Whispering Sons doen lekker hun donkere ding
Whispering Sons, De Roma (22-03-2024) 
De Rock Rally lijkt al een eeuwigheid geleden voor de Whispering Sons. Na twee volwaardige platen werd het een tijdlang stil rond de band tot er vorig jaar eindelijk ‘The Great Calm’ op de mensheid werd losgelaten. België wist zijn zonen en dochter te eren, wat zich vertaalde in de ticketverkoop. De Roma was in een mum van tijd volledig uitverkocht. Doet het eigenlijk geen deugd naast alle Camilles en Pommelienen van deze wereld de Zwartgallige Cold Wavers op het mooiste podium van België te zien schitteren?
Het sextet The Christian Club mocht met een korte set de avond opwarmen. We herinneren ons een set intieme songs met een klein sax-lijntje gedragen door contrabas en een backing zangeres die veel meer de lage bariton van frontman Luca Missiaen had mogen dubbelen. Hou deze bende toch maar in het oog!
Fenne Cuppens en co kregen van de fans in elk geval een warm onthaal in de vorm van een propvolle zaal. Met ondertussen drie volwaardige albums op de teller heeft de band ondertussen een aardige setlist bij mekaar gesprokkeld. Opener ‘Balm (after violence)’ was jammer genoeg ook niet het beste nummer om een zaal in de juiste sfeer mee te brengen. Ook had het absoluut een betere belichting verdiend. Beter podiumlicht doet een dergelijk nummer meer eer aan. La Kuppens had zich in het pak uit de ‘Walking Flying’ videoclip gehesen, al leek dat meer haar bewegingen in de weg te zitten dan wat anders.
Waar The Christian Club door hun grote bezitting amper ruimte genoeg leek te hebben op het podium van De Roma, viel bij de Sons de leegte meer op alsof er over podiumgebruik gewoonweg niet was nagedacht.
Je kreeg wel heerlijke versies van ‘Hollow’ en ‘The Talker’ voorgeschoteld. Maar de mid-tempo nummers en trage logge songs haalden te vaak de vaart uit het geheel. Een enkel opzwepend nummer als ‘Walking, Flying’ niet te na gelaten. Gelukkig bleef de mix de hele avond uiterst transparant zodat je voldoende details kon opslorpen. Als bisje kon het geweldige ‘Alone’ natuurlijk niet ontbreken. Jammer dat dat bijna het enige Whispering Sons-nummer is waar je over een degelijke hook kan spreken. Ook ‘Waste’ als bisnummer spelen blijft een gewaagde keuze dat bij ons vooral een dubbel gevoel achterliet.
