Het slaapverwekkende ‘The New Boy’ doet te weinig met wat het heeft
‘The New Boy’ (2024) 
In mei was Cate Blanchett te bewonderen op de Zuid-Franse rode loper. De tweevoudige Oscarwinnares kwam in Cannes haar film ‘The New Boy’ voorstellen, over een Aboriginaljongen die in een klooster op het platteland terechtkomt.
Een brutale geschiedenis
‘The New Boy’ opent met een stukje geschiedenis. Pancartes vertellen hoe in Australië, nog geen honderd jaar geleden, de segregatie tussen de witte meerderheid en de Aboriginals actief in stand gehouden werd. De regering hield de twee strikt gescheiden en als er toch ergens een gemengd kind geboren werd, zou de Aboriginal-helft er de komende generaties ‘uitgekweekt’ worden. Een brutale waarheid die bij ons nagenoeg onbekend is.
Wanneer de pancartes verdwijnen ligt het boeiendste deel van de film evenwel achter de rug. De tekst maakt plaats voor mooie beelden van het zachtbruine Australische platteland. We zien een jonge Aboriginal (Aswan Reid) stiekem afgezet worden aan het klooster van zuster Eileen (Cate Blanchett). Het is zo’n plaats waar gemengde kinderen de geneugten van het christendom ingestampt krijgen. De jongen – ze noemen hem enkel ‘the new boy’ – praat niet en lijkt, in tegenstelling tot de andere kinderen, over gaven te beschikken die hem één maken met de natuur.
John Cleese deed het beter
Regisseur en scenarist Warwick Thornton, zelf Aboriginal, beperkt het bovennatuurlijke tot een lichtje dat bij de jongen blijft als hij het even moeilijk heeft. Verder heeft het transcendentale kantje van de film weinig om het lijf. Het dient enkel om de onschuld van de jongen te spiegelen met de opgedrongen religie van het klooster. Voorts is er slechts conflict te vinden wanneer de andere kinderen hem niet aanvaarden of wanneer de zusters hem tevergeefs proberen wat Westerse etiquette aan te smeren.
Meer valt er eigenlijk niet te zeggen over het verhaal. Thorntons slopend trage scenario blinkt uit in saaiheid. Zelfs de hoofdrol van Cate Blanchett bljift beperkt. De Australische zou Thornton nochtans zélf gecontacteerd hebben. Ze outte zich al meermaals als fan van zijn films over Aboriginals, zoals ‘Sweet Country’ en ‘Samson & Delilah’.
Wellicht had Blanchett liever in die films gespeeld. Momenten waarop zij op de voorgrond treedt grossieren in clichés. Overmatig drankgebruik en smeekbeden tot God zijn haar niet vreemd. Het dieptepunt is een komisch bedoelde, maar uiterst pijnlijke scène waarin een dronken zuster Eileen Basil Fawlty-gewijs vanuit een andere kamer de stem van de overleden abt nadoet om iemand te doen geloven dat hij nog leeft. Dat John Cleese het beter zou doen is wellicht geen verrassing.
Thornton mag van geluk spreken dat hij met een camera overweg kan. De Australiër is ervaren cinematograaf en dat levert in ‘The New Boy’ heel wat mooie plaatjes op. Maar de clash tussen natuur en religie, samen met de boeiende geschiedenisles, beloofde veel meer dan dit.
‘The New Boy’ speelt vanaf woensdag 19 juni in de bioscoop.
