegen
Deze kroniek van een vrouw op zoek naar haar onbekende vader en de levensgeschiedenis van haar moeder die haar in de steek liet, zal niet iedereen bekoren. Het is zoals de films van Wes Anderson, je bent er totaal gek van, of je haat het. Maar je kan niet ontkennen dat Clowes een meester is in het oproepen van een onbehaaglijk gevoel. Je wordt als het ware tegen je zin meegezogen in een bizar verhaal vol excentrieke karakters. Een boeiende, maar tegelijkertijd verontrustende leeservaring.
Niet laten lopen
Deze strip geeft exact wat de titel voorspelt: een verslag van de marathon op de Olympische Spelen in 1928. Je ziet voortdurend de lopers en af en toe wat figuren in de rand (journalisten, trainers, …), maar toch weet Debon hier een aangename strip van te maken. De kijk op sport in die tijd, het racisme en nationalisme, doping, … het zit er allemaal in. Maar het zijn vooral de adembenemende prenten die je mee op sleeptouw nemen. Door de goed gedocumenteerde en vooral erg sfeervolle beelden, weet Debon je mee over de streep te trekken.
Eerlijk portret
De kinderlijke tekeningen kunnen wat afschrikken, maar je raakt er snel aan gewoon en achteraf blijken ze precies te passen bij het verhaal. Een beetje zoals bij Jaren van de olifant van Urbanus-tekenaar Linthout. Het boek gunt ons een blik op hoe het is om te leven met een vader met een bipolaire stoornis. De auteurs slagen wonderwel in hun opzicht en doen dat met veel finesse en mededogen. Ongetwijfeld kan deze strip een hart onder de riem steken voor lezers die worden geconfronteerd met familieleden met een vergelijkbaar ziektebeeld.