Bulckaert wekt verhalen achter klassieke albums tot leven
Wouter Bulckaert, ‘Vinylpraat’ 
De grote liefde voor de muziek is wat Wouter Bulckaert drijft. Na ronduit uitstékende, inzichtrijke boeken over respectievelijk Ry Cooder en troubadour J.J. Cale zoekt hij een wat andere invalshoek op. In ‘Vinylpraat’ maakt de auteur een knappe selectie uit ‘s mans eigen platenkast, met veel aandacht voor vintage classic albums, waaronder bijvoorbeeld The Beatles’ ‘Abbey Road’, Marvin Gayes ‘What’s going on‘, Van Morrisons ‘Moondance‘. In totaal 22 stuks, netjes verdeeld over 2 plaatkanten: op de A-kant albums die Bulckaert met terugwerkende kracht heeft leren kennen, op de B-kant albums die hij ontdekte toen ze uitkwamen.
Een persoonlijke blik op muziek
Na een voorzet van muziekprogrammator Eric Smout en de Gentse Bar Mirwaar levert hij deskundig tekst en uitleg bij een reeks klassieke platen. De neerslag daarvan vinden we in dit ‘Vinylpraat’. Niet enkel biedt het de lezer een inkijk in de totstandkoming van een reeks legendarische albums, maar vooral maakt het duidelijk dat Bulckaert een passionele muziekliefhebber is. Iemand met een als een warm haardvuur ontluikende passie voor songs, albums, artiesten én: verhalen.
Zo slaagt hij erin zijn eigen levensloop te verbinden aan vaak erg rake muzikale analyses. Mooi is hoe hij put uit heel eigen ervaringen. Zo maakt hij als fervent loper expliciet de keuze om die ervaring niet te laten begeleiden door al te afleidende muzak. Nee, véél liever een échte plaat, op heerlijk wegluisterend vinyl. Of neem het cadeautje aan zijn vrouw – een reis naar de Verenigde Staten, met o.a. Broadway op het programma. Niet echt een uitgesproken favoriet voor Wouter, die er in samenspraak met vrouwlief Katrien dan maar een voor beiden werkbaar compromis van maakte: een musical over leven en werk van Carole King.
Visie en verruiming
Een van de vele uitgesproken troeven van dit boek is dat de auteur erin slaagt om zijn muzikale favorieten, waaronder de helaas nog steeds erg onderschatte singer-songwriter Warren Zevon, te koppelen aan kleinere of grotere levensverhalen. Hoe hij tijdens zijn studentenperiode het eten soms laat om toch maar een zo gegeerd muziekalbum te kunnen kopen. Of hoe hij muziekmagazine Oor ontdekt, dat destijds te vinden was in het rek net onder het erotische materiaal.
Interessant om op te merken is dat in zijn best brede selectie – zowel in tijdsspanne als qua genres – soms erg onverwachte artiesten of albums opduiken. Zo maakten we door ‘Vinylpraat’ kennis met de ons voorheen volslagen onbekende Holger Hiller. Een heuse ontdekking, dus. Net zoals we onder meer te weten komen waarom het soms beter is om het genot van albums niet te laten ondermijnen door de vaak onophoudelijke zoektocht naar persoonlijke weetjes.
De selectie van albums in ‘Vinylpraat’ eindigt helaas bij het begin van de jaren negentig, met o.a. ‘Swordfishtrombones’ van Tom Waits (1983), ‘The Trinity session’ van Cowboy Junkies (1987) en Daniel Lanois’ meesterwerk ‘Acadie’ (1989). Jammer dat meer recente meesterwerken zoals Radioheads ‘Kid A’ (2000), Arcade Fires ‘Funeral’ (2005) en Kendrick Lamars ‘How to pimp a butterfly’ (2015), om er maar slechts een paar aan te halen, niet opgenomen werden. Ach, wie weet houdt Bulckaert die gewoon achter de hand voor een vervolg.
