Amorphis laat live geen steken vallen
Amorphis, ‘Live at Helsinki ice hall’ 
Amorphis is één van de weinige bands die hun roots in death metal niet met de dood bekocht hebben. Na dertien releases heerst er nauwelijks metaalmoeheid in de machine. Amorphis speelt niet langer donkere Finse deathmetal maar destilleerde gedurende hun carrière een fijne cocktail met death, folk en progelementen in een loodzware verhouding. De synths en Hammonds eisten meer en meer hun plek op in het Amorphis-geluid. De heren vulden in hun thuisland dezelfde zaal als Kiss of Metallica, en registreerden er één van hun laatste optredens voor de lockdown ook daar van kracht werd. Het resultaat ligt nu in de platenwinkel en heet ‘Live at Helsinki Ice Hall’.
Tales for the thousands
De Finnen houden van een bommetje om de deur mee in te trappen. Opener ‘The bee’ met de razende arpeggio’s en immense tempowisselingen opent ‘Live at Helsinki ice hall’. Bij elk optreden van Amorphis is dit een uitgesproken publiekslieveling. Maar de Amorphen spelen een thuismatch dus mag de beuk er in gezet worden. Ook één van de oudste nummers ‘Into hiding’ uit de debuutplaat staat al heel vroeg op de cd. Het album waar het voor Amorphis natuurlijk allemaal mee begon was ‘Tales of the thousand lakes’. Al speelt Amorphis geen pur sang deathmetal meer, het nummer klinkt alsof het gisteren geschreven werd . Ook het doomy ‘Black winter day’ dat herinnert aan de oude deatmetaldagen passeert de revue.
Oude en nieuwe Amorphis
‘My kantele’ en ‘Against widows’ uit het Elegy-album staan dan weer schouder aan schouder als een klein geheel. Amorphis leest voor uit hun gehele oeuvre en plukt enkele bladzijden uit elk hoofdstuk. Terwijl zowat elk Amorphis-album als een concept beschouwd wordt door de band, is het vooral deze live-plaat die een rode draad doorheen de verschillende concepten weeft.
Met ‘Bad blood’, ‘The golden elk’ of ‘Daughter of hate’ blijft ook de recentste ‘Queen of time’ goed vertegenwoordigd. Uniek aan die plaat was toch dat de volledige originele line-up uit ‘Tales from the thousand lakes’ hier terug present tekent. Het is diezelfde line up met zanger Tomi Joutsen die tussen de nummers door graag ettelijke bindteksten in het Fins op je loslaat. Met Esa Holopainen en Tomi Koivusaari op gitaar, bassist Olli-Pekka Laine en drummer Jan Rechberger heeft hij quasi de complete bezetting die in 1994 ‘Tales…’ op de mensheid losliet achter zich. Zeventwintig jaar later staan de Finnen er weer, en hoe!
Santeri Kallio op keyboards is trouwens ook al meer dan twintig jaar lid van Amorphis.
Festivaltijd!
‘Live at Helsinki ice hall’ is het soort live-plaat dat niet alleen een extra is voor de discografie van de band. Je krijgt als luisteraar echt zin in een samengepakte massa in een te kleine tent op Alcatraz of Graspop. Tot we weer te dicht bij mekaar mogen staan is er ‘Live at Helsinki ice hall’. En dat is meer dan een zoethoudertje.
