Bram De Looze zoekt ongedwongen naar vrije, spontane muzikaliteit
Bram De Looze – Spotting Gateways, 
In de Week van de Belgische Muziek lichten we maar al te graag jong talent uit. Al een paar albums lang blijkt de jonge jazzpianist / componist Bram De Looze een van de te volgen muzikanten in de wereld van de jazz en vrije muziek. De Looze is met dit nieuwe album ‘Spotting Gateways’ (uit via het Nederlandse Dox Recordings) inmiddels toe aan zijn vierde solo album.
Schipperen tussen groepsdynamiek en het individuele
Ook deze nieuwe De Looze plaat blijkt weer een pareltje. Doorheen de jaren werkte de pianist mee aan verschillende projecten zoals MiXMONK (met o.a. saxofonist Robin Verheyen), LABtrio (met onder meer contrabassiste Anneleen Boehme) of speelde hij allerlei concerten met doorwinterde muzikanten zoals drummer Eric McPherson of de Sloveense componist/muzikant Dré Hocevar. Het zegt meteen ook iets over de internationale erkenning die hem steeds vaker te beurt valt.
Focus op het intuïtieve
Tezelfdertijd blijft De Looze een jong talent die met elke plaat nieuwe wegen opzoekt. Zo stelt hij in het persbericht dat hij als pianist een grote uitdaging ziet in het loskomen van partituren. En dus zoekt hij heil bij het vatten van kleine muzikale ideetjes (‘gateways’). Het achterliggende idee is om veel meer ruimte te laten voor spontane muzikaliteit eerder dan zich toe te gaan leggen op bedachte, volledig uitgewerkte composities.
Zodoende krijgen we als luisteraar een knappe soloplaat die uiterst filmisch beweegt. Er zijn enkele passages die zoals tijdens het jachtigere “The chair” wat lichte avant-garde invloeden verraden, net zoals er vanuit de klassieke wereld ook een zeker duidelijke invalshoek is. Toch blijft deze heerlijk meanderende muziek sterk duidelijk gebonden aan De Looze’s zoektocht naar creatieve/artistieke vrijheid.
Tussen melancholie en abstractie
Zo is er de elegante flair die je in de opener ontwaart. In sommige stukken zoals ‘Back roads only’ luister je naar delicaat uitgepuurde pianonoten die een sterk ontroerend, melancholisch effect genereren. Tijdens andere, wat meer abstractere composities zoals bijvoorbeeld X merk je hoe een zekere vingervlugheid zich meester van De Looze maakt. Al valt ook het elegisch mooie “Bow” op dat onder meer door zijn scherpe focus op harmonie en melodie als een van de vele hoogtepunten in deze set gerekend mag worden.
Intrigerend
Het in de Antwerpse Singel opgenomen en van knap artwork (Servaas Van Belle) voorziene ‘Spotting gateways‘ is met zijn acht stukken goed voor veertig minuten heerlijk vrije, organisch openbloeiende muziek. Ruimschoots voldoende dus om je als luisteraar helemaal in de intrigerende muzikale wereld van De Looze te trekken. Deze plaat klinkt hoedanook erg volwassen. Bovendien stellen we maar al te graag vast dat met elke luisterbeurt dit mooie, sfeerrijke album nog aan emotionele diepte wint.
