‘Moonage Daydream’ blijft hangen in de blinde verering van zijn muziekgod
‘Moonage Daydream’ (2022) 
Toen die arme, onderdrukte protestanten in 1566 op grote schaal katholieke heiligenbeelden vernielden, hadden ze wellicht niet verwacht dat hun daden nog van pas zouden komen bij het beschrijven van een docu over David Bowie. ‘Moonage Daydream’ van Brett Morgen mag dan wel een imposante beeldenstorm zijn, na het bekijken ervan ben je nauwelijks een grotere Bowie-kenner dan de eerste de beste kerel die 500 jaar geleden een stenen Mariabeeld door het kerkraam zwierde.
Met ‘Moonage Daydream’ ambieert de Oscargenomineerde Morgen zijn eigen titel waar te maken. Het traditionele documentaireformat laat hij achterwege – geen talking heads, geen uitgebreide levensloop van de artiest – om in plaats daarvan een benevelde dagdroom te creëren. Flitsende beelden en kleuren worden afgewisseld door zweverige quotes van Bowie en fans die in zwijm vallen bij een van zijn indrukwekkend gemonteerde optredens.
Morgen kiest resoluut voor beleving en niet voor informatie. Dat maakt de documentaire vooral een toetje voor de échte fans en minder voor zij die Bowie van haar noch pluim kennen of simpelweg geen sterke affiniteit met zijn werk voelen. Het is een creatieve keuze als een ander. Waar zijn Kurt Cobain-docu ‘Montage of Heck‘ nog een inzicht gaf in de persoon achter de superster, laat Morgen het in ‘Moonage Daydream’ na om verder te gaan dan oppervlakkige interviews over Bowie’s biseksualiteit en een workshop percussie bij Thaise boeddhisten.
In zijn aanbidding van de Britse rockster vervalt Morgen in dezelfde circulaire gewoonten van andere fanaten die zich dagelijks blindelings tot hun God wenden. Na een tijdje is de plaat ‘Bowie geeft optreden – Bowie geeft zweverig interview – Bowie verhuist naar andere wereldstad – Bowie brengt nieuwe plaat uit’ grijsgedraaid en mag het wat meer zijn dan enkel kleurrijke prentjes. Een rocklegende als hij had meer verdiend. Als 1566 ons iets geleerd heeft, is het dat beelden alleen niet volstaan om de échte goden te aanbidden.
