Karl Van Deun brengt gitaarimprovisaties tot grote hoogten
Karl Van Deun – Dance of the hermits 
Aspen Edities label brengt met het slechts op een honderdtal exemplaren uitgegeven ‘Dance of the hermits‘ een bijzonder album uit van gitarist Karl Van Deun. Die laatste, grotendeels een autodidact, werkte doorheen de jaren al vaker samen met gitarist / muzikant Ruben Machtelinckx. Zo vallen prachtige albums als ‘Shapes‘ en ‘Almadies‘, net als het nieuwe ‘Dance of the hermits’, sterk op door oprechte authenticiteit en artistieke integriteit.
Wars van trends
Ondanks het soms best overweldigende aanbod aan nieuwe muziek loont het om niet zomaar achteloos voorbij te gaan aan deze eerder bescheiden release. Toch is de vaststelling vooral dat een label zoals Aspen Edities (in dit geval de imprint Et Alia) wars van modieuze trends nauwgezet blijft werken aan de doorontwikkeling van een van de meest bijzondere muziekcatalogi in de Lage landen. Kenmerkend is de heel eigen identiteit van het label en het eigen muzikaal parcours, dat volledig voorbijgaat aan heersende, modieuze trends in het muzieklandschap.
In dat opzicht is de release van ‘Dance of the hermits’ zowaar een klein mirakel te noemen. Van Deun, die lang aan de Antwerpse jazzstudio gitaar doceerde, brengt op zijn nieuwe soloplaat, lichtjes beïnvloed door het werk van o.a. Bill Frisell of Jimmy Wyble (1922-2010), negen nieuwe composities die oorspronkelijk in de winter van 1992 opgenomen werden. Deze kleine release klokt af op een dikke twintig minuten volstrekt vrije muziek. Al zegt dat natuurlijk niet zo gek veel over de intrinsieke kwaliteiten van het album.
Two-line improvisatie
Van Deun bleek net als de Amerikaanse jazz-/western swing gitarist Wyble (Texas Playboys,..) hoogst gefascineerd door het concept van de two-line improvisation. Zonder al te technisch te worden bestaat Wybles’ idee erin dat er gebruik gemaakt wordt van standaard jazzgitaarakkoorden en vingerzettingen, maar dat er al improviserend ook heel andere geluiden kunnen ontstaan. Wyble verkende de mogelijkheden van de onuitgegeven techniek en creeërde in de loop van de jaren zeventig in lijn met de theorie een reeks van gitaaretudes. Van Deun pikte die techniek op en ging er vervolgens op geheel eigen manier mee aan de slag. De verwijzing naar Wyble hoor je overigens gelijk al in opener ‘Wyblestones’.
Intuïtie overheerst
Geïnspireerd door de ideeën van o.a. Wyble is er nu dus de release van ‘Dance of the hermits’, een release die in eerste instantie lichtjes bevreemdend aandoet. Zo brengt Van Deun een aantal stukken op akoestische gitaar, waarbij je gevoelsmatig een connectie legt met de soms brutalistische intuïtie en het rauwe gut instinct dat sommige (primitieve) schilders soms ook kunnen hebben. Wie aandachtig luistert, hoort een heel vrije kunstenaar ; een gitarist die zich helemaal niet laat hinderen door gelijk welke beperkingen en volop speelt met de mogelijkheden van de akoestische gitaar. Denk daarbij aan harmonische fingerpickings, aan dwarse streepjes country en her en der ook wat lichte, speelse tikjes blues.
Het levert een wondermooie plaat op vol kleine minitiatuurtjes. Hartverwarmend in openheid, sober en erg atmosferisch qua geluid. ‘Dance of the hermits’ geeft echter vooral te kennen dat Aspen Edities een heerlijk onafhankelijke en vooral heel eigen koers blijft varen. Dat dwingt buitensporig respect af want net door oog te hebben voor de samenhang van zowel inhoudelijke als vormelijke aspecten (prachtige uitgave, weeral), torent dit label al even hoog uit buiten het maaiveld.
dance of the hermits | Karl Van Deun | Et Alia (bandcamp.com)
