NTJong brengt dubbele ‘Titus’!
NTJong, ‘Titus’ 
Dit verhaal gaat over Titus. Titus Wulteputte. Slagerszoon en fantast. Althans dat laatste zegt zijn vader. Titus vindt de waarheid saai en schrijft alles waar hij om lacht en huilt in zijn kamer op de muren. Zijn vader ziet hem niet staan.
Gelukkig zijn er drie vrouwen in zijn leven waarbij hij steun vindt. Zijn moeder – die hem baarde op een cruise en stierf aan een kokosnoot op haar hoofd, zijn overleden oma – met haar 89 rimpels en die hem papieren bootjes leerde vouwen, en Tina – zijn grote liefde met ogen zo bruin als wilde kastanjes. Als deze laatste hem ook nog in de steek laat, belandt hij op het dak van de school. En terwijl iedereen staat toe te kijken, telt Titus tot drie…
Regisseur en acteur Jan Sobrie schreef ‘Titus’ en speelde hem zelf jaren achtereen in verschillende talen. Regisseur Casper Vandeputte ging voor NTjong met de tekst aan de slag en ensceneerde de monoloog twee keer. Eén keer met Joris Smit en één keer met Reinout Scholten van Aschat in de hoofdrol. Op Festival Tweetakt spelen beide solo’s na elkaar. Voor de eerste belanden we in een kleine slecht verlichte hoek van de zaal in het Akademietheater Utrecht waar we als publiek op krakende krukjes plaatsnemen.
Op zwarte cowboylaarzen, in glimmend rode korte sportbroek en met gebreide trui staat Titus (Joris Smit) daar. Cassettespeler in de hand. Aan zijn kleding is hij niet te duiden. Is dit een basisschooljongen? Een eigenzinnige puber? In één lange monoloog leidt hij ons langs herinneringen, fantasieën, anekdotes en neemt hij het publiek mee door de gebeurtenissen in zijn leven.
Hij vertelt over zijn onverschillige vader die alleen maar ja/nee schijnt te kunnen zeggen, over dokter Diependaal die goedbedoeld zijn ‘Berlijnse muur’ probeert af te brokkelen en zijn sullige klasgenoot Bjorn van Parijs (alias Kapitein schilfertjes). Hij voelt zich door allen onbegrepen of begrijpt hun lege bestaan niet. ‘Waar zou jij nou een boek over moeten schrijven’, snauwt hij zijn vader toe. ‘Over hoe gehakt je leven kan veranderen?!’.
Titus is boos en gekwetst en Smit speelt de rol heftig en gedecideerd. Soms missen we een beetje de vertwijfeling, de kwetsbaarheid van het personage Titus, de jongen die zich zoekend in het leven staande probeert te houden door zich te voeden met zijn fantasie. Reinout Scholten van Aschat, van wie we de versie kort erop te zien krijgen, lijkt iets meer ruimte te geven aan deze gelaagdheid.
Zijn Titus is speelser en warriger. Hakkelend of bijval zoekend in het publiek lijkt het personage wat vanzelfsprekender uit de tekst voort te vloeien. Waar Smit’s Titus wat te wijs leek voor zijn flauwe grappen en te nuchter voor zijn kinderlijke verzinsels, nemen we deze van Scholten van Aschat wat makkelijker aan. Smit begrijpen we als persoon, Scholten van Aschat als personage.
Wat Smit’s versie erg sterk maakt zijn de consequent doorgevoerde persiflages en de vlotheid waarmee hij hiertussen schakelt. Zijn vader met de hangende lip, meester Seyssens met het slisje en vooral zijn oma met Groningse tongval is geestig. Hoe dan ook zien we vandaag twee boeiende monologen van twee sterke acteurs die het zeer de moeite waard zijn om gezien te worden.
En of Titus uiteindelijk springt..? Wie het weten wil, moet maar gaan kijken.
Gezien op 09/04/2014 tijdens Festival Tweetakt.
