Fnussjen ademt spirituele jazz
Fnussjen, ‘Breathe’ 
Wie aandachtig de Belgische jazzwereld volgt, zal ongetwijfeld Fnussjen al eens zijn tegengekomen. Het gaat hier om een nieuw project van de Belgisch – Marokkaanse percussionist en yoga-instructeur Nicolas Chkifi (Laniakea, Supernova, Doko). Met ‘Breathe’ levert het kwartet de opvolger van ‘Forest of pictures‘.
Het project ontstond in 2017. Toen Chfiki gevraagd werd een concert te spelen op het Brusselse festival Semaine Du Son, nam hij het initiatief er geen solo optreden van te maken. Het leek Chkifi interessant om er voor de gelegenheid ook enkele gastmuzikanten bij te betrekken zoals harpiste Ann Eysermans (Champ dAction), violiste Ananta Roosens (Oba Loba) en pianist Christian Mendoza (Ben Sluijs Trio). Van dan af ontstond Fnussjen, een akoestisch kwartet dat oorstrelende muziek produceert.
Sobere esthetiek
Je kan ook haast niet om de associatie met de sobere esthetiek van ECM label heen. Ook muzikaal is deze nieuwe Fnussjen release een beetje in die hoek te zoeken. Zo merk je hoe dit Belgische jazzkwartet kleine minitiatuurtjes voor elkaar weet te brengen die sterk aansluiting zoeken bij hedendaags klassiek en rustieke folk. En dat dan, zoals onder meer in het traag ontbolsterende “Shadow’ blijkt, ook put uit inspiraties afkomstig uit het Hoge Noorden. De connectie met het ECM label is er daarnaast ook omwille van de zeer specifieke en eerder ongewone combinatie van instrumenten (percussie, harp, viool en piano) die gebruikt worden.
Kamermuziek met spirituele inslag
Zo krijgen we hier kamermuziek met een spirituele inslag voorgeschoteld. Sobere, maar elegante muziek die zich langzaam ontvouwt en daarbij zowel op het lichaam als op de geest inwerkt. Muziek die soms haast geruisloos passeert, maar die onder meer door de vredevolle manier van musiceren indruk nalaat. Deels leunend op scherp geconcentreerde compositie, deels op het avontuurlijke lossen van de spreekwoordelijke teugels brengt dit kwartet muziek die helend kan werken.Wat niet zo eens heel verwonderlijk is als je weet dat Chkifi ook yoga-instructeur is.
In sommige gevallen zoals in de intro van ‘Last night I dreamed of peace’ is het de vrije percussie die sterk de overhand neemt. Elders merk je hoe de piano of het vocale, zoals in de titeltrack, het geheel meer reliëf geeft. Tezelfdertijd zijn er stukken zoals het wondermooie ‘Le monde d’avant’ waarbij de muzikanten elk hun deel aan een groter geheel bijdragen. Het zijn net die momenten van symbiose die er uitspringen en tonen wat Fnussjen op volle kracht vermag.
Lange uitlopers
‘Breathe‘ is zonder meer een knap album. Soms ervaar je zoals met de instrumental ‘Breathe’ iets van een melancholische tristesse. Terwijl op het einde wat langere uitlopers zoals ‘Triadic meditation’ en ‘Scent of nostalgia’ te vinden zijn. Al blijft het kamermuziek natuurlijk en ligt de focus op verstilling eerder dan op dynamiek en avontuur.
