CE’s StripFax augustus 2023

Münchhausen by proxy is al een moeilijk te begrijpen syndroom, laat staan voor het kind dat hiervan slachtoffer is. We krijgen hiervan een inkijk door het aangrijpende, waargebeurde scenario van Nina Blom die jarenlang mishandeld werd door haar moeder. De Heer weet dit perfect in stripvorm om te zetten waardoor je een aangrijpende vertelling krijgt die nog dagen in je hoofd spookt.

De omzetting naar stripvorm van dit waargebeurde verhaal van Joseph Weismann, die als kleine jongen wist te ontsnappen uit een gevangenkamp van nazi-beulen, is niet perfect. Maar het verhaal zelf is zo aangrijpend dat het je toch meesleept. Een bittere pil uit onze jongste geschiedenis die duidelijk refereert naar onze huidige wereldgebeurtenissen. Dit zouden de scholen beter op hun leeslijst zetten.

Er worden meer strips uitgegeven dan vroeger, maar in veel kleinere oplages. De kans dat je een prima album misloopt wegens uitverkocht is dus veel groter geworden. Je moet dan maar hopen dat de uitgever zich geroepen voelt om een herdruk in te plannen. Gelukkig heeft Daedalus dat gedaan voor deze leuke serie. Het eerste album scoort meteen met zijn wat naïve, maar meeslepende vertelling over een meisje dat op zoek gaat naar zichzelf. Verschillende, verrassende plotwendingen houden het spannend. De beelderige tekeningen met feeërieke inkleuring zorgen voor aangenaam kijkplezier. Ook deel twee werd herdrukt, dus ideaal om deze serie te (her)ontdekken.

Als Camille onze jeugd terug aan het striplezen krijgt, dan kunnen we daar enkel maar gelukkig mee zijn. En met dit eerste deel van de nieuwe serie genoemd naar de jonge ster, zit het wel snor. In tegenstelling tot verschillende, andere strips naar BV’s of tv-series, is dit toch wel kwaliteit. Het verhaal blijft bij haar leefwereld (zingen en dansen), vermengd met wat sociale thema’s die jongeren aanbelangen (pesten, diploma halen, …). Neem daarbij de fleurige tekeningen in moderne manga-stijl van Rienties, en we hebben alweer een winnaar voor Camille. Tenminste voor haar doelpubliek, maar blijkbaar is dat fandom groot genoeg om deze reeks tot een succes te maken.

De vele flashbacks die nodig zijn om uit te leggen wat er allemaal gebeurd is in het verleden om tot deze finale te komen, stremmen het tempo wel wat. En dat was juist een van de pluspunten van deze wraaksaga van onze nietsontziende heldin die als een rollercoaster voorbijtrok. Al met al toch een bevredigend, alhoewel vergezocht, einde van deze succesvolle reeks. Benieuwd of de auteurs het hier bij gaan laten.

Een oude, verwarde man loopt rond met een baby wat het wantrouwen opwekt van de stamgasten van het café waar hij binnenstrompelt. Hun ondervraging leidt tot een mysterieuze thriller die bij elk antwoord nog meer vragen oproept. Topscenarist Brunschwig scoort weert met dit diepmenselijk verhaal dat ons voortdurend in spanning houdt. Niet gedreven door actie of wapengeweld, maar door menselijke interacties en hun botsende karakters. De zachte tekenstijl van Le Roux, die diep inzoomt op zijn personages, past wonderwel bij dit soms harde verhaal.

Net als in zijn boek ‘De onwetenden’ neemt de Fransman Davodeau je mee op een reis die hij zelf heeft gemaakt. Nu trekt hij er als wandelaar op uit en wij mogen meewandelen. De premisse lijkt saai, maar de trekker-tekenaar weet het boeiend te houden door zijn overpeinzingen met de lezer te delen. Soms wat te pamflettistisch (over nucleair afval), maar soms ook wondermooi door de ontmoetingen onderweg of de aangrijpende landschappen. Een leuk cadeau voor elke wandelaar, als die tenminste tijd heeft om te stoppen.

Deze reeks roept het gevoel op dat je vroeger had bij het lezen van het tijdschrift Robbedoes en het ontdekken van een nieuwe reeks waar je op slag verliefd op werd. De Koude Oorlogspionnen MacGuffin en Smithee brengen een ideale mix van humor en actie tegen een tempo dat je niet kan bijhouden. De vlotte tekeningen met een sixties-sausje maken het helemaal af. Hopelijk kent de serie evenveel succes als zijn protagonisten, zodat HUM! ook de volgende delen kan vertalen.

In deze mooi uitgegeven, nostalgische reeks krijgen we de oorspronkelijke krantenstroken zoals ze destijds werden gepubliceerd. Op elke pagina wordt er commentaar voorzien door twee Nero-kenners die vaak een link leggen met de toenmalige gebeurtenissen. Niet alleen is de strip nog altijd erg aangenaam om te lezen, de commentaar zorgt ook voor meerwaarde. Zeker omdat de strip gepubliceerd werd in de turbulente tijden van de koningskwestie die het land in rep en roer zette.

Topscenarist Nury neemt regelmatig een loopje met de geschiedenis, maar wie ligt er van wakker als je dan fictie krijgt in het genre van ‘House of Cards’. Politiek gekonkel met sterk getekende karakters, valse en echte liefdesrelaties, een historisch verhaal dat reflecteert op onze huidige geschiedenis, het zit er allemaal in. En dat allemaal prachtig verbeeld door de tekenaar van de onderschatte jeugdreeks Esteban. Hopelijk moeten we niet weer drie jaar wachten op het vervolg van de belevenissen van de eigenzinnige keizerin.