Als de rook om H.B. is verdwenen
Herman Brusselmans, ‘Ex-roker’ 
In afwachting van nieuw werk verblijdt Herman Brusselmans (1957) de nog lezende mensheid met ‘Ex-roker’. Een dun boekje waarin hij rapporteert over de ellende van het stoppen met roken. Columns die eerder in Humo verschenen.
Gelukkig komt Herman Brusselmans als roker geregeld naar buiten. Momenten waarop hij de vinger aan de pols van de samenleving houdt. Of zijn buurman hem vraagt of er een Derde Wereldoorlog op komst is. Hoe dan ook, op 1 oktober vorig jaar besliste hij met roken te stoppen. Was het omdat Lena hem blaren aan zijn oren had gepraat? Wilde hij echt die verdomde sigaret afzweren? Brusselmans zonder brandende sigaret. Geef toe, het neigt naar sciencefiction. En toch…wat je niet voor mogelijk hield gebeurde.
De schrijver met ruim 85 boeken op zijn naam werd ambassadeur van Stoptober. Een vereniging die zo veel mogelijk mensen van het roken af wil helpen. Van 1 oktober tot 1 november 2023 schreef hij elke dag wat niet roken met hem deed. Geen kommer en kwel op papier. Louter leuke stukken waarop hij een exclusief patent heeft.
Schrijven met een motorhelm op het hoofd
Al vanaf de tweede dag is in ‘Ex-roker’ de toon gezet. Een longarts wordt gevraagd of je van roken ook lbtq+ kunt worden? De gekste zaken vloeien overvloedig uit zijn pen. Wat je niet voor mogelijk houdt verzint hij om toch maar aan de drang naar die ene sigaret te weerstaan. Chocomelk drinken. Een Marlboro op papier tekenen en dan het papiertje opeten. Of zich voorstellen hoe drie vrouwen op zoek gaan naar elkanders clitoris in een groot bad. Rookvrij schrijven is niet langer meer zonder risico’s.
‘Af en toe moet ik het schrijven onderbreken om met m’n hoofd een paar keer tegen de muur te bonken, uit het pure verlangen naar toch maar een sigaret. Zodoende schrijf ik tegenwoordig met m’n motorhelm op m’n kop, zodat ik geen hersenschudding of een schedelbreuk oploop door dat gebonk.’
Het verlangen naar oud worden
De zin in een sigaret gaat maar niet over. Dus maar troost zoeken bij bekende rokers als daar zijn Bart Peeters, Ella Leyers en Rik Torfs. Vandaar de brandende vraag of Torfs ooit van plan is geweest met roken te stoppen?
‘“In geen honderd jaar,” zei hij, “echte rokers stoppen niet, en ik ben in goed gezelschap: de paus rookt zich ook te pletter en zou nog liever de hemelvaart van Jezus ontkennen dan stoppen.”’
Tussen alle grappen door komt de ware Brusselmans, naar beproefd recept, kort door enkele fragmenten piepen. Dan bekent hij in alle eerlijkheid dat hij oud wil worden. Zelfmoord zal hij niet plegen, de dood moet hem komen halen. En er is ook nog de grote liefde voor Lena en zoontje Roman. Daar tegenover staat wel dat niet roken voor ongenoegen en twijfel zorgt. Wil hij wel verder schrijven?
‘Zou ik verder schrijven aan m’n autobiografische roman Waar mijn voeten mij brengen daar zal ik schoenen kopen? Nee, geen zin. (…) Schrijvertje van niks. Auteurtje van m’n kloten. Literator op de bodem van het ravijn.’
Steek er nog eentje op Herman Brusselmans en tik, als Roman boven slaapt, verder aan die ene autobiografische roman waarop, na ‘Ex-roker’, zo veel lezers zitten te wachten.
