Ward Zwart en Enzo Smits zetten hun zoektocht verder
Ward Zwart & Enzo Smits, ‘Ik kom van ver maar blijf niet lang’ 
Tekenaar Ward Zwart en scenarist Enzo Smits waren niet aan hun proefstuk toe met de samenwerking voor ‘Ik kom van ver maar blijf niet lang’. Eerder al waren wij danig onder de indruk van ‘Wolven’. In een wereld tussen droom en werkelijkheid ontstond een verhaal dat de ‘poëzie van de banaliteit’ ontroerend mooi toonde. Dat ze opnieuw besloten de handen in mekaar te slaan, konden wij dus alleen maar toejuichen.
Gevoelig portret
In ‘Ik kom van ver maar blijf niet lang’ hangt een gelijkaardige sfeer. Muzikant Gus Jenssen keert na een stukgelopen relatie, en het bijbehorende einde van zijn succesvolle band, terug naar zijn geboortedorp. Daar wordt hij in eerste instantie geconfronteerd met de typische mentaliteit die hij ooit ontvluchtte, maar nu leert hij langzaamaan de waarde ervan in te zien. Tegelijkertijd volgt het verhaal de leden van een lokale band die net op het punt zijn aanbeland waarop het dorp te klein is geworden voor hen. Wanneer plots een wat schuchtere jongen uit de buurt verdwijnt, raken beide verhaallijnen met mekaar verweven.
Ook al hangt er een zweem van mysterie rond de verdwijning, echt spannend kan je deze graphic novel bezwaarlijk noemen. Dat is ook niet de bedoeling. Waar het vooral om draait, is de zoektocht van de personages. Ze zijn wat op de dool of staan net op de rand naar volwassenheid. Niet alles loopt even makkelijk, maar net daarin zit misschien wel de schoonheid. Enzo Smits giet hun beslommeringen in een verhaal dat zich langzaamaan ontvouwt tot een gevoelig portret van jonge mensen onderweg naar waar ze thuishoren.
Sprekende beelden
Maar uiteraard zijn in een graphic novel de beelden minstens even belangrijk als het verhaal. En die stellen in dit geval allesbehalve teleur, net zoals in voorganger ‘Wolven’. Het talent van Ward Zwart is ontegensprekelijk en dat bewijst ‘Ik kom van ver maar blijf niet lang’ eens te meer. Met zijn prachtige tekeningen tilt Zwart deze strip onvermijdelijk naar een hoger niveau. Slechts gewapend met een groen potlood weet hij van het meest ongrijpbare, de sfeer, het hoofdpersonage te maken. Impressies die niet ter zake lijken te doen, zoals een verlaten basketbalveld, de achterkant van huizen, onopgemerkte blikken, vertellen juist het meest. De ontroering in het alledaagse, Zwart weet het telkens weer zo mooi te vatten.
Helaas kent de vruchtbare samenwerking tussen beide auteurs met deze graphic novel meteen ook een einde door het plotselinge overlijden van Ward Zwart op 26 oktober 2020. Het geeft de titel een wat ambigue lading, al zijn wij vooral dankbaar dat we nog een laatste keer zo hebben mogen genieten van zijn werk. ‘Ik kom van ver maar blijf niet lang’ heeft geen grote ambities, maar stijgt juist daardoor boven zichzelf uit. Dit is een strip zoals je ze maar zelden tegenkomt.
Laureaat van Stripjaaroverzicht 2020!
