‘The serpent’ bijt zich in je vast en laat niet meer los
The serpent (2021) 
‘The serpent’ is al een tijdje de meest bekeken Netflix-serie in België. Niet evident voor een reeks over een illustere seriemoordenaar in Zuidoost-Azië van de jaren ’70. We besloten om de serie een kans te geven en waren daar na afloop allerminst rouwig om.
‘The serpent’ start in het midden van de actie. Charles Sobhraj en zijn handlangers hebben dan al heel wat op hun kerfstok. Aan de hand van flashbacks krijgen we zijn vorige misdaden te zien. Gevoed door een diepe haat voor westerse hippies en toeristen drogeert, berooft en vermoordt hij deze. Als meestermanipulator en -vervalser van paspoorten slaagt hij er jarenlang in onder de radar te blijven. Tot de brutale moord op twee Nederlandse toeristen een medewerker van de Nederlandse ambassade ertoe aanzet de zaak dieper te onderzoeken. Wat volgt is het stelselmatig ontsluieren van de waarheid en uiteindelijk een internationale klopjacht.
We hadden nog nooit van Charles Sobhraj of zijn uitspattingen gehoord toen we naar ‘The serpent’ begonnen te kijken. Het was dan ook met een open blik en zonder verwachtingen dat we de reeks aanvatten. We hadden even nodig om er in te komen tijdens de eerste aflevering, maar eenmaal dat zo was, waren we geboeid tot het einde.
De eerste aflevering vraagt dan ook een aanpassing van de kijker. De reeks hanteert een groezelige stijl met korrelige beelden, die de seventies vibe moet versterken. Ook is er de niet-lineaire structuur, waarbij verschillende tijdslijnen door elkaar lopen. ‘The serpent’ maakt het de kijker niet makkelijk in het begin en mogelijk haken sommigen hierdoor af. Persoonlijk vinden we het wel prettig als een reeks zijn publiek niet onderschat en het loont om door te zetten. Gaandeweg werden we steeds meer in het verhaal gezogen en leefden we mee met de personages.
Het internationale karakter van de reeks – met ook een sterke Belgische connectie – werkt verfrissend
Deze personages worden vormgegeven door een internationale cast. De Frans-Algerijnse Tahar Rahim is indrukwekkend als de stoïcijnse, dreigende en toch mysterieus charmante Sobhraj. De Britse acteurs Billy Howle en Tim McInnerny spelen dan weer de Nederlandse diplomaat Herman Knippenberg en zijn Belgische collega Paul Siemons, die ook een cruciale rol speelde in het onderzoek. De Belg Hans Herbots regisseerde de laatste vier afleveringen en ook onze landgenoten Johan Van Assche en Thomas Ryckewaert hebben kleine bijrollen. Dit internationale karakter werkt verfrissend.
De reeks speelt zich ook op veel verschillende locaties in Azië af en we hoorden Nederlands, Thais, Engels, Frans, … Hier schuilt natuurlijk wel een gevaar in en levert een klein minpuntje op. Door een Belg en een Nederlander met prominente rollen door Britten te laten spelen, verliest de reeks wat van zijn authenticiteit, hoe hard ze soms ook hun best doen om Nederlands zonder accent te spreken.
Hoe dan ook weet ‘The serpent’ acht afleveringen lang het verhaal spannend te houden zonder al te veel poespas of af te wijken van de waarheid. Soms is de realiteit dan ook sterker dan fictie. Zeker een aanrader, dit. O ja, de seventies soundtrack is uitstekend.
