Veel vragen over de mens in ‘Onmenselijk’
Bajram, Mangin en Rochebrune; ‘Onmenselijk’ 
De androïde op het verkenningsschip waarschuwt de bemanning voor het dreigende neerstortingsgevaar, maar de crew luistert niet. Ze zijn zo extatisch van deze planeet dat ze zo snel mogelijk beneden willen zijn. De crash in de zee bevrijdt hen van hun waanzin, en ze worden gered door een soort inktvissen. Aan land komen ze mensen tegen die zelfs dezelfde taal spreken, maar hun leven in dienst stellen van het ‘Grote Alles’. Waarom leven deze bewoners zo gewilloos en werken ze de hele dag als slaven voor deze ‘Grote Alles’.
De ervaren auteurs Denis Bajram (Universal War One) en Valérie Mangin (Alex senator, Gesel Gods, Roofdierenclub) maken met dit one-shot klassieke sciencefiction zoals het moet zijn. In dezelfde sfeer als ‘Conquests’, maar minder op actie gericht en meer op elementaire vragen die men zich kan stellen bij het landen op een nieuwe planeet. Zijn de oorspronkelijke bewoners vijandig? Ben je een kolonisator of kan je in symbiose leven met de natuur op deze nieuwe wereld? Maar er worden ook vragen gesteld over onze eigen menselijke aard. Zijn we gelukkiger (en vreedzamer) als willoze slaven, of verkiezen we vrije wil, met alle mogelijke nadelen vandien. De scenaristen roepen veel vragen op, maar laten ook veel onbeantwoord. Aan de lezer om er zelf verder over na te denken.
In tegenstelling tot de protagonisten overleeft de strip zonder moeite
Gelukkig is het niet alleen diepgravende sciencefiction, maar is het ook gewoon een spannend verhaal met een wonderlijke wereld die steeds blijft verrassen. De manier waarop de volkeren leven, leidt naar de grote ontknoping. Enkel bij de kennismaking met het vierde volk, denk je wel: ‘het hadden er ook drie mogen zijn’. Ook de karaktertekening van de oorspronkelijke astronauten laat wat te wensen over. Waardoor je ook minder empathie voor hun voelt en je niet inzit met wat er met hen gebeurt. Gelukkig valt er echter genoeg te beleven om in spanning verder te lezen.
De tekeningen van Thibaud De Rochebrune zijn erg sfeervol en ook de storyboarding is erg goed. Je ziet dat hij een verleden heeft in animatie. Maar je ziet ook dat hij graag gebruik maakt van de computer. Voor de tekeningen gaat dit nog, maar de inkleuring is een mislukking. Voor grote ruimtezichten op verre planeten en ruimteschepen in volle glorie is deze Photoshopbenadering geen probleem. Het merendeel van de actie speelt zich echter af op een zonovergoten strand, groene heuvels of de krochten van een scheepswrak. En daar werkt deze vlakke inkleuring helemaal niet.
Dit is echter detailkritiek, want er blijft genoeg over om van te genieten. Leuk ook om nog eens andere sciencefiction te zien dan space opera. Hopelijk vinden de auteurs elkaar nog eens in een volgend project. Eender waar in het universum.
