CE’s StripFax mei 2022

Na de leuke kennismaking met de kleine inspecteur in het eerste deel, worden we nu vanaf het begin bij de keel gegrepen. Niet alleen is het verhaal uitermate spannend, desondanks je het einde voelt aankomen. De pittige karakters maken het allemaal nog interessanter. De expressieve tekeningen zorgen ervoor dat je meegesleurd geraakt door de onheilspellende wendingen. Topklasse.

Enrique, zoon van grootmeester Alberto Breccia, heeft ondertussen al een naam voor zichzelf gemaakt. Voor dit oud-Romeins spektakel kiest hij voor een klassieke, statische pagina-layout, maar qua sfeer zit het perfect. Ook zijn karakterkoppen zijn een lust voor het oog. Het is geen Murena, maar we krijgen wat we verwachten van een gladiatorenverhaal: seks, geweld, intriges om de macht en wraak. Een interessant begin voor een mogelijke topreeks.

Een succesvolle reeks afsluiten nadat de geplande vier delen voltooid zijn? Nee, dat doe je niet, zeker niet als je personages nog niet uitverteld zijn. Toch voelt dit begin van een nieuw tweeluik een beetje als een overgangsfase. Veel wegen worden bewandeld, zowel met backflashs, als nieuwe personages en verrassende wendingen. Gelukkig blijft het niveau gewoontegetrouw hoog, zowel van de bloedmooie tekeningen, als van het scenario.

Scenarist Hautière imponeerde al met zijn jeugdreeks over WO I (De oorlog van de Lulu’s), maar deze keer trekt hij de minder serieuze kaart. De setting is Parijs, begin jaren 1900 en een gezelschap spektakelartiesten voelt de hete adem van de film in hun nek. Een gekke professor wiens uitvinding gestolen werd, belooft hen geld om de huur te betalen, als ze meewerken. Het begin van een knotsgek avontuur waar heel wat te lachen valt. Het tempo is erg hoog, zodat je het album een tweede keer moet lezen om te genieten van de prachtige tekeningen. Eindelijk nog eens een strip voor alle leeftijden en dus het heel gezin. Nu enkel nog afspreken wie hem eerst mag lezen.

Na zijn tekstloze debuut ‘Beatrice’ bevestigt de laatbloeier Mertens met weer een pareltje. Deze keer volgen we een bijna gepensioneerde chauffeur die droomt van het grote lot te winnen. Maar de regenachtige decors verraden het al, dit wordt een trip die baadt in een melancholische sfeer die niet veel goeds laat verwachten. Of toch… Naast een fantastisch tekenaar is Mertens ook een geweldige regisseur. Hij laat zijn personages perfect bewegen in zijn filmische stad. Ook de dialogen zijn om van te snoepen. Oogachtend maakte een druk waardig aan de strip: waardevol.

Soms valt een beeldroman door de mazen van het stripnet omdat hij niet wordt uitgegeven door de reguliere striphuizen. Uitgever Querido Glow richt zich tot jongeren uit het het hele LHBTQIA+-spectrum en deze strip van een jongen in een meisjeslichaam geboren, hoort daar zeker bij. Maar de kwaliteit van dit innemend portret is zo goed en verrijkend, dat iedereen dit zou moeten lezen. Al is het maar om een beter inzicht te krijgen in het leven van jongeren die zich gevangen voelen in een vreemd lichaam, en daardoor ook meer begrip te voelen. Een aanrader voor iedereen dus, ongeacht zijn voorkeur.

In de stripwereld is Verhaegen het best bekend om zijn ontslag bij Studio Vandersteen. Wat hij niet mocht doen met Suske en Wiske, deed hij zelf met zijn eigen figuren Senne & Sanne. Nu brengt hij een meer persoonlijk werk met deze semi-autobiografie. Het is het woordje ‘semi’ dat er voor zorgt dat dit fictief levensportret tussen twee stoelen valt. Je weet nooit of het echt gebeurd is of niet. Soms voelt het rancuneus aan, maar er zitten ook sterke momenten in, vooral als hij over zijn persoonlijke ontwikkeling praat.

Van een ervaren scenarist mag je dit mysterieus, aangrijpend en spannend oorlogsverhaal verwachten. Maar dat tekenaar Yvan met zijn eerste strip dit zo fantastisch in beeld brengt, is bijna onbegrijpelijk. Vanaf de eerste pagina’s raak je betrokken bij de overlevingstrijd van de haveloze, Russische patrouille die hun toevlucht zoekt in de villa van een gravin en haar gezelschap. De vele intriges en boeiende karakters doen het verhaal vooruitsnellen, overgoten met een spannend sausje mystiek. Moge ‘De laatste schaduw’ de eerste van velen zijn.

Na ‘Hubert’ en ‘Aaron’ verrast Gijsemans weer met een compleet nieuwe stijl. Maar toch is het typisch werk door zijn aandacht voor kleine details, traagheid van vertelling waardoor juist je aandacht versterkt wordt, en een treffende observatie van mensen met hun kleine onhebbelijkheden. Dit nieuw werk geeft een nostalgische blik op opgroeiende pubers ergens jaren ’80. De kleine problemen die voor pubers grote tragedies zijn, weet Gijsemans als geen ander in beeld te brengen. Internationale klasse!

Nadat hij Gent en het Lam Gods in zijn vorige prentenboek in al zijn schoonheid liet zien, is het nu de beurt aan Brussel in een soms surrealistische sfeer van Magritte. Het leuke aan dit zoekboek is dat je niet één Wally (of Boerke) moet zoeken, maar dat er honderdeneen zaken zijn te ontdekken op elke twee bladzijden tellende prent. Zo kom je in het museum voor natuurwetenschappen naast onze vijf stripprofessoren ook Einstein tegen. En tussen de vele dino’s zie je ook de eekhoorn van ‘Ice age’ en Isabelle Avondrood. Slechts 32 pagina’s, maar die staan voor vele uren kijkplezier. Volgende keer Antwerpen?

Een groep filmmakers waagt zich in het hol van de leeuw als ze op zoek gaan naar de Armoertijger. De Chinees-Russische maffia houdt immer niet van pottenkijkers en wil de controle over de illegale bosbouw niet verliezen. Deze ecologische thriller lijkt op het eerste gezicht 13 in het dozijn, maar door de sfeervolle tekeningen en de goede plotlijnen biedt hij uitstekend amusement. Een intelligent macho-verhaal.

Het leuke aan de SF-serie ‘Conquests’ is dat je in elk album een nieuw afgerond verhaal krijgt, over een nieuwe planeet die door mensen bezocht wordt. Niet alleen ben je benieuwd hoe de nieuwe aarde er zal uitzien, maar ook hoe de oorspronkelijke bewoners de bezoekers/veroveraars zal ontvangen. Je weet wel: “life, but not as we know it!” Telkens goed geschreven en adequaat getekend, ook deze keer.

Ook een ervaren scenarioschrijver als Runberg slaagt er niet in om van een populaire game een overtuigende strip te maken. De vele karakters en plotlijnen, die nodig zijn voor uren spelplezier, maken de strip overbeladen. De tekeningen van Germain voldoen wel, maar de computerinkleuring doet pijn aan de ogen. Voor de liefhebbers van het genre is het misschien wel een leuk hebbeding, maar voor de anderen zou ik doen wat op de cover staat: ‘Keep calm and resist’.