Dracula sluit de zomervakantie af op de Middellandse Zee
‘The Last Voyage Of The Demeter’ (2023) 
De zomervakantie loopt alweer op zijn einde, maar Dracula heeft last minute nog een cruise in het Middellandse Zeegebied geboekt. Aan boord van een 19de eeuws vrachtschip start de bloedlustige vampier een kat-en-muisspel met de bemanning.
De uitvaart
De Engelse kust, 1897. De lokale bobby wordt in het midden van een stormachtige nacht door enkele dorpelingen uit zijn bed gehaald. Ze leiden hem naar de restanten van de Demeter, een vrachtschip dat door het onweer op de klippen is gelopen. Het logboek van de kapitein is het enige dat wijst op menselijke aanwezigheid.
Het logboek brengt ons terug naar een Roemeens havenstadje, waar de jonge dokter Clemens (Corey Hawkins) aan de crew van de Demeter wordt toegevoegd. Het contrast tussen de belezen Clemens en zijn omgeving is groot. Het havenstadje heeft wat weg van een piratennest en op het schip lijken de maden en de ratten een deel van het meubilair, evenwaardig aan de scheepslui. “Een schip zonder ratten is geen schip,” merkt een van hen op alsof het zijn beste vrienden zijn. Wanneer nog een donkere kist met mysterieuze inhoud aan boord wordt geladen, is de Demeter klaar om te vertrekken.
Regisseur André Øvredal omschreef ‘The Last Voyage’ als ‘Alien’, maar dan op een schip in 1897. En de Deen, die eerder het Noorse ‘Troll Hunter’ en Guillermo del Toro’s ‘Scary Stories To Tell In The Dark’ vakkundig inblikte, brengt wat hij belooft. In de kist blijkt Dracula te zitten, niet in de beruchte vorm van scherpgetande graaf met de cape en het vitamine D-tekort, wél als een primitief ogend, monsterachtig wezen met vleugels dat jaagt op al wat bloed door zich heeft stromen. Eén voor één worden de scheepslui op gruwelijke wijze afgeslacht.
Een schip op de oppervlakte
Had een bemanningslid een zwembadhanddoek over de zijne gelegd of werd Dracula voorbijgestoken aan het buffet? In elk geval ontsnapt niemand aan zijn razernij. Øvredal is duidelijk een ervaren horrormaker en brengt een overtuigend monster en een handvol enge momentjes. De slachting neemt iets meer dan de helft van de film in beslag, maar moet daardoor wel regelmatig aan tempo inboeten. Aangezien de crewleden één voor één aangepakt worden, dreigt de film repetitief te worden en is het wachten op de finale.
Overdag, wanneer Dracula schuilt voor het zonlicht, kunnen crew en kijker even verpozen. Net dan verwacht je dat personages diepgang krijgen en dat ze misschien wat interesse opwekken. De dialogen blijven helaas aan de oppervlakte dobberen. Daardoor krijgen Corey Hawkins en de met karakterkoppen gevulde cast maar weinig om te overtuigen.
Aan haar voorbeeld ‘Alien’ kan ‘The Last Voyage Of The Demeter’ niet tippen, maar dat hoeft ook geen schande te heten. Øvredal houdt het schip enigszins recht met een solide regie en een mooi productiedesign. Eerlijk gezegd is dat al meer dan vele andere ‘Alien’-adepten ons hebben geboden.
‘The Last Voyage Of The Demeter’ speelt nu in de bioscoop.
