Vicky Krieps: “Er zit een agent Comley in ieder van ons”
In ‘The Wall’, de nieuwste film van Brusselaar Philippe Van Leeuw, speelt de gerenommeerde Vicky Krieps de rol van grenswachter Jessica Comley. Nieuwkomer Mike Wilson speelt dan weer een versie van zichzelf, een native American die Mexicaanse migranten van voedsel en water voorziet. De twee maakten tijd voor een duo-interview met Cutting Edge.
Overal waar agent Comley verschijnt zien ze haar niet graag komen. Elke migrant die ze tegenkomt wordt op hardhandige wijze opgepakt en ook haar collega’s zijn allerminst fan van haar afstandelijke en meedogenloze methodes. Alleen haar terminaal zieke beste vriendin biedt steun. Tijdens een op het eerste zicht banale werkdag gaat Comley over de schreef. Ze schiet een gewonde migrant koelbloedig neer. Lokale mensenrechtenactivist Jose Edwards (Mike Wilson) is getuige en niet van plan om het daarbij te laten.
Hoewel hun personages op alle gebied elkaars tegenpolen zijn, kunnen Vicky Krieps en Mike Wilson het best met elkaar vinden. Voor de goedlachse Wilson was het zijn eerste – en naar eigen zeggen ook laatste – filmrol. Voor Krieps, bekend van onder meer ‘Phantom Thread’ en ‘Corsage’, kwam het aanbod van Philippe Van Leeuw eerder onverwachts.
“Ik probeerde hem aanvankelijk te overtuigen om iemand anders te nemen,” vertelt de Luxemburgse, “er zijn genoeg actrices die daarvandaan komen. Maar hij legde me uit dat hij het als een soort sprookje wou laten aanvoelen, met een personage dat daar niet helemaal thuis lijkt te horen.”
Wat sprak je dan uiteindelijk aan in de rol?
Krieps: “Ik begreep wat ik er toe kon bijdragen, maar ik wou het verder doortrekken. Ik focuste me op kleine dingen, want ik wilde niet te groot gaan. Het zou makkelijk zijn om haar uit te vergroten en aan iedereen te tonen dat ik kan acteren. Comley zou vol tattoos kunnen staan, de hele tijd kwaad rondlopen of voortdurend haar frustraties uiten, maar ik wilde het minder zwart-wit maken. Door haar zelfs een tikkeltje saai te maken en haar woede er slechts occasioneel te laten uitkomen, wou ik het publiek de kans geven om zich met haar te identificeren. Want ze zit in iedereen van ons.”
Denk je dat je Europese achtergrond een voordeel is om het verhaal door een objectievere bril te bekijken?
Krieps: “Dat is de enige manier waarop ‘The Wall’ anders is dan gelijkaardige films. Dat maakt het ook interessant, want de kans dat je faalt is groter, niet? Mensen zouden zich kunnen afvragen waarom Philippe in godsnaam deze film zou maken. Dus ik bewonder hem dat hij het probeert. Wat film kan doen is een licht schijnen op bepaalde zaken en misschien is het wel interessant dat dat licht vanuit een neutrale hoek komt.”
Wilson: “Net om diezelfde reden twijfelde ik om mee te doen in de film. Voor mij leek Philippe de zoveelste witte man uit Noord-Europa die naar mijn land kwam om mijn verhaal te vertellen. Ik vreesde voor een racistische blik. Dus ik vroeg hem mij uit te leggen wat hij anders zou doen. Wat gaat het publiek te zien krijgen dat ze niet al tien keer gezien hebben?”
“En hoe authentiek ga je mij afbeelden? Je hebt een Hollywood-beeld van mensen zoals mij en dat strookt niet met de werkelijkheid. Toen ik het eerste script las, zei ik hell no! Zo praat ik niet en zo gedraag ik mij niet. Ik vertelde Philippe dat ik met hem wou samenwerken, maar dat ik zelf inbreng wou geven. Anders deed ik niet mee.”
Heb je dan veel invloed gehad op het scenario?
Wilson: “Heel veel! (lacht) In het oorspronkelijke scenario was ik een mensensmokkelaar. Maar ik ben een mensenrechtenactivist. In de uiteindelijke film geef ik migranten te eten en te drinken zodat ze niet sterven. Dat heb ik ook twaalf jaar lang gedaan in Arizona. Nu niet meer, want er is strengere controle van een drugskartel aan Mexicaanse zijde en van de douane aan Amerikaanse zijde.”
“Uiteindelijk vond ik het écht belangrijk dat dit verhaal werd verteld. Op 18 mei schoten grenswachters nog een native dood. Hij werd door 10 kogels geraakt. De film brengt hetzelfde corrupte systeem van racisme aan het licht. Agente Comley haalt dan wel de trekker over, maar racisme is verantwoordelijk voor het wapen en de kogels.”
Krieps: “Daarom heet de film ook ‘The Wall’. Het gaat niet alleen over de grens tussen twee landen, maar ook over de muren die we tussen elkaar optrekken. Of zelfs tussen de goede en de slechte kant van onszelf. Langs mijn moederszijde stam ik af van de nazi’s, terwijl de familie van mijn vader dan weer in concentratiekampen heeft gezeten. Ik zou de ene of de andere kant kunnen kiezen. Dat ik langs de goede kant van die muur ben opgevoed, betekent nog niet dat ik soms niet slecht kan zijn. Pas wanneer je beseft dat de muur er is, kan je je hart openen.”
Is er een manier om de muur af te breken?
Krieps: “Door erover te praten. De film stelt de vraag, maar laat het antwoord open. Als het antwoord op al je vragen gegeven is, ga je gewoon slapen en denk je er niet verder over na. Door het antwoord open te laten, nodigt de film je uit om over de kwestie te praten.”
Wilson: “Als romanticus hoopte ik ergens dat er voor haar personage een soort bevrijding zou komen. Maar net zoals er voor de slachtoffers of hun familie ook geen gerechtigheid komt, is die er voor haar ook niet. Martin Luther King zei ooit ‘uitgestelde gerechtigheid is geen gerechtigheid’. Haar verlossing komt niet. Dus wie wint er, goed of kwaad? Niemand, zelfs Philippe niet, weet het antwoord. Het antwoord kies je zelf en dát bepaalt of je verandert of niet.”
‘The Wall’ speelt momenteel in de bioscoop.
